Поиск

Шырав ĕçĕ:

курӑнаҫҫӗ (тĕпĕ: курӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Эрешлӗ тюльсем ҫакнӑ ҫутӑ ҫуртсенче хӗрлӗ сарӑ, кӑвак, симӗс абажурсем темӗн пысӑкӑш чечексем пек курӑнаҫҫӗ, таҫта патефон калать, юрӑ юрланӑ илтӗнет.
За кружевным тюлем освещенных сельских домиков огромными цветками качались оранжевые, голубые, зеленые абажуры, где-то играл патефон и пели песни.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тусем хушшинчи чӑрсӑр та вылянчӑк юхан шыв Ксенин тӑван ялӗ патӗнче ҫеҫен хир уҫлӑхне тапса тухсан лӑпланма тытӑнать, кунта вара, тайгара кӗрлесе юхнӑ хыҫҫӑн, авӑрсем тӗлӗнче юлашки сап-сарӑ ҫулҫӑсемпе выляса, йӑвашшӑн та шӑппӑн юхать, ун ҫинче шурӑ пӗлӗтсем, хӑмӑр тӗс ҫапнӑ кӗрхи ҫырансем курӑнаҫҫӗ.
Своенравно и диковато игривая в горах, река начинала смиряться, когда вырывалась на степной простор около ее родной деревни, а здесь, после своего таежного разгула, текла покорно и тихо, отражая белые облака, порыжелые осенние берега, играя в омутных водоворотах последними яркими листьями.

Тарӑн куҫ лупашкисем, унта хура шыв юхса тулнӑ пек, тӗттӗмӗн курӑнаҫҫӗ, пуҫӗ кӑпӑшка минтер ҫинче, ӑна пӗркелентермесӗр, ҫӗкленнӗ евӗр выртать.
В глубоких глазницах скопились тени, будто натекла туда темная вода, голова на пышной подушке, не собирая складок, покоилась почти невесомо.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсен алӑкӗсем темшӗн яланах уҫӑ, сарӑ сӑрӑпа сӑрланӑ тап-таса урай тата пушӑ стенасем курӑнаҫҫӗ.
Двери в них почему-то всегда были открыты, виднелись отливавшие желтизной чистые полы и голые стены.

Ҫав кулла мӗншӗн ытармалла маррине калама та йывӑр, анчах амӑшӗ кулнӑ чухне унӑн куҫӗсем, тута хӗррисем темскерле ҫамрӑкӑнни пек айванӑн та вӑтанчӑклӑн курӑнаҫҫӗ, ҫавӑн пек кӑмӑла каякан кулӑ урӑх никамӑн та ҫук.
Трудно было даже сказать, в чем заключалась прелесть этой улыбки, но, когда она улыбалась, в выражении ее глаз, в уголках губ появлялось что-то юное, наивно-робкое, полное неповторимого, одной ей присущего обаяния.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах пӳртре ҫенӗкринчен нумаях ҫутӑ мар — клеенкӑпа витнӗ тӑваткал сӗтел тӗлӗнче тӑрпасӑр, пысӑках мар хӑюне антарнӑ ҫиччӗллӗ лампӑ ҫакӑнса тӑрать, хӑйӑвӗнчен тӗтӗм ҫип пек тӑсӑлать, мачча ҫине унӑн вылянчӑк мӗлки ӳкет: шупка тӗксӗм ҫутӑ ҫывӑхри тӗттӗме кӑна сирет, сӗтелтен виҫ-тӑват утӑмри ҫитсӑ чаршав карнӑ сарлака йывӑҫ кроватьпе лутра сентре аран-аран курӑнаҫҫӗ, стена ҫумӗнчи савӑт-сапа шкапӗн кантӑк алӑкӗсем тӗксӗммӗн ҫуталаҫҫӗ, ҫур пӳрте йышӑннӑ пысӑк вырӑс кӑмаки хыҫӗнчи шӑратса тунӑ кивӗ кӑмканран шултра тумламсем таз ҫине пӑнт-пӑнт тумлаҫҫӗ.
Однако в избе было ненамного светлее — над квадратным, покрытым клеенкой столом висела семилинейная лампешка без стекла, с прикрученным фитилем, он пускал тонкие струйки копоти, отбрасывая на потолок текучие тени; неверный, сумеречный свет раздвигал лишь близкую темень, а уже в трех-четырех шагах от стола с трудом можно было различить широкую деревянную кровать, задернутую ситцевым пологом, низко нависшие полати; посудный шкафчик в простенке тускло отсвечивал стеклянными дверцами; из старинного литого рукомойника возле большой, занимавшей пол-избы русской печи звонкими горошинами падали в таз крупные капли.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лутра вӑрман хыҫӗнче сайра хырсем сӑрталла тапаҫланаҫҫӗ, унтан вара ӗмӗрхи тайга вӑрманӗпе, ура ярса пусмалла мар упа чӑтлӑхӗсемпе витӗннӗ инҫетри тусем тӗтре евӗр кӑваккӑн курӑнаҫҫӗ.
Охваченный сейчас неярким багрянцем осеннего увядания.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пурте вӗсем сарлака хулпуҫҫиллӗ, тӗреклӗ кӑкӑрлӑ; ҫавӑнпа та курпунӗсене мӑкӑртса пыракан ватӑ конвоирсемпе шутласан, пачах урӑхла курӑнаҫҫӗ.
Широкоплечие и грудастые, по внешнему виду они резко отличались от сгорбленных стариков конвоиров.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн шурӑ мӑйӑхлӑ пичӗ ҫинчи ӳчӗ ҫилпе кушӑрхаса сӗвӗннӗ, ҫурхи хӗвел ӗнтсе янӑ мӑйӑхӗпе куҫ харшийӗсем тилӗ тирӗ пек хӗрлӗрех саррӑн курӑнаҫҫӗ.
На белоусом лице его кожа была вышелушена ветрами, усы и брови, припаленные вешним солнцем, отсвечивали лисьей рыжиной.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пур ҫӗрте те юхӑнчӑклӑх йӗрӗсем курӑнаҫҫӗ.
Всюду виднелись следы запустения и разрухи.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн пуҫри мулаххайӗ пекех хӗрлӗ пичӗ ытла та ним тума пӗлми хыпӑнчӑк сӑнлӑ, тарӗ шӑпӑр-шӑпӑр тӑкӑннӑран сухалӗпе кӑшт хӗрлӗрех усӑк мӑйӑхӗ вӗсем ҫине вӗтӗ шӑрҫа сапса тултарнӑ пек курӑнаҫҫӗ.
Красное, под цвет малахая, лицо его было так растерянно, пот омывал его так обильно, что даже борода и пониклые рыжие усы были осыпаны будто мелким бисером.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗксӗм сӑрӑ тӳпе ытамӗнче Григорие утсен кӗлеткисемпе юланутсен тӑлпӑвӗсем лайӑхах курӑнаҫҫӗ, малта пыраканнин вӗҫнелле кӑшт шӗвӗрӗлсерех тухакан лаптак тӑрӑллӑ кубанкине те вӑл аванах курчӗ.
Григорию снизу на фоне серого неба отчетливо видны были линии конских тел, очертания всадников, даже плоский, срезанный верх кубанки видел он на ехавшем впереди.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫывӑхра ҫул айккинчи хытхура тӗмӗсем, тикӗс мар сӑртсем, шӑртланчӑк тип ҫырмасем хирӗҫ килнӗ пек курӑнаҫҫӗ, аякра, ҫунапа тан шуса, юрлӑ хирсем кӑнтӑралла кукӑрӑлса куҫаҫҫӗ.
Вблизи бурьяны над дорогой, холмистая зыбь, щетинистые буераки наплывали навстречу, а дальше снежные поля, кружась, шли на юг вровень с санями.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ватӑ хӑтине курсан, Пантелей Прокофьевичӑн урисем лӑнчӑрах кайрӗҫ: Гришака мучин йӳле янӑ кӗрӗкӗ айӗнчен турккӑ вӑрҫишӗн панӑ мӗнпур хӗресӗсемпе регалийӗсем курӑнаҫҫӗ, авалхи мундирӑн тӑратмалла ҫӗленӗ ҫухи ҫумӗнче хӗрлӗ петлицӑсем хӗмленсе ҫуталаҫҫӗ, пӗҫҫисем тӗлӗнче ватӑ ҫыннӑнни пек усӑнса тӑракан лампаслӑ шӑлаварӗн вӗҫӗсене типтерлӗн шурӑ чӑлха ӑшне ҫавӑрса чикнӗ, пуҫӗнчи кокардӑллӑ карттусне ӑвӑс тӗслӗ пысӑк хӑлхи таран антарса лартнӑ.
Пантелея Прокофьевича с ног шибануло при взгляде на свата: под распахнутой шубой у того виднелись все кресты и регалии за турецкую войну, красные петлички вызывающе сияли на стоячем воротнике старинного мундира, старчески обвисшие шаровары с лампасами были аккуратно заправлены в белые чулки, а на голове по самые восковые крупные уши надвинут картуз с кокардой.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон тӑрӑхӗнчилле, аркисенче ҫӑмӗ курӑнса тӑмалла ҫӗленӗ кӗрӗкӗ айӗнчен аялти юбкин чӗнтӗрӗсем те курӑнаҫҫӗ, ҫиелти те, ҫӑм пусмаран ҫӗлени, ҫӗнӗ те лайӑхскер: ӑнланса илтӗр Фоминӑн ӳпререн тӳрене тухнӑ арӑмӗ Дарья та ахаль казачка маррине, мӗнле пулсан та, офицер арӑмӗ иккенне.
Под донской, опушенной поречьем шубой и кружева исподней виднелись, и верхняя, шерстяная, была добротна и нова, чтобы поняла вылезшая из грязи в князи фоминская жена, что Дарья не простая казачка, а как-никак офицерша.

Давыдкӑн кӑпӑк пек шурӑ шӑлӗсем ҫӑвар тулли курӑнаҫҫӗ.
У Давыдки полон рот кипенных зубов.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хальхинче те Макартан сӑмакун шӑрши кӳӳ перет, чарӑлса кайнӑ пысӑк куҫӗсем анкӑ-минкӗллӗн тӗтреленнӗ, чӑлханса ларнӑ йӗпе сухалӗ айӗнчен Дон хӗрринчи рак хуранӗсем пек кӑвакрах шурӑ тикӗс шӑлсем курӑнаҫҫӗ.
И на этот раз Макар пахуче дышал самогонкой, большие, навыкате, глаза дымились пьяным хмельком, в мокром колтуне бороды белел ровный набор голубоватых, как донские ракушки, зубов.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӳмесем ҫумӗнче Фомин приказӗсем шуррӑн курӑнаҫҫӗ.
На заборах белели фоминские приказы.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Бушлатсемпе сӑран курткӑсем тӑхӑннӑскерсем, юр ҫинче вӗсем кӑнтӑра вӗҫсе каякан кураксен канма ларнӑ кӗтӗвӗ пек хуран курӑнаҫҫӗ…
Одетые в бушлаты и кожаные куртки, они чернели на снегу, как стая присевших в отлете грачей.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ сӑнӗ хаяр; путса кӗнӗ питҫӑмартисемпе шӳрлеке кӗтеслӗ пит шӑммисем ҫинчи ӳчӗ халсӑр ҫыннӑнни пек тӑртанса кӳпченӗ те, вӗсем халь тикӗсленнӗ майлӑ курӑнаҫҫӗ.
Загорелое лицо его, на котором нездоровая полнота сровняла рытвины и острые углы скул, было сурово.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика