Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

сывлӑшра (тĕпĕ: сывлӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унпа пӗрлех унӑн ҫамрӑк сасси те, ҫамрӑк та таса хӗр ӳчӗн ӑшши те сывлӑшра юлнӑ пек туйӑнать.

Вместе с ним, казалось, еще оставались в воздухе и звуки молодого голоса, и шум легких, молодых шагов, и теплота и свежесть молодого девственного тела.

XXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Вӑл вӑта пӳрни вӗҫне сӑмси ҫине пусрӗ те ыттисене сывлӑшра вылятса илчӗ.

 — Она приставила большой палец левой руки к кончику носа и поиграла остальными пальцами на воздухе.

XXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Хӗвел тухман-ха, анчах ҫанталӑк сулхӑнланнӑ, курӑк ҫине сывлӑм ӳкнӗ, ҫӳлте-ҫӳлте, ҫурма ӗнтӗрӗклӗ сывлӑшра, пирвайхи тӑрисем юрлама пуҫларӗҫ, юлашки пысӑк ҫӑлтӑр, хӑрах куҫ евӗр, ҫӗр ҫине пӑхать.

Солнце еще не вставало, но уже заиграл холодок, седая роса покрыла травы, и первые Жаворонки звенели высоко-высоко в полусумрачной воздушной бездне, откуда, как одинокий глаз, смотрела крупная последняя звезда.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Сывлӑшра темле уҫӑмсӑр сасӑсем илтӗнкелеме пуҫларӗҫ; инҫетре пин-пин сасӑпа калаҫнӑ пек туйӑнчӗ: вӗсем Мускав патнелле ҫывхарса пыраҫҫӗ.

В воздухе стали носиться какие-то неясные звуки; казалось, будто вдали говорили тысячи голосов: Москва неслась им навстречу.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

«Эпӗ, куратӑп, тет, урисем сывлӑшра…»

«Я, говорит, вижу, ноги по воздуху…»

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Официр господин аллисене ҫӗклесе малалла туртӑнчӗ, анчах сасартӑк тӗлӗнмелле ӗҫ пулса иртрӗ: вӑл ахлатса ячӗ, унӑн самӑр кӗлетки сулланса илчӗ, ҫӗр ҫинчен ҫӗкленчӗ, урисем сывлӑшра тапкаланчӗҫ, вара хӑранипе хӗрарӑмсем кӑшкӑрма ӗлкӗриччен, кам та пулсан ку мӗнле пулнине ӑнланса иличчен, самӑр кӗлеткеллӗ официр господин пӗвене шаплатса ӳкрӗ те ҫавӑнтах пӑкӑртатса тӑракан шыв айӗнче ҫухалчӗ.

Господин официр поднял руки и подался вперед, но вдруг произошло нечто необыкновенное: он крякнул, всё огромное туловище его покачнулось, поднялось от земли, ноги брыкнули на воздухе, и, прежде чем дамы успели вскрикнуть, прежде чем кто-нибудь мог понять, каким образом это сделалось, господин официр , всей своей массой, с тяжким плеском бухнулся в пруд и тотчас же исчез под заклубившейся водой.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Кашниннех хырӑмӗсем выҫнӑ, Анна Васильевна тата хӑнисене пӗрмаях: уҫӑ сывлӑшра апат питӗ усӑллӑ, тесе ӗнентерчӗ, ытларах ҫиме хистерӗ; вӑл ҫавнашкал сӑмахсене Увар Ивановича та каларӗ.

У всех аппетит был отличный, а Анна Васильевна то и дело угащивала и уговаривала своих гостей, чтобы побольше ели, уверяя, что на воздухе это очень здорово; она обращалась с такими речами к самому Увару Ивановичу.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Увар Иванович табак тӗслӗ шалпар сюртук тӑхӑнса ҫӳрет, мӑйне шурӑ тутӑр ҫыхать, час-час тата нумай ӗҫсе ҫиет, аптраса ӳкнӗ йывӑр вӑхӑтсенче, тепӗр майлӑ каласан, хӑйӗн мӗнле те пулин шухӑшне каласа пӗлтересси килсен, вӑл кашнинчех сылтӑм аллинчи пӳрнисене — малтан пуҫ пӳрнинчен пуҫласа кача пӳрни патне ҫити, унтан кача пӳрнинчен пуҫласа пуҫ пӳрни патне ҫити, — хӑвӑрттӑн сывлӑшра ҫавӑркаласа илет те аран-аран: «кирлӗччӗ… мӗнле те пулсан… ара…» тесе мӑкӑртатать.

Увар Иванович носил просторный сюртук табачного цвета и белый платок на шее, ел часто и много, и только в затруднительных случаях, то есть всякий раз, когда ему приходилось выразить какое-либо мнение, судорожно двигал пальцами правой руки по воздуху, сперва от большого пальца к мизинцу, потом от мизинца к большому пальцу, с трудом приговаривая: «Надо бы… как-нибудь» того…»

VIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ыйтас-тӑвас пулсан, мана уҫӑ сывлӑшра ҫӳреме хушнӑ теме те пулать.

В конце концов можно объяснить ей, что мне разрешили понемножку гулять.

1946-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Сывлӑшра ҫунӑк, ешӗл курӑк, бензин, ҫуркунне, чечек, юн, хурҫӑ шӑрши пӗтӗмпех пӑтрашӑнса кайнӑ…

В воздухе перемешаны все запахи: весны, гари, зелени, бензина, крови, цветов, металла…

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Заикин ҫул хӗррине выртма ҫеҫ ӗлкӗрчӗ, ҫав самантрах сывлӑшра тата асфальт ҫине ҫапӑнса пульӑсем шӑхӑрса иртрӗҫ.

Не успел Заикин броситься на обочину, как в воздухе и рикошетом по асфальту вновь хлестнула очередь.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ир еннелле, йӑлт туса пӗтерсен, сывлӑшра «юнкерссем» курӑнса кайрӗҫ.

На рассвете, когда землянка была окончательно готова, появились «юнкерсы».

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Сывлӑшра, Лежайскри пекех, чӑрӑшпа хыр шӑрши, Ҫӗнӗ ҫул валли аран-аран туяннӑ, пӳлӗме тин кӗртсе лартнӑ ёлка шӑрши кӗрет.

И что воздух пахнет свежей хвоей, как в Лежайске и как накануне Нового года, когда с трудом купленная елка уже стоит в комнате и ее пора украшать игрушками.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Хула ҫине ҫӑра тӗтре усӑнчӗ, сывлӑшра йывӑҫ хуппи тата нӳрӗк шӑрши кӗрет.

Над городом повис низкий густой туман, пахнущий сыростью и хвоей.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Сывлӑшра симӗс курӑк, сарӑхнӑ ҫулҫӑ, йывӑҫ хуппи, сӑмала шӑрши кӗрет.

Пахло свежей зеленью и прелой листвой, и еще хвоей, смолой.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Сывлӑшра тополь мамӑкӗсем явӑнаҫҫӗ.

В воздухе летал тополиный пух.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пилӗк сехетре Джон Мангльса сывлӑшра ҫӑмӑл тӗтӗм ярӑмланнӑ пекех туйӑнчӗ.

В пять часов Джону Мангльсу показалось, что он видит вьющийся в воздухе лёгкий дымок.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Кун хыҫҫӑн тӗрлӗ ҫӗрте ҫирӗм вучах чӗртсе ячӗҫ, сывлӑшра часах ӗннӗ какай шӑрши сарӑлчӗ.

Затем двадцать костров вспыхнули в различных местах площади, и запах горелого мяса заполнил воздух.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Пуртӑпа темиҫе лартсанах вӑл кисренсе тайӑлчӗ, вара, пӗрер ҫекунд хушши сывлӑшра тытӑнса тӑрсан, борт хыҫне кӗрӗслетсе анчӗ.

После нескольких ударов топора она зашаталась, наклонилась набок и, повисев секунду неподвижно, с грохотом полетела за борт.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хура ӑйӑрӑн сӑмси ҫинче, сӑмса шӑтӑкӗсем тавра, ҫилхи ҫӑмӗ ҫинче сивӗ пас, лаша сывлани, шурӑ пӑс пулса тухса, сывлӑшра курӑнми пулать.

На морде вороного жеребца, вокруг ноздрей, на волосах морозный иней, лошадиное дыхание белым паром тает в воздухе.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней