Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пӑрӑнать (тĕпĕ: пӑрӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫук, пирӗн Прасковья Николаевна ҫынсенчен пӑрӑнать, мӑнкӑмӑлланса кайрӗ, ытти хӗрарӑмсем ҫилленеҫҫӗ вара…

Нет же, наша Прасковья Николаевна сторонится людей, гордость возымела, а бабы через это и злятся…

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Гришатка пӗрре сулахаялла, тепре сылтӑмалла пӑрӑнать, юлашкинчен вӑл стена умне пырса тӑрать.

Гришатка сворачивал то налево, то направо; наконец он уперся в стену.

Тӑнне ҫухатнӑ // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Шыв хӗрринче йӗр кӑштах сулахая пӑрӑнать те пачах шыва путса ҫухалать.

У воды след слегка заворачивал влево, тонул в воде.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Федот, пӑхӑр тӗслӗ пит шӑммисене ҫӗклентерчӗ те, инҫетре курӑнакан ҫеҫенхир хыткурӑкӗсен чӑтлӑхӗсем ҫине тинкерсе пӑхрӗ: Гетман шляхӗ сӗвек сӑрт ҫинелле пӑрӑнать.

Федот, поднимая бронзовые скулы, вгляделся в далекие заросли степного бурьяна: Гетманский шлях тянулся на изволок.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл полкран тухса кайса вӑхӑтлӑха ӗҫрен пӑрӑнать, вӑрмансемпе хирсем ҫине лӑпкӑн пӑхса, мӗн те пулин лайӑххине аса илет, унӑн вара чӗри ҫемҫелет, хирӗҫмесӗр калаҫасси килет…

А вот как поедет он, оторвется от дел, посмотрит спокойненько на леса и поля, что-нибудь вспомнит хорошее — и размякнет душой, и захочется ему поговорить без ругани…

XI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Пӗрмаях килеҫҫӗ! — хӗпӗртесе каларӗ вӑл, Бояркин чи кирли ҫинчен калаҫас чухне ахалех айккине пӑрӑнать тесе шутласа.

Все идут! — восторгался он, считая, что Бояркин напрасно отвлекает его от главной темы их разговора.

XVI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Анчах нимӗҫсем вырӑсла уйрӑм сӑмахсене ҫеҫ пӗлеҫҫӗ, ҫавӑнпа та питӗ асӑрханса ӑнлантармалла: вӑл комендант приказне пачах пӑхӑнасшӑн мар пулса айккине пӑрӑнать тесе шутлама пултараҫҫӗ, ку вара пысӑк хӑрушлӑха кӗртсе ӳкерме пултарать.

Но немецкие солдатт знали только отдельные русские слова, и поэтому с ними приходилось объясняться очень осторожно: могут подумать, что он вообще уклоняется от выполнения приказа коменданта, а это грозит большой неприятностью.

VII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

«Ку мӗнле япала тата? — шухӑшларӗ Хворостянкин, — Евдоким та манран пӑрӑнать

«Это что же, — думал Хворостянкин, — и Евдоким от меня отворачивается…

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Акӑ, Виктор, чӗлпӗрсене лӑштах ярса, Родниковскине вӗҫтерсе кӗрет, вара лаша хӑй пӗлекен ҫатан тытнӑ ҫурт патнелле хӑех пӑрӑнать.

И вот Виктор, попустив поводья, влетает в Родниковскую, и конь сам поворачивает к знакомому двору с плетеной изгородью.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хорунжи арӑмӗ Лукашка амӑшӗн шухӑш-кӑмӑлне пӗлет; Лукашка ӑна аван казак пек туйӑнать пулин те вӑл ку калаҫуран пӑрӑнать, мӗншӗн тесен вӑл — хорунжи арӑмӗ тата пуян, Лукашка вара — ахаль казак ывӑлӗ, тӑлӑхскер.

Хорунжиха знает намерение Лукашкиной матери, и хотя Лукашка ей кажется хорошим казаком, она отклоняется от этого разговора, во-первых, потому, что она — хорунжиха и богачка, а Лукашка — сын простого казака, сирота.

V // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Офицерсен обществинчен пӑрӑнать вӑл.

От общества офицеров он сторонится.

II // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Акӑ, пӗр салтакӗ ҫичӗ кӗренке ҫисе ярать те пӑрӑнать, урӑх пултараймасть.

Вот один солдат съел семь фунтов и отвалился, больше не может.

I // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫавӑнтан пӗр кукӑр-макӑр сукмак ту тупинех хӑпарать, тӑвӑн леш енне каҫсан ҫав сукмак Зли-долӑ шырланне ертсе пырать, унтан вара ҫул Стрем йӑлӑмнелле пӑрӑнать.

Отсюда извилистая тропа поднималась до самой вершины и вела к расположенному по ту сторону горы обрыву — Зли-долу, откуда шла дорога в Стремскую долину.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫын ҫинчи ҫак пӗчӗк ӗҫре Марко хӑйӗн вӑхӑтне те, пикенӗҫне те хӗрхенсе тӑмасть, ытти ӗҫсенчен тесен — влаҫпа е укҫапа та пурлӑхпа ҫыхӑннӑ ӗҫсенчен, пуринчен ытла конакра тӑрассинчен — яланах пӑрӑнать.

Занимая эту скромную общественную должность, Марко работал не жалея ни труда, ни времени но зато уклонялся но других должностей, сопряженных с властью и материальными благами, а особенно от службы в конаке.

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак шӑлтӑрмана, пӑратӑн та эсӗ, плуг тӗренӗ кӑштах чалӑшать, касӑ хӗрринерех пӑрӑнать, вара хӑйӗн сакӑр дюйм сарлакӑшӗпех мар, ултӑ дюйм сарлакӑшӗпе ҫеҫ илтерсе пыма пуҫлать, хайхи вӑкӑрсене те ҫӑмӑлтарах пулать.

Крутнешь ты бочонок, и лемех трошки избочится, пойдет на укос и будет брать шириной уж не во все свои восемь дюймов, а в шесть, и быкам будет легше.

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Эпир ӑна вӑрҫӑ ҫинчен тата хамӑр пӗрле тӳссе ирттернӗ йывӑрлӑхсем ҫинчен каласан, тепӗр чухне унӑн куҫӗсенче куҫҫуль йӑлтӑртатса илет, анчах вӑл ӑна ирӗккӗн юхма памасть, пӑрӑнать, чӗрине хурҫӑ пек хытарать те: «Мӗн пулни — пулнӑ та иртсе кайнӑ!» тесе хурать.

Когда о войне и наших вместе перенесенных трудностях мы ему говорим, у него иной раз промеж глаз сверкнет слеза, но он не дает ей законного ходу, отвернется, насталит сердце и говорит: «Что было, то быльем поросло!»

4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӗрсемпе ачасем ҫывӑха килме хӑраҫҫӗ, пур чӗрчун та пӑрӑнать санран.

Девки и ребята близко подходить боятся, всякая тварь тебя сторонится.

Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.

Соusin Ольгӑна хӗрачалла ҫеҫ курнӑскер, халӗ, курсран вӗренсе пӗтерсе, эполет ҫакса тухсан, Ольга патне хаваслӑн чупса пырать, вӑл ӑна ӗлӗкхилле хултан лӑскасшӑн, аллинчен тытса ҫавӑрттарасшӑн, унпа пукансем, дивансем тӑрӑх сиккелесшӗн… анчах Ольгӑна питрен тинкерсе пӑхать те — шикленсе ӳкет, именсе аяккалла пӑрӑнать, хӑй халь те ача иккенне, Ольга хӗрарӑм пулса ҫитнине ӑнланса илет.

Cousin, который оставил ее недавно девочкой, кончил курс ученья, надел эполеты, завидя ее, бежит к ней весело, с намерением, как прежде, потрепать ее по плечу, повертеться с ней за руки, поскакать по стульям, по диванам… вдруг, взглянув ей пристально в лицо, оробеет, отойдет смущенный и поймет, что он еще — мальчишка, а она — уже женщина!

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӗсенчен пӗри, хӗвелпе хуралнӑ мӑйлӑ хӗрарӑм, чее куҫлӑскер, кӑштах, ячӗшӗн, улпучӗ ачашланинчен пӑрӑнать, хӑй вара хӗпӗртесе ӳкнӗ… тс! арӑм ан куртӑрччӗ, турӑ сыхлатӑр!

Одна из них, с загорелой шеей, с голыми локтями, с робко опущенными, но лукавыми глазами, чуть-чуть, для виду только, обороняется от барской ласки, а сама счастлива… тс!.. жена чтоб не увидела, Боже сохрани!

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вара кимӗ сулахаялла пӑрӑнать.

И шаланда рывком заворачивала влево.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней