Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

сӑмахӗсене (тĕпĕ: сӑмах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсен хутшӑнӑвӗсем яланах — пӗр-пӗрне хисепленин, тимлӗхпе евӗклӗхӗн тӗслӗхӗ; иккӗшне ӳлӗм темӗнле паллӑ мар тупӑшура тавлашма пӳрнӗ тейӗн — вӗсем, хальлӗхе ӑнланмасӑр, шухӑшӗсене, сӑмахӗсене хире-хирӗҫ тӑратаҫҫӗ, пӗр-пӗрне пӑхса тата аллисемпе хӑлаҫлана-хӑлаҫлана, кулӑпа, шӳтпе, сӑмахсене — кӑмӑл-туйӑм хӗҫ-пӑшалне — ҫивӗчлетсе тупӑшаҫҫӗ, чӗмсӗрленсе тавлашаҫҫӗ.

Их отношения всегда были образцом учтивости, внимания и предупредительности; как будто предназначенные в будущем для неведомого взаимного состязания, они скрещивали еще бессознательно мысли и выражения, оттачивая слова — оружие духа, борясь взглядами и жестами, улыбками и шутками, спорами и молчанием.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Акӑ мӗскер, хаклӑ хӑнасем, — терӗ кил хуҫи сӑмси айӗн тата сӑмахӗсене кӑштах юрланӑн тӑсса, — ларсамӑр, ларсамӑр.

— Так вот, дорогие гости, — сказал несколько нараспев и в нос неизвестный, — садитесь, садитесь.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Гелли, эпӗ сире, тен, мӗнпе-тӗр кӳрентертӗм те-и… — сӑмахӗсене сулмаклӑн кӑларса печӗ Нок, — кӳрентертӗмех-тӗр, анчах ӗненсемӗр, шӑпах сире кӳрентерме эпӗ тӗлленмен те.

— Может быть, — сказал он, веско посылая слова, — я вас и задел чем-нибудь, Гелли, даже наверное задел, допустим, но задевать вас, именно вас, я, поверьте, не собирался.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Вӑл Трумвик авӑснине курчӗ те — хӑйӗн сӑмахӗсене хыпаланма хушнӑн ӑнланасран аван марланнипе кӑштах именчӗ.

 — Она смутилась, вспомнив, что Трумвик гребет и может принять это за понукание.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Брамс капитан сӑмахӗсене ӗненме пире питӗ йывӑр пулчӗ, — терӗ Скоррей.

— Нам очень трудно было поверить, — говорил Скоррей, — словам капитана Брамса.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Эй! — юлашки сӑмахӗсене кӑшкӑрса мар, хыттӑн ҫухӑрса янӑратрӗ Сигби.

Эй! — последние слова Сигби не прокричал даже, а проорал.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Аппӑшӗн сӑмахӗсене итлемест автан, сивӗ шыва ӑшӗ каниччен ӗҫет — ӑна вара ҫавӑнтах сивӗ чир силлеме пуҫлать.

Не послушался петушок, напился холодной воды, и тут же стала бить его лихорадка.

Тӑхтама пӗл // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 19–21 с.

Шӑллӗ аппӑшӗн сӑмахӗсене итлемест, ҫырлине пӗр чарӑнмасӑр хыпса кӑна тӑрать, темӗн чухлӗ ҫисе тултарать те вӑл ҫапла, аран-аран килне утса ҫитет.

Петушок не послушался, клевал да клевал и наклевался так, что насилу домой добрел.

Тӑхтама пӗл // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 19–21 с.

Ашшӗ каллех пӗчӗк кӗнекине кӑларчӗ те Митьӑна хӑйӗн сӑмахӗсене ҫырма хушрӗ.

Отец опять вынул книжку и приказал Мите записать свое желание.

Тӑватӑ ӗмӗт // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 3–6 с.

Юлашки сӑмахӗсене Сисменовпа Загуляев ҫав тери хӗпӗртесе кӑшкӑрса ячӗҫ.

Помоги переводом

II // Эселе Петӗрӗ. «Капкӑн», 1931, 2№, 12–13 с.

Иван Тимьянччӑ хучӗсене икӗ аллипе тытса сӗтел хушшине тӑчӗ те, иртнӗ ҫулсенче тиечук пулса служить тунӑ сассипе, сӑмахӗсене аршӑн ҫурӑ тӑсса, «доклад» тума тытӑнчӗ:

Иван Демьянович, обеими руками схватившись за бумаги, встал из-за стола и, протягивая слова в полутора аршина, заговорил голосом, с которым в прошлые годы служил дьяконом, со своим «докладом»:

I // Эселе Петӗрӗ. «Капкӑн», 1931, 2№, 12–13 с.

Ҫавӑнтах унӑн сӑмахӗсене савӑнӑҫ кулли хуравларӗ — тара хӗмлентерсе сирпӗтме ытла та сахал кирлӗ-ҫке…

И тотчас улыбка радости ответила ее словам — так было немного нужно, чтобы воспламенить порох.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Пӗрисем Никифоровпа килӗшсе пуҫӗсене сулкалаҫҫӗ; теприсем вара аллисене сулкалаҫҫӗ, вӗсем мӗн калани сӑмахӗсене илтмесен те паллӑ; виҫҫӗмӗшӗсем кусене те, лешсене те тӑнлаҫҫӗ, татӑклӑн нимӗн шухӑшлама аптӑраса, ӗнсисене хыҫкалаҫҫӗ.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Ну, мӗн, ҫӑкӑр пачӗҫ-и? — вырӑс сӑмахӗсене пӑтраштаркалать пулин те, ӑнланмаллах ыйтрӗ конвоир.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫапла эпир — тӗшмӗртсе — ҫынсен сӑмахӗсене тӑнлатпӑр, пӗрре каланинех тепре евитлесен вара тепӗр хут — анчах урӑхла, ҫӗнӗ пӗлтерӗшпе ӑнланатпӑр.

Так, понимая, слушаем мы речи людей, но, если повторить сказанное, поймем еще раз, с иным, новым значением.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ассоль ӑна капӑрлатнӑ вӑхӑтра Лонгрен тӗтӗм сывласа ҫӑтасран хӑракан ҫын евӗр пит-куҫне хыттӑн пӗркелентерсе ларчӗ, хӗрӗн сӑмахӗсене илтсен ҫӑвар туллин ахӑлтатса кулса ячӗ.

Пока Ассоль охорашивала его, Лонгрен сидел, крепко сморщившись, как человек, боящийся дохнуть дымом, но, услышав ее слова, густо захохотал.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Лавккаҫӑ сӑмахӗсене ӗненес тӗк — ачасем халӗ вӑйӑ вылянӑ чухне те аслисем мӗн тунине ҫеҫ евӗрлеҫҫӗ имӗш.

По всем его словам выходило, что дети в играх только подражают теперь тому, что делают взрослые.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Унтан вӑл кӗнекере тинӗсӗн авалхи сӑмахӗсене вулама, тӗрӗсрех, калама та кӑшкӑрма пуҫларӗ.

И он стал читать — вернее, говорить и кричать — по книге древние слова моря.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ятлӑ-сумлӑ хӗрарӑмӑн сӑн-пичӗпе пӳ-сийӗ пурнӑҫӑн вутлӑ сӑмахӗсене сивӗ чӗмсӗрлӗхпе ҫеҫ хуравлаҫҫӗ тейӗн, таса чиперлӗхӗ хӑй патне туртнинчен ытларах ютшӑнтарать, мӗншӗн тесен ҫак хитрелӗхре хӗрарӑма тивӗҫлӗ ҫепӗҫлӗхе пӗтерсе хуракан мӑн кӑмӑллӑх вӑйлӑн палӑрса тӑрать, — ҫак Лилиан Грэй ывӑлӗпе куҫа-куҫӑн юлсан ахаль йышши амӑшех; хут ҫине ҫырса кӑтартайми, чӗререн тухакан кирлӗ-кирлӗ мар сӑмахсене вӑл юратуллӑ, йӑваш сасӑпа калать; ҫак сӑмахсен вӑйӗ вӗсенче хӑйсенче мар, туйӑмсенче.

Знатная дама, чье лицо и фигура, казалось, могли отвечать лишь ледяным молчанием огненным голосам жизни, чья тонкая красота скорее отталкивала, чем привлекала, так как в ней чувствовалось надменное усилие воли, лишенное женственного притяжения, — эта Лилиан Грэй, оставаясь наедине с мальчиком, делалась простой мамой, говорившей любящим, кротким тоном те самые сердечные пустяки, какие не передашь на бумаге — их сила в чувстве, не в самих них.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Нина ун сӑмахӗсене ӑша илмерӗ.

Помоги переводом

Саншӑн чунӑм та шел мар // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 166–199 c.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней