Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

сурчӗ (тĕпĕ: сур) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сасӑ парса тӑрать тата! — Вӑл ҫӗрелле лач! сурчӗ.

Еще голос подает! — Она сплюнула.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Марийкӑн пуҫ тутӑрӗ йывӑҫ тӗмӗсем тӗлӗнче вӗлтлетме пуҫласан, вӑл ҫӗрелле лач! сурчӗ.

Когда полушалок Марийки замелькал над кустами, плюнул под ноги.

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Шкула ҫӳремен вӗт-шакӑрсемпе нихҫан та ан ҫыхлан, — терӗ, те Ваня, ҫӳлтен аялалла пӑхса сурчӗ.

— Хуже нет с дошколенками связываться! — продолжал Ваня и пренебрежительно плюнул.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Оленина джигит пит-куҫӗ мӑнаҫлӑ та хаяр пулни тӗлӗнтерчӗ; вӑл джигитпа, леш мӗнле аулран пулни ҫинчен ыйтса, калаҫма пуҫласшӑнччӗ, анчах чеченец ун ҫине кӑшт ҫеҫ пӑхса илсе йӗрӗнчӗклӗн сурчӗ те кутӑн ҫаврӑнса ларчӗ.

Оленина поразила величественность и строгость выражения на лице джигита; он заговорил было с ним, спрашивая, из какого он аула, но чеченец чуть глянул на него, презрительно сплюнул и отвернулся.

XXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Лука тарӑхнипе сурчӗ те малалла кайрӗ.

Плюнув с досады, он пошел дальше.

VIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл янахне тап-таса хырса ячӗ, пуҫне ҫурӗ, таса кӗпе, Марина Пояркова упӑшкинчен юлнӑ пустав шӑлавар тӑхӑнчӗ, атти ҫине нумайччен сурчӗ, унтан ӑна кивӗ шинель таткипе пит тирпейлӗ тасатрӗ.

Он досиза выбрил щеки, помыл голову, надел чистую рубаху, суконные штаны, доставшиеся ему на правах прямого наследства от покойного мужа Марины Поярковой, долго плевал на сапоги, а потом тщательно начистил их суконкой — отрезком от полы старой шинели.

XXVII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вара хирӗҫ каласса кӗтмесӗр, питӗ тарӑхса лач сурчӗ те, пӳлӗмрен сывпуллашмасӑрах тухса кайрӗ.

Но, не дождавшись ответа, плюнул под ноги со страшным ожесточением, не прощаясь, вышел из комнаты.

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫавӑнтанпа — юмӑҫ карчӑк вӗрсе сурчӗ тейӗн!

С тех пор — как бабушка отшептала!

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Сурчӗ Давыдов ҫавнашкал ӗҫ ҫине, Сидоровича чӑрмантарас мар тесе, хаяр боцман пек вӑрҫа-вӑрҫа, тимӗрҫӗ лаҫҫинчен пӑрахса кайрӗ: кичем, сӳрӗк кӑмӑлпа колхоз правленийӗнче ӗҫлеме пуҫларӗ.

Плюнул Давыдов на такие условия труда и, чтобы не быть помехой Сидоровичу, ругаясь про себя, как матерый боцман, ушел из кузницы; мрачный, злой, засел в правлении колхоза.

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Демка йӗрӗнчеклӗн лачлаттарса сурчӗ.

Демка презрительно сплюнул:

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Пӗр кӗрнеклӗ карчӑк — Мишка Игнатенок амӑшӗ, — мӑшлата-мӑшлата Давыдов патне хӗсӗнкелесе пычӗ, намӑс сӑмахсемпе вӑрҫса тӑкрӗ те ӑна питрен лачлаттарса сурчӗ.

Величественная старуха — мать Мишки Игнатенка, — сопя, пробилась к Давыдову, матерно выругалась, плюнула ему в лицо.

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Николай усал сӑмахпа шӑппӑн кӑна вӑрҫса илчӗ те лачлаттарса сурчӗ.

Николай только плюнул, шепотом матерясь.

9-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Ыйт хӑвӑн услапунтан, — терӗ те вӑйсӑрланнӑ сасӑпа никамран именмесӗр-тумасӑр лачлаттарса сурчӗ.

— Да спроси у своего недотепы, — сказала севшим голосом и не стыдясь никого смачно сплюнула.

Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60

— Тьфу! — сурчӗ Челкаш хӑй тарҫине чармакланнӑ куҫӗнчен.

— Тьфу! — плюнул Челкаш в широко открытые глаза своего работника.

III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Челкаш, йӗрӗнсе лачлаттарса сурчӗ те, йӗкӗтрен пӑрӑнчӗ.

Челкаш презрительно сплюнул и отвернулся от парня.

I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Ватӑ цыган вут ҫинелле сурчӗ те, чӗлӗмне ҫӗнӗрен тултарма тытӑнса, калама чарӑнчӗ.

Он плюнул в костер и замолчал, снова набивая трубку.

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Унтан калле ҫаврӑнса виҫӗ хутчен лачлаттарса сурчӗ, темӗскер мӑкӑртатса урамалла чупрӗ.

Потом обернулась, трижды плюнула на порог и, что-то бормоча, выбежала на улицу.

34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санька тарӑхса сурчӗ, айккинелле пӑрӑнчӗ.

Санька плюнул с досады и отвернулся.

27-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Девяткин алли ҫине сурчӗ, ӗхӗлтетсе хыттӑн кӑшкӑрчӗ:

Девяткин поплевал на ладони, хекнул и крикнул:

20-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак пӳлӗме тӗрӗслес пирки чи ӑслине, Илья Ильича, пӗлтерсен, улпут пӳлӗме тӗрӗслеме, хаяртарах хушу пама пикеннӗччӗ, анчах вӑл Захар пӳлӗмне пуҫне ҫеҫ чиксе пӑхрӗ те унти япаласем ҫине минута яхӑн пӑхнӑ хыҫҫӑн, сурчӗ кӑна, пӗр сӑмах та шарламарӗ.

Когда дело было перенесено в высшую инстанцию, на благоусмотрение Ильи Ильича, барин пошел было осмотреть и распорядиться как следует, построже, но, всунув в дверь к Захару одну голову и поглядев с минуту на все, что там было, он только плюнул и не сказал ни слова.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней