Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

лараҫҫӗ (тĕпĕ: лар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Итле, Петька, — терӗ сасартӑк Гаврик: — ӑнлантӑн-и, вӗсем унта усӑсӑр кӗтсе лараҫҫӗ… таварсӑр…

— Слышь, Петька, — сказал вдруг Гаврик, — понимаешь, они тама сидят и даром дожидаются… без товара…

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Вӗсем унта кӗтсе лараҫҫӗ

— А они тама сидят и дожидаются…

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗсене хирӗҫ икӗ вӗҫкӗн адьютант лараҫҫӗ, вӗсен хӗҫӗсем тӗкӗр пек, шурӑ шӑлӗсем хушшине папирос хӗстернӗ.

Напротив сидят два шикарных адъютанта с зеркальными саблями, с папиросами в белых зубах.

XXXI. Лафет ҫинчи ещӗк // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗтӗмӗшпех урӑхла: кунта лайӑх ҫынсемех лараҫҫӗ, вӗсем пеккисене кашни кунах вокзал патӗнче тата Ланжеронра, Александровски паркра, конка ҫинче те нумай тӗл пулма пулать.

Наоборот: обыкновенные, простые, вполне приличные люди, из числа тех, каких можно было каждый день встретить возле вокзала, на Ланжероне, в Александровском парке, на конке…

XXIX. Александровски участок // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗсем чӑнкӑ ҫыран хӗрринче, тӗмескесем айӗнче, хӑйсене тытассине кӗтсе лараҫҫӗ пулӗ, тесе шутлама та ҫук.

Было совершенно невероятно, чтобы они сидели где-нибудь посреди обрыва, в кустах, и ждали, пока их схватят.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗсем пӗр чӗнмесӗр лараҫҫӗ.

Они сидели, ничего не говоря.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗр-пӗринчен пытанса, вӗсем таҫта та кӗрсе лараҫҫӗ, хӑш чухне унта пӗччен ларма та хӑрушӑ.

Прячась друг от друга, они залезали в такие отдаленные, глухие местечки, сидеть в которых одному становилось даже страшновато.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӑш чухне вӗсем, килти пек, хресченле лараҫҫӗ.

Иногда они сидели по-домашнему, по-крестьянски.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

«Мӗнле ачаш, черчен-ҫке вӗсем, халь-халь перӗнсенех чанк! туса ванас кӗленче евӗр лараҫҫӗ, — ҫеҫкесене аллипе сӗртӗннӗ май шухӑшларӗ Роза. — Шӑнасран та хӑрамаҫҫӗ-ҫке…»

«Какие же они нежные, хрупкие, кажется, вот притронешься к ним руками и они рассыпятся, — прикасаясь к лепесткам, подумала Роза. — И не боятся озябнуть…»

Кӗл чечексем // Валентина Элиме. Килти архив

Авӑ, вӑл палламан хӗрлӗ пӗсехеллӗ кайӑксем пӳрт умӗнчи пилеш йывӑҫҫи ҫине киле-киле лараҫҫӗ, ҫырлине хыпаҫҫӗ те пӑр! вӗҫсе каяҫҫӗ.

Вот, какие-то краснозобые птицы прилетели на рябину, что растет перед домом, поклевали рябину и с шумом улетели.

Кӗл чечексем // Валентина Элиме. Килти архив

Кашни пӳлӗм хушшинче, чугун юпасем ҫинче, краҫҫин ламписем лараҫҫӗ.

На стене каждого пролета — керосиновая лампа в чугунном кронштейне.

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мӗнле илемлӗ лӗпӗшсем лараҫҫӗ манӑн аллейӑсен хура сулхӑнӗнче!

Какие роскошнейшие августовские бабочки садятся, в черной тени моих аллей!

VIII. «Ҫын шыва сикрӗ!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чечексене суйласа ҫеҫ ларса ҫӳрекен лӗпӗшсем те ку ҫырласем ҫине, чечексем ҫине ларнӑ пекех, лараҫҫӗ, вара лӗпӗшсен мӑйракисене виноградӑн симӗс мӑйӑхӗсенчен уйӑрма та хӗн.

Даже разборчивые бабочки садились на них, как на цветы, смешивая свои усики с зелеными усиками винограда.

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав вӑхӑтрах кашни тӗмрех темӗн чухлӗ ҫырла — «Эпир кунта, кулӑшла этем, сан тавра эпир вунӑ пӑта яхӑн. Ил те ҫи пире. Эх анра ҫын!» тесе кӑшкӑрнӑ пекех лараҫҫӗ.

В то время как буквально каждый куст был увешан ими и они кричали: «Да вот же мы, чудак человек! Нас вокруг тебя пудов десять. Бери нас, ешь! Эх ты, разиня!»

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗсен ҫамрӑк турачӗсем шалҫасем ҫумне ҫирӗп явӑнса ӳсеҫҫӗ, ваттисем, ҫырла сапакӗсен йывӑрӑшне тӳсеймесӗр, тайӑлса лараҫҫӗ.

Молодые побеги лозы круто обвивались вокруг высоких тычков, старые гнулись под тяжестью гроздьев.

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Йӗри-тавра вӗҫӗ-хӗррисӗр виноград пахчисем лараҫҫӗ.

А вокруг, нескончаемые, тянулись виноградники.

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫуртсем пек ҫӳллӗ, ҫӗнӗ тата кивӗ улӑм урисем хула пек курӑнса лараҫҫӗ.

Скирды старой и новой соломы, большие и высокие, как дома, образовали целый город.

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Моряк, хӑрах аллипе хутаҫ тытнӑ, тепӗрне чемодан тытнӑскер, Мускав поездӗнчен анса, ӑҫта кунта эвакопункт, тесе ыйтать, начальник патне кӗмешкӗн черете тӑрать, пӗчӗкҫеҫҫӗ таса мар пӳлӗмре лӑках халӑх, лараҫҫӗ те, тӑраҫҫӗ те, ҫывраҫҫӗ те — вӑрҫӑ!

Моряк с мешком в одной руке, с чемоданом в другой слезает с московского поезда, спрашивает, где эвакопункт, и становится в очередь к начальнику в маленькой грязной комнате, битком набитой сидящим, стоящим и спящим народом, — война!

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Гогоель бульварӗнче хӑйсен хулӑн туйисем ҫине таяннӑ стариксем мирлӗ сӑн-сӑпатӑнах лараҫҫӗ, вӑрҫӑ тахҫан-тӑхҫан пулса иртнӗ тейӗн ҫав.

Как будто война уже давным-давно окончилась, с таким видом сидели на Гоголевском бульваре старики, опираясь на свои стариковские толстые палки.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Анчах эпир хӗвеланӑҫӗнчи ҫула текех асӑнар мар-ха, ҫинчен тата кунта (вӑл ӑҫта иккенне те кӑтартрӗ) питӗ ӑслӑ ҫынсем лараҫҫӗ.

 — Но оставим в покое западный путь, тем более что здесь (он показал где) сидят чрезвычайно толковые люди.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней