Поиск

Шырав ĕçĕ:

утӑ сăмах пирĕн базăра пур.

утӑ (тĕпĕ: утӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Утӑ купи майӗпен, хӑйне чарса каллех мулкача лартса ярасран хӑранӑ пек, ҫыран хӗрринчен тапранса кайрӗ, пӗр вырӑнта ҫаврӑна-ҫаврӑна илчӗ те малалла юхрӗ.
А копна тихонько отошла от берега, покружилась на месте и поплыла.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ишсе кайма та юранӑ пулӗччӗ, — терӗ вӑл Иринӑн йӗпе те сивӗ шывпа хӗрелнӗ яштака пӗвӗ ҫине савӑнӑҫлӑн пӑхса, — анчах хӑратӑп: утӑ купийӗ пире тӳсеймӗ…
— Уплыть бы и можно, — он смотрел на стройное, порозовевшее от холодной воды тело Ирины, — но боюсь: копна нас не удержит…

— Сережа, атя утӑ купи ҫине ларар та аякка-аякка ишсе каяр.
— Сережа, давай сядем на копну и уплывем — далеко, далеко!

Вӗсене ҫулса пӑрахнӑ утӑ шӑрши пырса ҫапрӗ.
И на них повеяло запахом скошенного луга.

Вӑл хӗвел пайӑрки йӑлтӑртатса тӑнӑ вырӑнтан иртсен, шӗлепке утӑ капанӗ пулни палӑрчӗ, ун тӑрринче мулкачӑ ларса пырать иккен.
Когда же она проскочила искрившийся на воде поясок, то оказалось, что это была вовсе не шляпа, а копна сена, а на ее шпиле серел не махорок, а заяц.

Унӑн ҫулӗ ҫинче пӗрене тӗл пулать-и — пар ӑна кунта, кӗҫех ак вӑл вӑйлӑ шыв юхӑмне кӗрсе ӳксе, кӑвак хӑю пек ҫеҫ вӗлтлетсе юлать; унта авӑ пӗр лавҫӑ шыва кӗрсе пичкене шыв тултарма тӑнӑччӗ, сиссе те ӗлкӗреймерӗ — урапа ҫинче выртакан хӑмасемпе улӑм, ун хыҫҫӑн пичке, ҫавӑн пекех тата урапа тӗпӗнчи хупӑн пӗр татӑкӗ те Кубань тӑрӑх пӗр-пӗрне хӑваласа чупса кайрӗҫ — лавҫӑ вӗсене курса юлма кӑна ӗлкӗрчӗ; унта, ҫырана пырса ҫапнӑ хум, ҫул майӑн тенӗ пек, кимме ярса илсе ҫӳлелле ҫӗклесе ҫавӑрчӗ, ҫилленнипе ӳпӗнтерсе ячӗ те хумсем ҫийӗпе юхтарчӗ; унта шыв хулӑн йывӑҫах, выляса, ҫӗртен тӑпӑлтарса кӑларчӗ; вышкайсӑр пысӑк; симӗс купа хӑйӗн лапсӑркка тураттисене ҫилхе пек кӑнтарса пӗрре шывран тухать, тепре шыв ҫине ӳкет, унтан тымаррисене ҫӗклет, хура вӑрӑм туратсем шыва путнӑ пек шартлаттарсах ҫапаҫҫӗ; унта, ҫав тери хаярланса, кӗперӗн пӗр татӑкне хӑйпӑтса илет, вара ҫав татӑк сулланса та сӑвайне алӑ евӗр ҫӗклесе, вӑйлӑ юхӑм варрипе вӗҫнӗ пек ыткӑнать; унта улӑха тулса ларнӑ утӑ капанне ҫӑмӑллӑн та хӑвӑрт ҫӗклесе илнӗ, — ҫав тери ҫӑмӑллӑн та хӑвӑрт ҫӗклесе илнипеле васкама юратман пӗр мулкачӑ тип ҫӗр ҫине сикме те ӗлкӗреймен — капан, енчен енне сулланса, анаталла юха парать, ун тӑрринче, ҫынсене култарма кӑларса лартнӑ пек, мулкачӑ ларса пырать: вӑл хӑйӗн салху куҫӗсемпе йӗри-тавра хӑравҫӑлла та шанчӑксӑррӑн пӑхса пырать, унӑн кӑнтарса тӑракан хӑлхисем вӑхӑт-вӑхӑтпа чӗтре-чӗтре илеҫҫӗ…
Там на ее пути повстречалось бревно — давай сюда и бревно, и уже качается оно по быстрине серой лентой; там возница заехал в реку и собрался налить в бочку воды, но зазевался — и уже доски и солома, лежавшие на возу, а затем и бочка и даже кусок полости понеслись по Кубани наперегонки, только их возница и видел; там как бы мимоходом волна слизнула у берега лодку, подбросила, покружила, а потом рассердилась, опрокинула и закачала по бурунам; там, играя, вывернула из земли толстое дерево, и огромная зеленая куща то вставала над рекой, вскинув, как гриву, взлохмаченные ветки, то снова падала, а затем поднимала корневища, — черные и длинные плети размашисто били по воде; там в страшном гневе оторвала кусок моста, и он летел по быстрине, покачиваясь и поднимая сваю, точно руку; там ни с того ни с сего затопила луг, легко и быстро подняла копну, да так легко и быстро, что какой-то нерасторопный заяц не успел даже проскочить на сушу, — плыла, покачиваясь, копна, а на ее вершине, как бы на посмешище людям, сидел заяц: грустными, полными страха и отчаяния глазами смотрел он по сторонам, и его настороженно поднятые уши мелко-мелко вздрагивали…

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кил-ҫуртсӑр пӗччен ула кураксем, япӑх ҫанталӑкра ҫын пӑрахса хӑварнӑ итемсемпе утӑ куписем ҫинче шухӑша кайнӑн пӑхса ларнӑскерсем, халь ӗнтӗ ҫиле хирӗҫле вӗҫсе хӑпарма пуҫларӗҫ.
Одинокие вороны, задумчиво сидевшие до этого на заброшенных токах, начали взлетать против ветра.

