Поиск

Шырав ĕçĕ:

ӑшшӑн сăмах пирĕн базăра пур.

ӑшшӑн (тĕпĕ: ӑшшӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Сывӑ-и, инке! — ӑшшӑн саламларӗ вӑл карчӑка.
— Здравствуйте, тетенька! — ласково приветствовал он старуху.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья, ӑшшӑн кулкаласа, ӑна тӗрленӗ сӑмса тутрипе сӗлтрӗ, унтан тутӑрне ҫавӑнтах алла пуҫтарса тытрӗ те тути ҫумне, ҫӗр ҫывӑрманнипе тӗксӗмленнӗ куҫ лупашкисем ҫумне пӑчӑртарӗ…
Аксинья, улыбаясь, махнула ему расшитой утиркой и сейчас же скомкала ее, прижала ко рту, к потемневшим от бессонной ночи глазницам…

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казаксене лагере ӑсатнӑччӗ ҫав кун, — ӑшшӑн йӑл кулса калаҫма тытӑнчӗ те вӑл, унӑн ҫирӗпленнӗ сасси савӑнӑҫлӑн янӑрама пуҫларӗ.
Казаков в энтот день в лагеря провожали, — заговорила она, улыбаясь, и в окрепшем голосе ее зазвучали веселые нотки.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дарья, ӑшшӑн йӑлкӑшса кулса, Григорий патне пырса тӑчӗ.
Она подошла к Григорию, стала, улыбаясь.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Унтан вӑл хавасланчӗ, хӗрӳллӗн йӑлкӑшма пуҫланӑ хӑмӑр куҫӗсем ӑшшӑн ҫуталса чиперленчӗҫ.
— И оживился, странно потеплели и похорошели горячечно заблестевшие коричневые глаза.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эсӗ те ҫав-и? — унтан сивлеккӗн пӑхакан хӑмӑр куҫ хӗррисем ӑшшӑн ҫуталнӑ пек пулчӗҫ.
А ты тоже? — И словно потеплело в углах строгих коричневых глаз.

Вара вӑйӗпе ҫамрӑклӑхӗ хӗрӳллӗн тапса тӑракан казак, сурӑх тирӗнчен ҫӗлетнӗ кӗрӗк пиншакне йӳле ярса, ӑшшӑн ейӗлсе кулчӗ.
И пышущий силой и молодостью старовер, распахивая овчинный полушубок, тепло улыбался:

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫавнашкалах ӑшшӑн ҫутатӗ ӑна хӗвел, ҫав ҫилех ӑна хӑйӗн курӑнман ҫунаттисемпе ачашласа ҫупӑрлӗ.
И так же будет светить ему солнце, и тот же будет баюкать его ветер.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аҫамӑн йӗпе пашлӑкӗ айӗпе Григорий ҫинелле ӑшшӑн ейӗлсе кулакан куҫӗсене ҫутӑлтарать.
Из-под мокрого капюшона зипуна блестела на Григория влажной улыбкой, смеющимися глазами.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пантелей Прокофьевич унпа сӑмахӗсене ӑшшӑн та ҫемҫен шутарса калаҫрӗ те, Степан ирӗксӗр ҫӗртен шухӑшларӗ: «Ӗлӗк кӳрентернӗшӗн тӑрӑшать…»
Пантелей Прокофьевич был заискивающе-ласков, так, что Степан невольно подумал: «За старую обиду старается…»

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ольга ҫул ҫийӗн чӗмсӗррӗн вӗҫсе иртекен кураксене, хыҫалалла тарса юлакан армутипе саймӑрша тӗмӗсене сӑнӗпе ӑшшӑн йӑлкӑшса ӑсатрӗ.
Ольга улыбкой провожала безмолвно летевших над дорогой грачей, убегавшие назад кусты полынка и донника.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Ну, старик мӗнле?» — куҫӗпе ыйтрӗ вӑл Ольгӑран, унтан арӑмӗн хаваслӑ куллинчен, куҫӗ ӑшшӑн пӑхнинчен вӑл ӑна килӗшнине ӑнланчӗ.
«Ну как старик?» — и по оживленной улыбке, по теплу, согревшему ее глаза, без слов понял, что отец ей понравился.

Кайрантарах ҫав вӑхӑта Листницкий ӑшшӑн хумханса аса илчӗ-ха, анчах ун чухне ача пекех ӑссӑр та айванла асаплансаччӗ.
После Листницкий благоговейно перебирал их в памяти, а тогда он мучился по-мальчишески, безрассудно и глупо.

— Ӑйӑрӗ мӗн ятлӑ? — ыйтрӗ Мишка, ҫутӑ ҫӳрен тӗслӗ вӑрӑм урхамах ҫине ӑшшӑн хуҫ хывса.
— Как жеребца кличут? — спросил Мишка, любуясь светло-рыжим длинным донцом.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл хуҫа хӗрӗ хӑй ҫине темскер пӗлес килнӗ пек куҫӗсемпе хыпашласа пӑхнине пӗрре мар асӑрхарӗ; иккӗшӗн куҫӗсем тӗл пулсан, ҫамрӑк казачкӑн питҫӑмартийӗсем ӑна кӑштах хӗрелнӗ пек те, тути хӗррисенче вӑрттӑн кулӑ ӑшшӑн йӑлкӑшса илнӗ майлӑ та туйӑнса кайрӗ.
Он не раз встречал ее щупающий, любознательный взгляд, и даже показалось ему, что, столкнувшись с ним взглядом, порозовела в скулах молодая казачка и согрела в углах губ припрятанную усмешку.

Шӑпӑрт пыр, — ӑшшӑн каларӗ ӑна казаксенчен пӗри.
Помалкивай! — ласково сказал один из казаков.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хыттӑн чаплаттарса чуп тунӑ сасӑ илтӗнчӗ: икӗ казак, мӑйӑхӗсене шӑлкаласа, пӗр-пӗрин ҫине пӑхаҫҫӗ, ӑшшӑн кулаҫҫӗ, пӗр-пӗрне туслӑн хулпуҫҫийӗсенчен тӗрткелесе илеҫҫӗ.
Cлышался звучный чмок поцелуя: двое казаков, разглаживая усы, глядели друг на друга, улыбались, хлопали один одного по плечу.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫурҫӗрте ҫеҫ, Хоперпа Усть-Меведицки округӗсенче, революци вучахӗсем ҫав-ҫавах ӑшшӑн тӗлкӗшсе тӑнӑ; Подтелков тата анатри казаксем пулӑшасса шанма пӑрахнӑ ытти ҫынсем вара ирӗксӗр ҫӗртен ҫав вучахсен ӑшши патнелле туртӑннӑ.
Лишь на севере, в Хоперском и Усть-Медведицком округах, теплились очаги революции, и к их-то теплу невольно и тянулись Подтелков и остальные, разуверившиеся в поддержке низовского казачества.

XXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Губернатор ун ҫине ҫывӑх хурӑнташӗ ҫине пӑхнӑ пек ӑшшӑн кулса пӑхать, сарлака хул-ҫурӑмлӑ ямшӑк малалла кӑнтарнӑ аллисемпе аран-аран тилхепене тытса ларать; утсем, тимӗр ҫӑварлӑхӗсене чӑмласа татса, кӗҫ-вӗҫ малалла тапса сикес пек тӑраҫҫӗ.
Сам губернатор ему ласково, как родному, улыбается, широкоспинный кучер в вытянутых руках еле удерживает вожжи, лошади вот-вот готовы рвануть и нести, закусив удила.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Евгения Федоровнӑна ӑшшӑн саламлатпӑр, ҫирӗп сывлӑх, канлӗ ватлӑх сунатпӑр.
Мы тепло поздравляем Евгению Федоровну, желаем ей крепкого здоровья, спокойной старости.

«Вут-ҫулӑмлӑ ҫулсен ахрӑмӗ» // И.ДАНИЛОВА. http://gazeta1931.ru/gazeta/4258-vut-ul- ... n-akhr-m-3

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика