Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

мухтанать (тĕпĕ: мухтан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫитменне, мухтанать тата, унта вӗсем чаплӑ пурӑнаҫҫӗ, тет…

Да еще хвастается, как они у него там здорово живут!..

Юлашкисем... // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Пӑхать те — мухтанать.

Глядит, хвастается:

Хӑйне евӗрлӗ перепиҫ // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ҫӗлӗкӗсем ҫеҫ аван: Петькӑна ашшӗнчен буденовка тӑрса юлнӑ, Петька унпа тем пекех мухтанать; Васькӑн пысӑк та чӑмӑр пуҫӗнче те ашшӗ мулаххайӗ ҫав тери хитрен курӑнать.

Правда, на головах была хорошая справа: Петьке в наследство от батьки осталась буденовка — предмет бесконечной Петькиной гордости; на большой и круглой Васькиной голове ловко лежал великолепный отцовский малахай.

Астрономсем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Пӑрахутсем час-часах ҫапла тӑваҫҫӗ, сулӑ патне мӗн таран ҫывӑха пыма май пуррине курасшӑн вӗсем; хӑш-пӗр чухне пӑрахут урапи кӗсмен лапаткине хуҫса каять, лоцман вара ахӑлтатсах кулать: акӑ епле пултаратӑп эпӗ! тесе мухтанать ӗнтӗ.

Пароходы часто так делают, чтобы посмотреть, насколько близко можно пройти от плота, не задев его; иногда колесо откусывает конец весла, а потом лоцман высовывается и хохочет, хвастается: вот он какой ловкач!

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Вӑл Шубин пек мар, Шубин лӗпӗш пек капӑр, вӑл хӑйӗн тумӗпе мухтанать; лӗпӗш вара ҫавӑн пек тумасть.

Не то, что Шубин, Шубин наряден, как бабочка, да любуется своим нарядом; этого бабочки не делают.

XVI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл унпа мухтанать.

Она гордится ею.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Тен, юри мухтанать вӑл, ҫӗр ҫӑтманскер?

— Может, она похваляется, проклятая?

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Пӗр тенкӗлӗх илнӗ те, ҫӗр тенкӗлӗх мухтанать!

— Добра купил на рупь, а расхвастался на сотню, а то и поболе!

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑт ҫавӑнпа мухтанать те ӗнтӗ, тӳсме ҫук вӗт.

Вот он и раскукарекался, возгордился, спасу нет.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кам ӳркенмест, ҫавӑ колхоз ҫӗрне пырса тӗкӗнет, леш Артамашов ҫакӑнпа мухтанать, ҫитӗнӳ вырӑнне хурать ӑна, колхозра ҫӗр нумай, мӗншӗн кирлӗ ҫынсене пулӑшу парас мар, тет…

То, что его землей пользуется всякий, кому не лень, Артамашов выдает за достижение, козыряя тем, что земли в колхозе много, почему, дескать, и не помочь нуждающимся…

XVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Савва ҫак тырӑпа мухтанать ӗнтӗ.

Вот этим хлебом Савва и козыряет.

V сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Кӑна тума ман ӑстӑнӑм ҫителӗклӗ, — мухтанать вара Кобылин мучи.

— У меня талант к этому, — хвастал Кобылин.

Вавилӑпа ыттисем // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Куҫӗнчен куҫҫулӗ тухрӗ унӑн — ӑнланатӑн-и, хӑта? — пӗр чарӑнмасӑр мухтанать Пантелей Прокофьевич, ку сӑмахсем хӑтин чунне епле хускатнине пӗлес май, ун ҫине тинкерсе пӑхса.

Ажник слеза его прошибла, понимаешь, сват? — безудержно хвастал Пантелей Прокофьевич и пристально глядел в лицо свата, стараясь угадать произведенное впечатление.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Пӗтӗм хуторӗпе пӗрремӗш хӗрес илнӗ, — мӑнкӑмӑллӑн мухтанать вӑл, унтан ҫырӑвӗсене, никама шанмасӑр каялла тытса илсе, лутӑрканчӑк картузӗ ӑшне пытарать те татах та хут пӗлекен ҫын тупас ӗмӗтпе малалла утать.

— Первый крест изо всего хутора имеет, — гордился старик и, ревниво отбирая письма, хоронил их в подкладку мятой фуражки, шел дальше в поисках другого грамотного.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Епле кӳренес мар-ха, — Митька вӑрӑммӑн ятлаҫса илчӗ хӑй те хӑй пек мар, — Сотник мухтанать, сотник кӑтартӑпӑр эпир ӑна.

— Да как же, — Митька длинно ругнулся, — он не он, — сотник так и задается.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пантелей Прокофьевич шывра кӳтнипе кӑвакарса кайнӑ пӳрнисемпе чикарккӑ ҫавӑрать: тапӑртаткаласа мухтанать:

Пантелей Прокофьевич крутит цигарку рубчатыми от воды и пухлыми, как у утопленника, пальцами; приплясывая, хвалится:

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл унӑн вӗҫӗ-хӗррисӗр ҫӗршывӗпе, пуянлӑхӗпе тата ҫыннисемпе мухтанать.

Он гордился ее бескрайней землей, богатством и людьми.

XXIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Шутла-ха, хӑй аслашшӗпе мухтанать! — кӑшкӑрчӗ Кривцов, хӑйне кӳрентернӗшӗн Умрихина ниепле те тавӑрма пултарайманнишӗн чӗререн тарӑхса.

— Подумаешь, трясется со своим дедом! — крикнул Кривцов, искренне страдая от того, что ему никак не удается отплатить Умрихину за обиды.

V // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл, ахӑртнех, хӑй ҫав ӗҫкӗ-ҫикӗсене хутшӑннипе мухтанать пулас, леш паллакан купцапа пӗррехинче Кунавинӑра ӳсӗр чухне мӗн йышши мыскара туса хунине савӑнса та пӑшӑлтатса каларӗ (кун ҫинчен сасӑпа калама аван та мар), вара приказчик пӗтӗм вакуна янратса ахӑлтатса ячӗ, старик хӑй те икӗ сар шӑлне кӑтартса кулчӗ.

Он, видимо, гордился своим участием в них и с видимой радостью рассказывал, как они вместе с этим самым знакомым сделали раз пьяные в Кунавине такую штуку, что ее надо было рассказать шепотом и что приказчик захохотал на весь вагон, а старик тоже засмеялся, оскалив два желтые зуба.

I // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

«Пӗри савӑнать кӑна, нимӗн те пӗлмест, тепри — хӑйпе мухтанать, виҫҫӗмӗшӗ — пӑхӑнма пӑрахнӑ, — шухӑшланӑ вӑл, куҫӗсем ыратнине туйса.

«Один радуется и ни черта не смыслит, другой собой гордится, третий уже не подчиняется, — думал он, чувствуя резь в глазах.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней