Поиск
Шырав ĕçĕ:
Пирӗн ҫемье умӗнче эпӗ хама тӑрантармалӑх ӗҫлесе пурӑнакан ют ҫӗре каякан инҫе ҫул тӑсӑлса выртать.Нам предстояло переехать на чужбину, где я теперь зарабатывал себе на хлеб.
Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.
Нумай та вӑхӑт иртмерӗ, ҫил лӑпланчӗ, тусан та вӗҫме пӑрахрӗ, ман умра ҫулӑн тап-таса, шурӑ йӗрӗ тӑсӑлса выртать, рикша хытӑрах чупма пуҫларӗ.
Пӗр пӗчӗк ӗҫ // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 13–16 стр.
Пер Важенин ҫеҫ аманман: вӑл урайне тӑсӑлса выртма ӗлкернӗ.Один только Важенин успел броситься на поя и остался невредимым.
Вуниккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.
Партизансем маскировка тумасӑр, ҫӗр ҫине тӑсӑлса выртмасӑр, чул стена ҫумне лӑпчӑнса тӳп-тӳрӗ тӑраҫҫӗ; пайӑрки-пайӑркипе ҫутӑ йӗр хӑварса иртекен тӑшман пулисем хайсене тивме пултарайманнине вӗсем лайӑх пӗлеҫҫӗ, мӗншӗн тесен пульӑсем ансӑр коридор тӑрӑх ҫеҫ вӗҫеҫҫӗ, аяккалла пӑрӑнма пултараймаҫҫӗ.
Вуниккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.
Комендант ҫурчӗн айӗнчи пӗчӗк нӳхрепре телефон пуррине никам та пӗлмен; ҫав телефон провочӗ ҫӗр айне тӑсӑлса кайнӑ, ун вӗҫӗнче тепӗр походнӑй аппарат пулнӑ — леш, партизансен крепоҫӗн штабӗнче, командир сӗтелӗ ҫинче лараканни.
Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.
Вӑл ҫӗре тӑсӑлса выртса, пуҫне шӑтӑкалла усса пӑхать пулмалла.
Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.
Аялта, ту тӗлӗнче Анлӑ мол тинӗселле тӑсӑлса кӗрет.
Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.
— Гимнастикӑпа айкашатӑп вӗт — кӗрешӗвӗн сакӑр приемӗ… — Вӑл варт ҫеҫ ашшӗ енне ҫаврӑнчӗ те, мӗн каласса куҫран пӑхса кӗтсе, яшт! тӑсӑлса тӑчӗ.
Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.
Ци господин тутине сиктеркелерӗ, анчах вӑл мӗн каланине никам та илтмерӗ, хӑй умне юпа пек тӑсӑлса тӑни ӑна пурпӗрех ӑнланчӗ.Седьмой господин шевельнул губами, никто ничего не слышал, но слуга все понял.
Уйрӑлу // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.
Вӑл Ци господин умне пырса юпа пек яшт тӑсӑлса тӑчӗ.Опустив руки и вытянувшись, точно жердь, он замер перед Седьмым господином.
Уйрӑлу // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.
Станицӑна ҫитсен, казаксем сыпрӗҫ та каҫчен ҫывӑрма тӑсӑлса выртрӗҫ.Придя в станицу, казаки выпили и завалились спать до вечера.
IX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Хура пӗлӗт, хӗвеланӑҫнелле тӑсӑлса, хӑйӗн таткаланса пӗтнӗ хӗрринчен ҫӑлтӑрлӑ таса тӳпене уҫса кӑтартрӗ, уйӑхӑн пуҫхӗрлӗ ҫавӑрса лартнӑ ылтӑн мӑйраки тусем ҫийӗнче йӑмӑх хӗрлӗн ҫуталса илчӗ.
VIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Вӗсенчен ҫурҫӗр еннелле Ногай е Моздок ҫеҫенхирӗн хӑйӑр кӗрчӗсем пуҫланаҫҫӗ те вара, ҫурҫӗрелле тӑсӑлса, таҫта хӑяматра Трухмен, Аҫтӑрхан тата Кӑркӑс-Кайсацк ҫеҫенхирӗсемпе пӗрлешсе каяҫҫӗ.
IV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Ыйхӑллӑ шыв, ҫӗр ҫумне кӗвӗллӗн шӑмплата-шӑмплата ҫапӑнса, ун ури айӗнче питӗ йӑввӑн та ӳркевлӗн чӳхенетчӗ, уйӑх ҫав шатра пит ҫине тӑсӑлса выртнӑччӗ те юпаланса чӗтӗретчӗ, ҫакӑ вара аякри тӗттӗм, чӗмсӗр те пушанчӑк ҫыран патне тӑвӑр ҫулпа каякан миллионшар кӗмӗл пулӑ ҫиелте чӑмпӑлтатнӑ пекех курӑнатчӗ.
XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Пин ҫурӑ ҫын вара пӗтӗмӗшпех ҫеккунтлӑха уҫӑмсӑррӑн, васкаваррӑн мӑкӑртатса, йӑшӑлтатса илчӗ те сасартӑк, нервӑллӑн та сыхланчӑклӑн тӑсӑлса, шанк хытса шӑпланчӗ.
XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Мала каллех желонерсем сиксе тухрӗҫ те, утса иртессин йӗрне палӑртса, сылтӑм фланга хирӗҫҫӗн тӑсӑлса кайрӗҫ.Опять выскочили вперед желонеры и вытянулись против правого фланга, обозначая линию движения.
XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Корпус командирӗ полк йӗрӗ умӗпе, сулахай флангран сылтӑмалла, шултӑра юртӑпа тӑпӑртаттарса иртрӗ, ун хыҫӗнчен вара тӗрлӗ енлӗн хумханакан капӑрчӑк та ула-чӑла картапа свити тӑсӑлса кайрӗ.
XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Анчах Шурочка шӑппӑн ҫеҫ пӑшӑлтатрӗ: «Ҫук, ҫук», — йывӑррӑн сывласа, пӗтӗм кӗлеткипе ҫӗр ҫинче тӑсӑлса выртса.Но она говорила шепотом: «нет, нет», тяжело дыша, лежа всем телом на земле.
XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Тайлӑм тӑрӑх пӗр тикӗссӗн тӑсӑлса хӑпарать ҫӳлелле раща, курӑкӗ тӗттӗм, йывӑҫӗсем хура, сайра, чӗмсӗр, вӗсем тӗлӗрӳ витӗр темӗскере ним хускалми те тимлӗн итлеҫҫӗ.
XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Шурочка пачах ҫӗр ҫине тӑсӑлса выртрӗ, чавсипе тӑранчӗ те пуҫне ывӑҫи ҫине хучӗ.Шурочка совсем опустилась на землю, оперлась о нее локтем и положила на ладонь голову.
XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.