Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӳперен (тĕпĕ: тӳпе) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ хула тӑрӑх уҫӑлса ҫӳреме юрататтӑм; уйӑх ун ҫине янкӑр тӳперен тимлӗн сӑнанӑ пек туйӑнать, уйӑх ҫапла пӑхнине хули хӑй те туять тейӗн, ҫавӑнпа вӑл, унӑн чуна кӑшт пӑлхатакан тӳлек ҫутипе ҫуталнӑскер, сисӗмлӗн те лӑпкӑн ларать.

Я любил бродить тогда по городу; луна, казалось, пристально глядела на него с чистого неба; и город чувствовал этот взгляд и стоял чутко и мирно, весь облитый ее светом, этим безмятежным и в то же время тихо душу волнующим светом.

I // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Тӳперен ӳкекен имшер ҫутӑра чӳречен пӗчӗкрех те авӑнчӑк кантӑкӗ кӑваккӑн курӑнать.

Небольшие, немного выгнутые стекла окошка тускло синели при слабом свете, падавшем с ночного неба.

XVII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Каҫӗ тӗттӗм, йывӑҫсем шӑппӑн пӑшӑлтатаҫҫӗ; тӳперен уҫӑ сывлӑш анать, хула енчен укроп шӑрши килет.

Ночь была темна, деревья чуть шептали; с неба падал тихий холодок, от огорода тянуло запахом укропа.

XVI // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Тӳперен юр ӳккелет — кӑҫалхи пӗрремӗш юр.

С неба падал снег — первый снег в этом году.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ытла час тӗттӗм пулса ҫитрӗ, тӳперен тем пысӑкӑш кайӑк персе анса, хӑйӗн хура ҫуначӗсемпе пӗтӗм уй-хире, вӑрмана хупӑрласа илнӗ пек, кун ҫути сӗм тӗттӗм пулса тӑчӗ.

Вечер резко сменился ночью, словно камнем упала с облачной выси гигантская птица и распростерла черные крылья над полями и лесами, поглотив остатки тусклого света.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Каҫ та пулса ҫитрӗ, уйӑх та тӳперен ҫутатма пуҫларӗ.

Наступила уже ночь, и луна стояла высоко в небе.

Юр тӑрӑх та пӑр ҫийӗн // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

— Хӑ, унашкал чул катӑкӗсем хӑйсемех тӳперен тӑкӑнаҫҫӗ, — ӑнлантартӑм шкулта вӗреннине аса илсе.

— Ты про камушки? но ведь метеориты сами с неба падают! — заспорил я, потому что вспомнил, о чём рассказывали нам на уроке природоведения.

Планетари // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 18 с.

Тӳперен персе аннӑ телей — Эп кунта пурӑнни.

Я живу здесь — Это счастье, которое свалилось с неба.

Партизан йысна // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 57–62 с.

Тӳперен тулли уйӑх ҫутатать.

Светил полный месяц.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑй ҫине шӑна пуҫланӑ шӑлан чечекӗсем тӑкӑнса тулнӑ Аксинья ҫаплах ҫывӑрчӗ-ха, вӑрманӑн сивлекрех шавне те, Дон леш енче ҫӗнӗрен пеме тапратнине те илтмерӗ вӑл, ҫара пуҫне тӳперен хӗвел пӗҫертнине те туймарӗ.

Осыпанная призавядшими лепестками шиповника, спала Аксинья и не слышала ни угрюмоватого лесного шума, ни возобновившейся за Доном стрельбы, не чувствовала, как ставшее в зенит солнце палит ее непокрытую голову.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лузгина вара, тӳперен ҫӑлтӑр илеймест пулин те, ҫурӑмран тӗксе пыма кирлӗ мар.

А Лузгин, хотя звезд с неба и не хватает, однако в спину его подталкивать не приходится.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗччен чух кӗсьерен кашни кӑлармассерен вӑл Мишка чунне шухӑшламан ҫӗртен килсе кӗнӗ асаилӳсемпе хумхантарчӗ; вӑл вара ҫӑл ҫывӑхӗнчи шурӑ пӑспа пиеленнӗ тиреке, каҫ сӗмӗ карса илнӗ тӳперен тӑман вӗлтӗртетсе вӗҫнине, Дуняшкӑн вӗттӗн чӗтренекен ҫирӗп тутине те, унӑн авӑнчӑк куҫ хӑрпӑкӗсем ҫинче ирӗлекен чӑлт-шурӑ юр пӗрчисене те аса илчӗ…

Когда он наедине с собою доставал утирку, — всегда непрошеным приходило волнующее воспоминание: обметанный инеем тополь возле колодца, срывающаяся с сумрачного неба метелица, и твердые дрожащие губы Дуняшки, и кристаллический блеск снежинок, тающих на ее выгнутых ресницах…

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗссӗр кӑвак ҫивиттипе кӗптеннӗ тӳперен тӑман ҫӑвать.

С серой наволочи неба срывалась метель.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗтре карса илнӗ тӳперен ҫумӑр вӗтӗртетсе ҫӑвать.

С обволоченного хмарью неба сеялся дождь.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑрӑм пек хура тӳперен симӗсрех сарӑ ҫӑлтӑрсен пиҫсе ҫитеймен ҫупкӑмӗсем усӑнса тӑраҫҫӗ.

С черного неба глядели желто-зеленые невызревшие черешни звезд.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Мускавра кашни утӑмрах кӗр ҫывхарни сисӗнет; бульварти йывӑҫсем ҫинче сарӑхса кайнӑ ҫулҫӑсем хунарсен ҫутинче шупка тӗспе вӗлтӗртетеҫҫӗ, сулхӑн ҫӗр ҫанҫурӑма ҫӳҫентерсе анаслаттарать, тротуар чулӗсем йӗпенсе ҫуталса выртаҫҫӗ, тӗпсӗр тӳперен кӗрхи ҫӑлтӑрсем ҫап-ҫуттӑн йӑлтӑртатса сиввӗн пӑхаҫҫӗ.

В Москве чувствовалась осень: на деревьях бульваров при свете фонарей блеклой желтизной отсвечивали листья, ночь дышала знобкой прохладой, мокро лоснились плиты тротуаров, и звезды на погожем небосклоне были ярки и холодны по-осеннему.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӳперен мухмӑрла чухнехи пек савӑнӑҫсӑр хӗвел пӑхать.

Невеселое, как с похмелья, посматривало солнце.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӳперен, хура-кӑвак пушӑлӑхра, кӗмӗл шӑнкӑрав сассипе пӗрне-пӗри йыхӑрса, кая юлнӑ тӑрнасем вӗҫсе иртеҫҫӗ.

Оттуда, с черно-голубой вышней пустоши, серебряными колокольцами кликали за собой припозднившиеся в полете журавли.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тытӑнтӑмӑр кишеклеме тӳрех тӳперен.

Зачали бузовать прямо с темечка.

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫӳл тӳперен татӑлса аннӑ йывӑр пӗлӗтсем мар-ши вӗсем?

Не оборвались ли с неба тяжелые тучи и загромоздили собою землю?

XII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней