Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хуть сăмах пирĕн базăра пур.
хуть (тĕпĕ: хуть) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хуть сана кантӑкран туман та, эпӗ сана витӗрех куратӑп!

— Хоть тебя и не стекольщик делал, а я тебя насквозь вижу!

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ хуть мӗн те пулин илтнӗ-и? — хӗр патнелле пӗшкӗнсе, кӑкӑрӗпе кӑшт ҫеҫ сӗтел ҫине выртмасӑр, ыйтрӗ Иннокентий.

— Ты хоть что-нибудь слышала? — наклоняясь к девушке и почти ложась грудью на стол, спросил Иннокентий.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хуть ман Серафимӑран пример ил, пудрӑ сап, писев сӗр, атту тепӗр чухне сан ҫине пӑхма та хӑрушӑ.

Хоть бы вон с моей Серафимы взяла пример, штукатурилась бы, румяна наводила, а то иной раз смотреть на тебя — тоска смертная.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну хуть кунта та пулин апла ан калӑр-ха, тархасшӑн! —

— Да перестаньте хоть здесь-то, в этой обстановке, говорить так, прошу вас! —

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хуть ыранах тухса кай, куҫҫуль тӑкмастпӑр! — хура пуҫсем хушшинчен сап-сарӑ хӗвел ҫаврӑнӑшӗ пек сиксе тухрӗ Сыроваткин кладовщик, анчах ӑна малти ретрисем хӑтӑрса илчӗҫ те, вӑл каллех пуканӗ ҫине тӗршӗнчӗ.

— Хоть завтра уходи, слезы лить не станем! — вынырнул рыжим подсолнухом среди черных голов кладовщик Сыроваткин, но на него так зашикали из передних рядов, что он снова прилип к стулу.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мӗн шухӑшласа кӑларчӗҫ-ха — хуть ҫӗр айне путса анса кай!

Что ведь удумали — сквозь землю надо провалиться!..

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кайран унта хуть те мӗн пултӑр…

— А там уж будь что будет…

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мӗншӗн ҫынсенчен е правленирен ыйтмастӑн хуть эсӗ, э?

Почему ты людей не спросишь или правление хотя бы, а?

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун ҫумне Ырхан Сыроваткин кладовщик тӗршӗннӗ, вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе вӑл хисеплӗ те мӑн кӑмӑллӑ курӑнма тӑрӑшать, анчах ӑна кунта пурте питӗ лайӑх пӗлнӗ: Лузгин ҫӑварне уҫсанах, хуть те анасласа ҫеҫ илтӗр Сыроваткин самантрах улшӑнать те хӑлхисене чанк тӑратать.

К нему жался щуплый кладовщик Сыроваткин, временами он напускал на лицо степенную важность, хотя провести здесь ему было некого: все наперечет знали — стоит буркнуть Лузгину, даже зевнуть, как Сыроваткин мгновенно преобразится и навострит уши.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Иҫмасса, пӗр лав та пулин хирӗҫ килинччӗ хуть — пӗр ҫын та ҫук, пуш-пушӑ, йӗп чиксен те куҫ курман сӗмлӗхре сапаланчӑк ҫутӑсем курӑнкалаҫҫӗ, лаша хартлатса илет, ҫил шӑхӑрать, тата вӗҫӗмсӗр ӑш вӑркать!

На грех, хоть бы попалась одна встречная подвода — безлюдье, глушь, рассыпанные в кромешной тьме огоньки, хрип лошади, свист ветра и не отпускающее ни на минуту волнение!

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хуть те вил ӳсӗр йӑванса кай ҫуна ҫине, пурпӗрех киле, чӳрече умнех, илсе ҫитерет, тата, тухса илӗр тесе, кӗҫенсе ярать-ха мур пуҫӗ!

Завались хоть распьянешенек в сани — все равно привезет домой под самые окна, да еще заржет, чертушка, чтоб, значит, выходили встречать.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хуть питӗрӗнсе лар унран!

Хоть на крючок от него запирайся!

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, пире хӑш-пӗрисем мӑшӑрлантарчӗҫ пулсан, айтӑр хамӑр паллашар хуть, — вӑл, йӑл кулса, хӗре аллине тӑсса пачӗ, — Мажаров Константин…

— Ну, раз уж нас поженили другие, то давайте хоть сами-то познакомимся, — он, улыбаясь, протянул ей руку, — Мажаров Константин…

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫуса яр хуть хӑвӑн тусанна, ашшӗ, тетпӗр эпир ӑна, вара тыт пире, ывӑт маччаналла — пире ку питех те килӗшет!

«Да отмой хоть черноту-то самую, батя, — говорим мы ему, — а потом уж бери нас, подбрасывай к потолку — нам это очень даже нравится!»

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унта хуть апат ҫитереҫҫӗ.

Там, по крайней мере, кормить будут.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Таптаса ҫеҫ хытармалла, вара хуть шӑршӑ пӗлекен йытӑпа килсен те тупас ҫук…

— Притоптать только, и хоть с ищейкой приходи — нюх отшибет.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хуть те эпир ҫук ҫынсем те, — тенӗ хресчен тӗксӗммӗн, — анчах пире кулаксен тӗпренчӗкӗ кирлӗ мар.

— Мы хошь люди и бедные, — угрюмо произнес мужик, — да в кулацких подачках не нуждаемся!

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫулӗ вӑрӑм мар та хуть — ялӑн тепӗр вӗҫне ҫитиччен ҫеҫ, ҫапах та!..

Дорога хоть и недолгая — на другой конец села, а все ж!..

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗтӗм ӑш-чик ыратать ӗнтӗ, пӗр чӗрӗ вырӑн та ҫук, хуть те ҫакӑнса вил, анчах телейсӗр тӑлӑх турата шел, ӑҫта кайтӑр-ха вӑл мансӑр?

Изболелась душой — живого места нет, хоть впору руки наложить, да сироту горемычного жалко, куда он без меня?

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Итлесчӗ хуть, ҫынсем сирӗн колхозсем ҫинчен мӗн калаҫаҫҫӗ!

— Послушал бы, что люди про ваши колхозы говорят!

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней