Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

чунӗ (тĕпĕ: чун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Кама та пулин пӗрре парсан — чунӗ тухать!

— Один раз кого стукну — душа с телом может проститься!

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тахҫан Корней хӑй те ҫавӑн пекех хӗрӳ те чарусӑр ҫын пулнӑ, унӑн пуриншӗн те чунӗ ыратнӑ, колхоза сиен кӳрекен ӗҫе курмасӑр иртме пултарайман, тирпейсӗрлӗхшӗн, хуҫасӑрлӑхшӑн, кахал-наян пулнишӗн кирек кама та пӑсӑрлантарса илнӗ, тӗрӗссине бригадира та, председателе те куҫранах калама хӑраса тӑман.

Ведь и сам Корней когда-то тоже был такой же горячий и неуемный, за все болел душой и никогда не проходил мимо того, что считал во вред колхозу, распекал любого за нерадивость, бесхозяйственность и лень, не боялся сказать правду в глаза ни бригадиру, ни председателю.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унӑн чунӗ тӑвӑнса килчӗ.

Муторно, нехорошо было на сердце.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫӗршӗннӗ сӑрӑ хӑмасемпе хӗресле ҫапса питӗрнӗ чӳречесен тӗттӗм шӑтӑкӗсене, тӗрленӗ хашакасен ванчӑкӗсемпе кивелнӗ пӳрт тӑррине, унта сарӑ анра ҫарӑкӑн имшер тунисем тӳпенелле туртӑннине курсан, унӑн чунӗ тӳсме ҫук хытӑ ыратса кайрӗ…

Криком кричала его душа, пока смотрел он на темные провалы окон, забитые крест-накрест серыми полуистлевшими досками, на обломки резных наличников, обветшалую крышу, где взошли и тянулись к небу желтые хилые кустики сурепки…

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл ҫӑлтӑрсем ҫине мӗншӗн пӑхнине Арина хай те пӗлмен, ун ҫинчен шухӑшламан та, ҫапах та пӗрех май куҫа илмесӗр вӗсем ҫине пӑхнӑ, куҫҫулсем пӗрехмай питҫӑмартисем тӑрӑх юхнӑ, чунӗ тем пек хуйхӑрса ыратнӑ.

Зачем она глядела на них, Арина не думала, не глядела долго и пристально, а слезы все плыли по щекам, и материнское сердце ныло и болело.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Матвей пӗтӗм чунӗ тӑвӑнса ҫитнипе: хуть вилес пулсан хӑвӑртрах вилтӗрчӗ, ӗҫӗ пӗттӗр пӗрех хутчен», тет.

«Помирать бы, так помирал что ли, прости Господи! — с отчаянием думал Матвей про сына. — По крайности развязка!»

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Матвей ҫапла шухӑшласа ҫӳрет-ҫӳрет те, каллех тӳсеймест — ывӑлӗ патне пырса пӑхать; унӑн пӗтем чунӗ тӑвӑнса ҫитет.

Подойдет Матвей, поглядит на сына и разведет руками.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Урамсенче ҫын чунӗ те ҫук.

На улицах не было ни души.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Калаҫу вӑхӑтӗнче старик Аксинья пирки тек шӑл шурри те кӑтартмарӗ, анчах Григорий чунӗ унсӑрӑнах тӑвӑнса килчӗ.

В разговоре старик больше и словом не намекнул насчет Аксиньи, но Григорий и без этого был угнетен.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Симӗс ҫаранлӑ улӑхра ҫын чунӗ те ҫук.

Ни души не было на зеленой луговой пойме.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Восстани шӑпишӗн чунӗ ыратмарӗ унӑн.

Он не болел душой за исход восстания.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӗнер кунӗпе савӑнӑҫлӑ ҫӳрерӗ вӑл, эппин, ӗнтӗ чунӗ нимӗн те сисмен унӑн!

Он вчера весь день был веселый такой, значится, сердце его ничего ему не могло подсказать!

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗтетпӗр эпир хамӑр Мирон Гриторьевичсӑр, чунӗ ҫӳлти патшалӑхра пултӑрччӗ!..

Пропадем мы без нашего Мирона Григорьевича, царство ему небесное!..

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мишка хӑйне мӗнле тыткӑна илнине, хӳтӗленме пултарайманнине, ҫуна ҫинче хӑварнӑ винтовкине аса илчӗ те, чунӗ тӑвӑнса килнипе, куҫҫулӗ пӑчӑртанса тухиччен хӗрелсе кайрӗ.

Мишка вспомнил, как брали его в плен, беззащитность свою, винтовку, оставленную в санях, — мучительно, до слез покраснел.

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Коммуняксем — ҫӳлти патшалӑха кайтӑр чунӗ — вӗсен пӗр казакне вӗлернӗ.

Коммуняки убили у них одного казака, царство ему небесное.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн чунӗ вӗҫӗ-хӗррисӗр савӑнӑҫпа тулнӑ; вӑл Аксинйӑна ӗлӗкхи пекех халтан кайса юратрӗ, ҫакна пӗтӗм ӳт-пӗвӗпе, чӗри кашни хут талтлатса тапмассерен туйрӗ, ҫав вӑхӑтрах ку чӑн пурнӑҫра маррине, вӑл пӗтӗмпех иртни, ӗмӗрлӗхе ҫухални, куҫ умне килсе тухнине, ку тӗлӗк кӑна пулнине ӑнланчӗ.

В нем цвело, бродило чувство, он любил Аксинью прежней изнуряющей любовью, он ощущал это всем телом, каждым толчком сердца и в то же время сознавал, что не явь, что мертвое зияет перед его глазами, что это сон.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл пӗр-пӗринпе кӗрешекен икӗ вӑй хушшинче тӑчӗ, иккӗшне те хирӗҫ пулчӗ, ҫавӑнпа та унӑн чунӗ тамалма пултарайми йывӑр тарӑхупа капланса тӑвӑнчӗ.

И оттого, что стал он на грани в борьбе двух начал, отрицая оба их, — родилось глухое неумолчное раздражение.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каласа кӑтартмасӑр чунӗ чӑтмарӗ унӑн.

Одолевала его нетерпячка рассказать.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чунӗ тӑвӑннипе, ыратнипе, тунсӑх пуснипе асапланса вӑл унта икӗ уйӑх выртрӗ.

Две недели лежал терзаемый отчаянием, болью, скукой.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ют ҫыннӑн ачалла айван чунӗ Григорий умӗнче ирхи сывлӑм сыпса сарӑлнӑ чечек ҫеҫки пек ҫӑмӑллӑн уҫӑлчӗ.

Чужая, детски наивная душа открывалась перед Григорием просто, как открывается, впитывая росу, цветок.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней