Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫыхса (тĕпĕ: ҫых) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эс ӑна унта ҫыхса пӑрахнӑ, тет, чӑн та ҫапла-и?

— Неужели правда, что ты его связал?

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑрах куҫне ҫыхса янӑ, суранланнӑ пулмалла.

Один глаз его, очевидно больной, был закрыт повязкой.

VIII. Колчо хӗпӗртени // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Пирӗн паттӑр Стояна Икӗ ҫулпа йӗрленӗ, Виҫҫӗмӗш ҫулпа тытсан, Аллисене кантрапа Ҫыхса минӗретнӗ.

Бедный Стоян, бедняга! На двух дорогах следили, На третьей его схватили, Веревки свои размотали, Молодцу руки связали.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эпӗ сан чӗлхӳне те ҫыхса пӑрахнӑ пулӑттӑм та, пултараймастӑп, ҫавӑнпа хӑвна ҫеҫ ҫыхса хӑваратӑп, — терӗ Огнянов кулкаласа, хуҫана хӑй тата туртарах ҫыхрӗ.

— Я бы лучше тебе язык завязал, но раз не могу язык, связываю тебя, — говорил Огнянов, улыбаясь и крепко привязывая хозяина.

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗн вара, хурах-и эпӗ, мӗн ҫыхса пӑрахмалли пур мана?

Что я, разбойник, что ли, чтобы менясвязывать?

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов хуҫана васкамасӑр юпа ҫумне ҫыхса хучӗ.

Огнянов, не торопясь, привязал хозяина к столбу.

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эсӗ мана ҫыхса хӑварасшӑн-и?

— Так ты меня связать хочешь?

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унтан хуҫана аллинчен тытрӗ те, туслӑн калаҫнӑ пек туса: — Халӗ, Рачко бай, хам сана ҫыхса хуриччен чӑтса тӑр, — терӗ.

Потом взял хозяина за руки и проговорил дружеским тоном: — Теперь потерпи, Рачко, пока я тебя свяжу.

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кайран, суранне ҫыхса, Огнянов хӑй ҫывхарса ҫитнӗ Средна-гора тӑвӗ патнелле пычӗ.

Перевязав рану, Огнянов направился к Средиа-горе, в предгорьях которой он сейчас находился…

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл кӗпинчен пӗр татӑк ҫурса илсе амантнӑ вырӑна ҫыхса ячӗ.

Он оторвал от рубашки лоскут и перевязал раны.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— «Пупне ҫыхса пӑрахсан, кӗл тӑвакансем те лӑпланаҫҫӗ», — тет ӑна хирӗҫ тепри.

— «Свяжи попа, и приход смирится», — отзывался другой.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗрачан ашшӗ те ҫавӑнтахчӗ, тӗрӗксем ашшӗне ҫыхса пӑрахрӗҫ.

И на глазах у ее отца, которого они связали.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Хӑвӑрах куратӑр — тухтӑра ҫыхса ӑсатрӗҫ ав, турӑ чунӗ вилессе ҫитме те пултарать.

— Сами видите — доктора связали вервием, и, может статься, христианин дойдет до погибели.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Кил-ха кунта, хӑвӑртрах ҫыхса ярам, — мелник ҫавӑнтах лӳчӗркеннӗ сӑмса тутӑрӗпе каччӑ суранне ҫыхса ячӗ.

— Дай завяжу скорее, — и мельник перевязал юноше руку своим измятым носовым платком.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Топал-Хасан, хӑй умӗнче кӗтмен ҫӗртен хӑрушӑ ҫӗнӗ тӑшман тӑнине курсан, мелнике ҫыхса пӑрахма чарӑнчӗ, пистолетне кӑларса Кралича персе ячӗ.

Внезапно увидев перед собой нового и опасного врага, Топал-Хасан бросил веревку, которой привязывал мельника, выхватил пистолет и разрядил его в Кралича.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫыхса пӑрахар та, унтан арманне вут тӗртсе хӑварӑпӑр; мӗнле ҫуннине хамӑрах пӑхса тӑрӑпӑр.

Свяжем его, потом подожжем мельницу; тогда сами на него полюбуемся.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Тӗрӗс, Топал-Хасан, ҫапла кирлӗ, ҫак арманти ват йӗке хӳрене ҫыхса пӑрахар-ха; эпир кунта мӗн тунине ытла курасси килет пулсан, ан тив, пӑхса тӑтӑр…

— Так, так, Топал-Хасан, давай-ка свяжем эту старую мельничную крысу; раз уж ему так хочется, пусть останется и поглядит на представление…

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тен, хӗрӗ ӑна ҫапла тавӑрать пулӗ: «Тусӑм, эсир хӑвӑр ҫинчен мар, ман ҫинчен шухӑшланине куратӑп эпӗ. Эсир тӗрӗс калатӑр: эпир мӗскӗнсем пире улталаҫҫӗ, пире, улталанччӑр тесе, куҫсене ҫыхса ярса ҫавӑтса ҫӳреҫҫӗ. Анчах маншӑн ан хӑрӑр: эсир мана улталамастӑр. Манӑн телей пулатех. Эсир хӑвӑршӑн мӗнле хуйхӑрмастӑр, эпӗ те ҫавӑн пекех кулянмастӑп».

И, может быть, девушка отвечает: «Друг мой, я вижу, что вы думаете не о себе, а обо мне. Ваша правда, мы жалкие, нас обманывают, нас водят с завязанными глазами, чтобы мы обманывались. Но за меня вы не бойтесь: меня вы не обманываете. Мое счастье верно. Как вы спокойны за себя, так и я за себя».

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ҫук, вӑл мана йывӑрлӑх, кансӗрлӗх кӳрессӗн те туйӑнатчӗ; кӑмӑллӑччӗ ӗнтӗ, питӗ кӑмӑллӑччӗ, ҫапах та кансӗрлӗх, йывӑрлӑх — ҫыхса хуракан япала.

Нет, это представлялось мне и обременением, конечно, приятным, очень приятным, но все-таки обременением.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— «Ҫук, эпӗ кунпа та килӗшме пултараймастӑп, — тенӗ Рахметов, — ман чӗрери юратӑва пӗтерес пулать: сире юратни ман ал-урана ҫыхса лартнӑ пулӗччӗ, — эпӗ вӗсене ахаль те часах салтас ҫук, — ҫыхса лартнӑ ӗнтӗ вӗсене.

— «Нет, и этого я не могу принять, — сказал он, — я должен подавить в себе любовь: любовь к вам связывала бы мне руки, они и так не скоро развяжутся у меня, — уж связаны.

XXIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней