Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Тинех (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Паҫӑр анӑраса кайнӑ хӗр-манахсем халь тинех йӗркене кӗре пуҫларӗҫ, хӑйсене султан тӑшманне пытарса усрать тенӗшӗн кӳренсе, жандармсене хирӗҫ тӑма та тытӑнчӗҫ.

Придя в себя от первого потрясения, монахини стали горячо протестовать и даже обижаться, что их подозревают в укрывательстве человека, которого считают врагом султана.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Туяпа шаклатни илтӗннӗ май, пусмапа хӑпарни те илтӗнет, акӑ тинех алӑк патне ҫитсе чарӑнчӗ.

В такт постукиванию палки по ступенькам шаги медленно приближались, и, наконец, кто-то остановился за дверью.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫилле хывнӑ игумен татах ҫаврӑнса тӑчӗ, хальхинче тинех вӑл Мунчо тем пӑшӑрханнине асӑрхарӗ, ухмах сиксе чӗтрет, йывӑррӑн сывлать, йӑлтӑркка куҫӗнче сехри хӑпни палӑрать.

Рассерженный игумен опять обернулся и только тогда заметил, чтоМунчо очень возбужден, дрожит всем телом и тяжело дышит, а в его лихорадочно блестящих глазах застыл ужас.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчов тинех хӑйне йӗрлесе хӑвалакансене курчӗ.

Стефчов только сейчас заметил своих преследователей и, увидев, что они усмехаются.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тинех алӑк уҫрӗҫ.

Тут дверь открыли.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ставри пуп сӑмах мӗн пирки пынине тинех тӗшмӗртсе илчӗ те куҫ харшине пӗркелентерчӗ.

Поп Ставри, наконец-то поняв, о чем идет речь, нахмурил брови.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ан пӑшӑрханӑр, тинех вӑрах кӗтмелле мар ӗнтӗ, — терӗ Мичо бай, — Турци час пӗтес пирки сӑмах ҫӳрет.

— Не беспокойтесь, теперь не долго, — сказал Мичо, — есть предсказание, что Турция скоро падет.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Бей те куҫҫульне чараймарӗ, тинех ӑна Григоров та кирлӗ мар, мӗн пӗлмеллине унсӑрах вӑл тӗрӗс ӑнланать.

Прослезился и бей, который уже не нуждался в Григорове.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов хӑй сыхланнӑ май йытта вӗлерме пултарасса тӗшмӗртсе, вӑл та ҫак ӗҫе явӑҫрӗ, йытта тинех хӑваласа ячӗ.

Но, защищаясь, Огнянов мог убить собаку, которая то и дело ловко увертывалась от кинжала, чтобы кинуться на врага с другой стороны, и онбаши отогнал ее.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Акӑ тинех ун юлашки ҫути те Стара-планина тӑвӗн ҫӳллӗ тӑррисене ылтӑнпа сӑрса тухрӗ те сӳнчӗ.

Но вот угасли его последние лучи, позолотив высокие пики Стара-планины.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тинех пӗлтӗм мӗн тумаллине! — Соколов ахӑлтатса кулса ячӗ.

— Придумал! — И Соколов громко рассмеялся.

XIII. Брошюра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Брошюрӑна вуласа тухас чух, ун вӗҫне пӗр вӑрӑм сӑвӑ кӗртсе янӑ та, тарласа пӑшӑхнӑ тухтӑр тинех вулама чарӑнчӗ, вара хӑйӗн шалти туйӑмне чараймасӑр, Огнянова ҫапла каларӗ:

Прочитав большую часть брошюры и дойдя до длинного стихотворения, которым она заканчивалась, доктор, весь дрожа и обливаясь потом, оборвал чтение и повернулся к Огнянову.

XIII. Брошюра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчов минут каялла кӑна-ха, тинех пӗтрӗм иккен тесе, ытла мескӗннӗн курӑнатчӗ, халь ак тавраналла хӑй ҫӗнтернӗ пек куштанланса пӑхса ҫаврӑнчӗ.

Стефчов, еще минуту назад сидевший с убитым видом, снова поднял голову и победоносно оглянулся вокруг.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗрача тинех куҫне йӑлкӑштарса пӑхса илчӗ.

Глаза у девочки засияли.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ачасен амӑшӗсем тинех сывлӑш ҫавӑрса ячӗҫ, Огнянова тав туса пӑхрӗҫ.

Матери облегченно вздохнули и с благодарностью посмотрели на Огнянова.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ровоама хаджин элеклӗ сӑмахӗсем те тинех витӗмсӗр пула пуҫларӗҫ.

Клевета Хаджи Ровоамы в миг была забыта.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах ак ватӑ учительница сӑмах пуҫларӗ те, ҫынсем пурте ун еннелле пӑхма тытӑнчӗҫ, Рада ӑшӗ тинех ытла вӑрками пулчӗ.

Но как только старшая учительница, начав свою речь, привлекла внимание публики к себе, у Рады стало легче на душе.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Серафима пике патӗнче ҫапла кӑшт ӑшне пусарсан, Ровоама хаджи хӑй патне таврӑнчӗ, каҫхи кӗлле пӗтерсе выртрӗ, кӑмӑлӗ тинех канӑҫрӗ ӗнтӗ.

Излив свою взволнованную душу, Хаджи Ровоама вернулась к себе, дочитала вечернюю молитву и легла, чувствуя, что у нее гора с плеч свалилась.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Акӑ тинех хӗр-манаха пит лайӑх шухӑш йӑпатса илчӗ, ҫак шухӑш каҫхи кӗлле ирттернӗ чух ун пуҫне кӗчӗ.

Наконец блестящая мысль осенила монахиню, это случилось во время вечерней молитвы.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тинех намӑсланма та ытла кирлӗ мар.

Теперь, по крайней мере, совесть будет мучить меня меньше.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней