Корпус чувашского языка

Чӗмпӗр тӑрӑхӗнче чӑвашла хаҫат кӑларас шухӑш та XIX ӗмӗр вӗҫӗнчех пулнӑ.

Идея издания чувашской газеты в Симбирске была еще в конце XIX века.

Журналистикӑна чунтан парӑннӑ // Николай ЛАРИОНОВ, Алена АЛЕКСЕЕВА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 5 стр.

— Ҫур ӗмӗр хушшинче хунчӑкам кунта сахал ӗҫлемен, пӗр ҫуртпа татӑлаймастӑн та.

— За полжизни шурин тут столько заработал, что одним домом и не расплатишься.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӗмӗр тӑршшипех пӗччен пурӑннӑ!

Весь век жила бобылкой!

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хветут вӑл кӑкшӑмӗпе ҫӗр айне ылтӑн пытарнӑ, эпӗ пур… ӗмӗр тӑршшӗпе ҫынсем патӗнче тертлен!

У Федота кубышка золота зарытая, а у меня… весь век по чужим людям, у нужды на поводу!

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Ӗмӗр ҫынсем ҫапла, — шухӑшларӗ Григорий курницӑран тухнӑ май: — яш чух ураҫҫӗ, эрех пехлеҫҫӗ, ыттипе те пайтах ҫылӑха кӗреҫҫӗ, ватӑласпа вара ҫамрӑк чух хӑйсем мӗнле тискер пулнӑ — ҫавӑн пекех турӑ хыҫне пытанаҫҫӗ.

«И вот сроду люди так, — думал Григорий, выходя из горенки. — Смолоду бесются, водку жрут и к другим грехам прикладываются, а под старость, что ни лютей смолоду был, то больше начинает за бога хорониться.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ирӗлнӗ хура тӑпран авалтанхи шӑршипе ҫамрӑк курӑкӑн ӗмӗр ҫӗнӗ шӑршине ҫӑран сӑрхӑнтаракан ҫеҫенхир, кӑштах симӗсленнӗскер, хӑйӗн пӑхса ытарма ҫук илемӗпе чуна эпеклесе илӗртрӗ.

Несказанным очарованием была полна степь, чуть зазеленевшая, налитая древним запахом оттаявшего чернозема и вечно юным молодой травы.

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Чунӑмҫӑм! Ӗмӗр манми юратӑвӑм!» — шухӑшларӗ те вӑл юнашар ҫывӑракан хӗрарӑм ҫумӗнчен йӗрӗннӗ пек аяккарах шуҫса выртрӗ, ассӑн хашлатса, чӑтӑмсӑррӑн тул ҫутӑласса кӗтрӗ, унтан хӗвел пӗлӗт хӗррине хӗрлӗ кӗрен чӗнтӗрпе, ылтӑн укапа эрешлентерме пуҫларӗ ҫеҫ, — хӑвӑрт вырӑн ҫинчен тӑрса ҫӑвӑнчӗ те лаши патне васкаса тухрӗ.

«Любушка! Незабудняя!» — и брезгливо отодвигался от спавшей рядом с ним женщины, вздыхал, нетерпеливо ждал рассвета и, едва лишь солнце малиновой росшивью, золотым позументом начинало узорить восток, — вскакивал, умывался, спешил к коню.

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Букановски комиссарӗ вара, сӑмахран: «Эпӗ сирӗнне, йытӑ аҫисем, кӑвак йӑли-йӗркине пӗтӗмпе пӑчлантаратӑп, ӗмӗр асӑнмалла пулӗ!..» — тесе ҫавӑрттара пуҫланӑ.

А комиссар в Букановской так, к примеру, наворачивал: «Я, дескать, вас расказачу, сукиных сынов, так, что вы век будете помнить!..»

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗстертӗр эсир казаксене, ухмахла хӑтлантӑр, атту пулсан, сирӗн власть ӗмӗр кивелес ҫукчӗ.

Потеснили вы казаков, надурили, а то бы вашей власти и износу не было.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эпӗ Коршунов пирки пуплеместӗп, — вӑл атаманра ҫӳренӗ, ӗмӗр тӑршшӗпех ҫын ӗнси ҫинче ярӑннӑ, анчах Авдеич Бреха мӗншӗн?

За Коршунова гутарить не буду — он атаманил, весь век на чужом горбу катался, а вот Авдеича Бреха за что?

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эпӗ ӗмӗр тӑршшӗпе ӗҫленӗ, пилӗке хуҫнӑ, тарпа исленсе ҫӑвӑннӑ.

Я всю жисть работал, хрип гнул, потом омывался.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— «Мӗнле-ха, — тетӗп ӑна, — ӗмӗр тӑршшӗпе йӗнерлесе парӑп-и сана?

— «Что ж я тебе, говорю, всю жисть буду седлать, что ли?

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пурӑнасса вӑл кайӑкла пурӑнчӗ, хӑйне валли хӑй апат тупрӗ, ӗмӗр тӑршшӗпе ҫапла пурӑннӑ пекех, ҫак ӗҫе питӗ ӑста майлаштарма пӗлчӗ.

Жил он звериной жизнью, сам промышлял себе пищу и делал это необычайно искусно, словно всю жизнь только этим и занимался.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ача ҫуртӗнче пурӑннӑшӑн эпӗ ӗмӗр тӑршшӗпе Совет влаҫне тав тӑватӑп.

Помоги переводом

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html

Унӑн тата вӑл туса ирттернӗ ӗҫсен чӑн-чӑн хакне сӑваплӑ ҫӗнӗ ӗмӗр арки — тата паян эпир пӑлхатнӑ — Чӑваш Ҫамрӑкӗ-Ҫынни — таҫта ҫӳлте вӗҫекен чунне тивӗҫлипе хӑҫан тата епле лӑплантарӗ?

Помоги переводом

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html

— Ӗмӗр чул тӑрӑх тата сивӗре ҫӳреме пулать.

— Век бы ходить по камням и стуже.

Ҫӗнӗ пушмаксем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Нихҫан сухаламан вӗт-ха, кимӗрчекленсе кайнӑ темиҫе ӗмӗр хушшинче.

Сроду ить не пахалась, захрясла от давних времен.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ӗмӗр курман намӑса курмалла пулчӗ!

Срамота на всю жисть!

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шӑхаль ялӗнче пурӑнакан Евгения Федоровна Федоровӑна (Голубевӑна) шӑпа вӑрӑм ӗмӗр пилленӗ, мартӑн 16-мӗшӗнче 95 ҫул тултарать вӑл.

Евгению Федоровну Федорову (Голубеву), жительнице села Шигали, судьба благословила долгий век, ей в 16-го марта исполнится 95 лет.

«Вут-ҫулӑмлӑ ҫулсен ахрӑмӗ» // И.ДАНИЛОВА. http://gazeta1931.ru/gazeta/4258-vut-ul- ... n-akhr-m-3

Вӗсенчен пӗри, лутра кӑна шӑлсӑр старика, тӑрӑхласа панӑ ячӗпе — Шӗпӗн мучи тенӗскер — хуторта ӗмӗр тӑршшӗпех суд тӑрӑх сӗтӗрӗннипе паллӑ пулса тӑнӑ.

Один из них, мелкий беззубый старичонка, по уличному прозвищу Сморчок, был известен тем, что всю жизнь сутяжничал.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.