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Курӑк пур ман, ӗнер утӑ купи патӗнче пуҫтартӑм.
— Трава у меня есть, вчера собрал у стога сена.

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл утӑ ӑшӗнче каллех чӗкеҫ курӑкӗн тунисене шырама тапратрӗ.
Он снова начал искать в сене стебли подорожника.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Анчах кӑшт ҫӗрӗкрех усал утӑ шӑрши сӑмсана пырса кӗрсен, каллех сиксе тӑчӗ те вӑл, аллипе хыпашласа пӑхса, купаран пӗр ывӑҫ типӗ курӑк туни туртса кӑларчӗ.
Но когда в нос ударил злой запах немного гниловатого сена, она снова вскочил, повозив рукой, достал из стога охапку сухого сена.

Пирус тӗтӗмӗ ӑна темшӗн йӗклентернӗ пек туйӑнчӗ, вара вӑл чикарккине, аран ҫеҫ чӗрткелесе, Юргина тыттарчӗ те хӑй каллех утӑ купи ҫумне кӗрсе выртрӗ.
Дым сигареты, кажется почему-то привел его в чувстов, он еле-еле зажег цигарку, протянул ее Юргину, и снова прислонился к стогу сена.

Зажигалка тивертсе пӗшкӗннӗ хушӑра Андрей утӑ купи хыҫӗнче Умрихин мӑрканине илтрӗ те ӑнланса илчӗ: лешӗ аманнисемпе чирлисем патӗнче тӑрмашать-мӗн.
Нагибаясь, чтобы достать зажигалку, Андрей услышал, что за стожком ворчит Умрихин, и понял, что он возится около раненых и больных.

Андрей чухласа илчӗ: утӑ купи ҫумӗнче вӑл тӑнсӑр пулса нумаях выртман иккен, — полк тин ҫеҫ-ха канма вырнаҫать.
Андрей понял, что лежал в забытьи у стожка совсем недолго — полк только еще располагался на привале.

Утӑ купи таврашӗнче — чӑрӑшсем айӗнче — кӑвайтсем ҫунма пуҫларӗҫ.
В стороне от стожка — под елями — разгорались костры.

Андрей хӑлхисенчен сасартӑк шыв юхса тухнӑ пек пулчӗ, — вӑл ҫил кашланине, тӗттӗмре йывӑҫсем чӗриклетнине, утӑ купи ҫывӑхӗнчех йӑлкӑшакан кӑвайт ҫинче хӑрӑк-харӑк ҫатӑртатса ҫуннине тата ҫынсем калаҫнине илтрӗ.
И вдруг у Андрея точно вода из ушей вылилась, — он услышал, как шумит ветер, скрипят деревья во тьме, а поблизости от стожка потрескивает на огне сушняк и раздаются человеческие голоса.

Вара вӑл, пуҫне утӑ ӑшнелле чикрӗ те, шӑл витӗр каларӗ:
Тогда он, ткнувшись головой в сено, сказал сквозь зубы:

Кунта кӑвак чул никӗс ҫине аслӑ вите лартнӑ, унпа юнашар пекех утӑ хумалли аслӑк, урапа сарайӗ, хӑмӑт-пӑяв таврашне юсакан мастерской, аяккарахра — ӗнесем хупмалли ҫутӑ вите, хӑма витнӗскер, тата тӗрлӗрен йывӑҫран пуҫтарса тунӑ сурӑх вити вырнаҫнӑ.
Здесь была просторная конюшня на фундаменте из дикого серого камня, около нее — сеновал, каретник и шорная, в стороне — светлый коровник под тесовой крышей, овчарник из сборного леса.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫерҫисем никамран хӑрамасӑр, шӑнса ларнӑ тислӗк куписем ҫинче сапаланса выртакан утӑ хушшинче сике-сике чакаланаҫҫӗ.
Воробьи беспрепятственно прыгали, роясь в замерзшем навозе и в набросанном сене.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Сасартӑк ӳт-пӳ ҫӑмӑлланса кайрӗ, утӑ тӳшекрен уйрӑлса, вӗҫӗмсӗр ҫутӑ хуртсем чупакан тӗттӗмлӗхре юхнӑ пек вӗҫе пуҫларӗ.
И вдруг все тело стало легким, отделилось от сенника и начало плавно парить над бездной, полной бегающих светлячков.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ачасем хӑйсен сентри ҫине утӑ тултарнӑ тӳшек майласа хучӗҫ, утиялсем сарчӗҫ.
Мальчики расправили на своей лежанке сенник, постелили одеяла.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика