Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

чашки (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ну, шӑп та шай ҫапла, Иван Фомич! — терӗ Любушкина, чей чашки ҫинче хӗрлӗ аллисене ӑшӑтса.

— Ну как в воду глядели, Иван Фомич! — грея над блюдцем красные руки, сказала Любушкипа.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫапла пӗрре, каҫхи чей ӗҫсе ларнӑ чух, Сергей Платонович хӗрӗ ҫине (Елизавета, гимназирен вӗренсе тухнӑскер, чылаях лайӑх хӗр пулса ҫитме ӗлкӗрнӗ) ҫаврӑнса пӑхрӗ те тӗлӗнсе хытсах кайрӗ; ун аллинчи янтарь пек чей тултарнӑ чей чашки кӑлтлатса сиксе илчӗ:

И вот как-то за вечерним чаем несказанно удивился Сергей Платонович, глянув на дочь (Елизавета, к тому времени окончившая гимназию, успела выравняться в видную, недурную девушку); глянул, и блюдце с янтарным чаем запрыгало в руках:

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Эсӗ хӑш станицӑран? — ыйтнӑ вӑл юлташӗнчен, чӗркуҫҫи чашки патне ҫитекен вӑрӑм аллисене шӑлкаласа.

Ты якой станицы? — спрашивал его, потирая длинные, по коленные чашечки, руки.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Халь ӗнтӗ Вакула асӑрхарӗ, Пацюк умӗнче ҫӑмах чашки те, катка та ҫук; анчах ун вырӑнне урайӗнче икӗ йывӑҫ тирӗк ларать; пӗрин ҫинче туллиех хуран кукли, тепринче хӑйма.

Тут заметил Вакула, что ни галушек, ни кадушки перед ним не было; но вместо того на полу стояли две деревянные миски: одна была наполнена варениками, другая сметаною.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Кӗленче тытнӑ Ерофей Кузьмич вучах умӗнчи вутӑ ҫине ларчӗ те, кӗрӗк кӗсйинчен чечеклӗ чей чашки тата пӗр сухан туртса кӑларчӗ.

Усевшись с бутылкой на дрова перед огнем, Ерофей Кузьмич вытащил из кармана шубы чайную чашку, украшенную цветочками, и луковицу.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Чей чашки ҫине кисточкӑпа кӑпӑк хӑпартнӑ хушӑра, Лозневой каллех улшӑнчӗ.

Взбивая в чайной чашке кисточкой пену, Лозневой снова изменился.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Тӗрлӗ ӗҫ тума тиврӗ, — васкамасӑр ответлерӗ вӑл, стаканӗнчен чашки ҫине чей ярса.

— Да всякое приходилось, — не спеша отвечал он, подливая себе из чашки на блюдце.

Володя урамӗ (Эпилог) // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Вӑл ҫӗршыв тӑрӑх утать, тӑшманран хӑтарнӑ хуласене пычӗ, фронт урлӑ каҫса, пытарса хунӑ приемниксене эбонет чашки ҫумне хӑлхине тытса, ун утӑмне вӑрттӑн итлекенсем патне ҫитрӗ.

Он шагал над страной, он пришел в освобожденные города, перемахнул через линию фронта, туда, где его шаги слушали тайно, припав ухом к эбонитовой чашке припрятанного приемника.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Чей чашки ҫине аврине малалла туса ҫӗҫӗ хурать — ку тупӑ.

Пристраивал на чашке столовый нож, черенком вперед, — то была пушка.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Кӑвакарнӑ куҫайлӑ Хуа Да-ма чей чашки илсе тухрӗ, ун ҫине ганьлань вӑрри ячӗ, Лао-шуань васкаса чейне тултарса пачӗ.

Старуха Хуа тоже с синевой под глазами, улыбаясь, подала человеку в черном чашку с сухим чаем и положила в нее маслину, а старый Хуа налил ему кипятку.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Патша ҫакӑншӑн ҫеҫ чӗннипе хӗпӗртенӗ купсасем вара хӗрарӑма ҫав хушӑрах чашки чӑп-тулли пуличченех кӗмӗл укҫасем пӑраха-пӑраха тултарнӑ — ваккисене те, шултрисене те.

И они, обрадованные тем, что только за этим призывал их царь, тотчас же набросали женщине полную чашу мелкой и крупной серебряной монеты.

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

— Ҫывӑр эсӗ, — хуллен каларӗ хӗрарӑм, чей чашки ҫинелле ӳпӗнсе.

— Спи, знай, — тихо сказала женщина, наклонясь над блюдцем чая.

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

Ӑна икӗ сехет иртсен тупрӗҫ, ун ҫурӑм шӑмми хуҫӑлнӑ, пуҫ чашки пуҫ мими таранах ҫӗмӗрӗлнӗ.

Его поймали часа через два, с переломанной спиною и разбитым, до мозга, черепом.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Вӑл унта тӗл пулакан япаласен, кӗнекери геройсен ятне ӗнтӗ калатчӗ, пӗринче ҫапла, ҫӳлӗк ҫинчен ҫӑкӑр чашки ӳксе ҫӗмӗрӗлчӗ те, вӑл кӳренсе: — Эх, эсӗ, Прозоровский воевода! — терӗ мана.

Он называл предметы, с которыми имел дело, именами ее героев, и, когда однажды с полки упала и разбилась хлебная чашка, он огорченно и зло воскликнул: — Ах ты, воевода Прозоровский!

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Чашки ҫине ылттӑнпа: «Ҫуралнӑ кун ячӗпе» тесе ҫырса хунӑ.

На чашке была золотая надпись: «С днем ангела».

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Юлашкинчен «Борис — йӗкехӳре тус» пилӗк пуслӑх укҫана ещӗке пӑрахрӗ те виҫӗ чашки ҫине пилӗк пуслӑх вак укҫа кӑларса пӑрахрӗ.

Наконец «Борис — семейство крыс» скинул пятак в ящик и равнодушно выбросил на чашку весов пять копеек мелочью.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ах, мӗнле ҫыру кирлӗ тата!.. — кӑшкӑрса ячӗ вӑл кӳреннипе, хӑй пуҫне сӗтел ҫинче ларакан чей чашки ҫумне усса антарчӗ.

— Ах, да какая там записка!.. — воскликнула она со слезами досады и положила голову на скатерть возле блюдца чая.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫапла ҫав, унӑн «хӑйӗн чашки», пулнӑ.

Ну да, ведь у него была «своя чашка».

XX. Ирхине // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

«Хӑйӗн чашки

«Своя чашка»!

XX. Ирхине // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сутӑ тӑвакан тарасан чашки ҫине пуллине вунӑ хут хучӗ, вунӑ хутчен корзинкӑна силлерӗ.

Десять раз торговка бралась за медные чашки весов, облепленные рыбьей чешуей, и десять раз бросала их обратно в корзину с камбалой.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней