Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӑван сăмах пирĕн базăра пур.
тӑван (тĕпĕ: тӑван) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ партин кирек хӑш приказне те пӑхӑнатӑп, анчах халӗ, хамӑн тӑван партие хирӗҫ пыма шухӑшласа калаҫасшӑн мар эпӗ, ӑна ырӑ тӑвасшӑн калаҫатӑп!

Я любому приказу партии подчиняюсь, а зараз хочу говорить не потому, что я своей родимой партии намереваюсь супротивничать, а потому, что я ей добра хочу!

28-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Эпир таврӑнатпӑрах, ун чухне вара кам пирӗнтен уйрӑлса каяканнисен, пире тата пирӗн ӗҫе… тӑван ҫӗршывпа Дона ҫӑлас аслӑ ӗҫе сутаканнисен, йывӑр хурлӑх курма тивӗ…

Мы еще вернемся, и тогда горе будет тем, кто отойдет от нас, предаст нас и дело… великое дело спасения родины и Дона от власти международных жидов!

27-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Лушка ун патӗнчен хутор вӗҫӗнче пурӑнакан амӑшӗпе пӗр тӑван аппӑшӗ патне куҫса кайрӗ, пӗр-икӗ кун хушши ҫын куҫӗ умне курӑнмарӗ, унтан, колхоз правленийӗ умӗнче, теплерен, Давыдова хирӗҫ пулчӗ те чарса тӑратрӗ:

Лушка поселилась у своей двоюродной тетки, жившей на отшибе, дня два не показывалась, а потом как-то встретилась с Давыдовым возле правления колхоза, остановила его:

26-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӑй тӑван пиччӗшӗсен ҫиллинчен — Авессалом кӗвӗҫӗвӗнчен те Адони кӳлешӗвӗнчен — тарса хӑтӑлса, ют ҫӗрсенче ют ятпала вӑрах ҫулсем хушши тертлӗхре сӗтӗрӗнсе ҫӳреме, питех те хӑрушӑ чухӑнлӑхра ним тивӗҫсӗрлӗхпе пурӑнма тивни ҫинчен те каласа панӑ патша ӑна.

Он говорил ей о долгих и тяжелых годах скитаний, когда, спасаясь от гнева своих братьев, от зависти Авессалома и от ревности Адонии, он принужден был под чужим именем скрываться в чужих землях, терпя страшную бедность и лишения.

IX сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Вырӑссемпе хутшӑнса пурӑннӑ ҫулсенче вӑл тӑван украина чӗлхин тасалӑхне ҫухатнӑ, анчах сӑнӗ-сӑпатӗнчен, Шевченкӑнни евӗр усӑнса тӑракан мӑйӑхӗнчен ку ҫын украинец иккенне чухласа илме пулать.

За годы общения с русскими он утратил чистоту родной украинской речи, но по облику, по нависшим шевченковским усам в нем еще можно было узнать украинца.

22-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Гремячий Лог хуторӗнчен пик ҫурӑ километр аякра ларакан аслӑ тӑван хула, Мускав, ҫӗрле те лӑпланма пӗлмест: унта пӑравус сассисем вӑрӑммӑн тӑстарса, йыхрав янӑ пек кӑшкӑраҫҫӗ, автомобильсен сиренисем, ҫав тери пысӑк хут купӑс чӗлӗхӗсене вылятса тӑнӑ пек, тӗрлӗ саслӑн янӑраҫҫӗ, трамвайсем чӑнкӑртатаҫҫӗ.

Отделенная от Гремячего Лога полутора тысячами километров, живет и ночью, закованная в камень, Москва: тягуче-призывно ревут паровозные гудки, переборами огромной гармони звучат автомобильные сирены, лязгают, визжат, скрегочут трамваи.

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ун ҫинчен эпир пурте пӗлетпӗр: вӑл малтанах тӳп-тӳрӗ ҫул-йӗрпе пырать, унталла та, кунталла та пӑркаланмасть, эпир те — ун хыҫҫӑн, тытса чарма ҫук хӑватлӑ юхӑм пек пырса, ҫав чӑн-чӑн тӑван социализма утса ҫитӗпӗр, эпир хамӑр ҫав социализмшӑн ҫапӑҫнӑ-ҫке-ха, арӑмсене, ача-пӑчасене пӑраха-пӑраха хӑварса, ҫамрӑк пурнӑҫӑмӑрсем ҫинчен манса кайса, хамӑр юна та, ютсен юнне те пӗр хӗрхенмесӗр юхтарнӑ.

Мы все об этом знаем: он с самого начала идет прямой дорогой, туда-сюда не сворачивает, и мы — за ним, как неостановимый мощный поток, придем к настоящему родному социализму, мы сами же боролись за этот социализм, оставляя жен, детей, забыв о молодых жизнях, не жалея проливали и свою и чужую кровь.

13-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тӑван килӗпе сывпуллашма та пулин ирӗк парсамӑрччӗ ӗнтӗ!

— Дайте хучь с родным подворьем проститься!

11-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Эпӗ, хаклӑ граждансем, хам пирки калатӑп: акӑ эпир, тӑван пиччепе, Петӗрпе пӗрле пурӑнаттӑмӑрччӗ.

— Я про себя, дорогие гражданы, скажу: вот мы с родным братом, с Петром, жили вместе.

9-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Алла диплом илсен направленипе тӑван тӑрӑхах таврӑнма ӗмӗтленнӗ.

Помоги переводом

«Сӑпайлӑх тата сапӑрлӑх — ҫирӗп сывлӑх ҫӑлкуҫӗ» // Маргарита Ильина. Чӑваш хӗрарӑмӗ, 37 (1112)№, 2019.09.28

— Ак ҫакӑ — Сергей Алексеевичӑн тӑван хӗрӗ.

— Вот, это родная дочь Сергея Алексеевича.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Мӗн тӑван эс кунта? — ыйтрӗ микрофонлӑ ҫын, унтан тӑна кӗчӗ пулас та микрофонне сӳнтерчӗ, пуҫӗ ҫинчен ялтӑртатса тӑракан шлемне тата маскине хыврӗ.

— Что ты тут делаешь? — опять закричал человек в микрофон, затем опомнился и отключил его, после чего стащил с головы черный блестящий шлем и маску с прорезями для глаз, носа и рта.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Тӑван мар атте мана усрава илнӗ пек пулса тухать.

Он, как бы получается, меня удочерил.

Улттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Вӑл тӑван мар аттен хушамачӗ, — шӑппӑн хуравларӗ лешӗ.

— Это фамилия отчима, — смущенно объяснила Маргарита.

Улттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Маргарита, хӑвӑн тӑван аҫу ҫинчен пире мӗн каласа пама пултаратӑн?

— Маргарита, что ты нам можешь рассказать про своего родного папу?

Улттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Тӑван аҫу вара?..

А твой родной отец? —

Улттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Тӑван мар атте, — тунсӑхлӑн та шӑппӑн хуравларӗ Маргарита.

— Мой отчим, — с грустью ответила девочка.

Улттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ун ҫинчен манӑҫасси хӑйнех йӗрлесе пынӑ тейӗн, эпир пулман пулсан, — вӑл: «эпир», терӗ, ҫӗр ҫинче пӗр ҫын та пулин Николай Антоныч кам иккенне пӗлнӗ пулӗччӗ-ши, пӗлнӗ пулӗччӗҫ-ши вӑл тӑван ҫӗршывпа наукӑшӑн мӗн тунине.

О том, что забвение как бы шло за ним по пятам и если бы не мы, — он сказал «мы», — едва ли хоть один человек на земле знал бы, кто он таков и что он сделал для родины и науки.

Ҫиччемӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Маншӑн вӗҫӗмсӗр лайӑх та тӗлӗнмелле улшӑну ӗнтӗ — пӗрне пӗри чи хӑрушӑ вӑхӑтра ҫулталӑк ҫурӑ хушши уйрӑлса пурӑннӑ хыҫҫӑн тӑван кил-йыша таврӑннӑранпа пилӗк-ултӑ сехет те иртнӗччӗ ӗнтӗ, эпӗ ҫапах та Катя хампа пӗрле иккенне ниҫтан хӑнӑхаймасӑр тӑратӑп.

Уже прошло пять или шесть часов с тех пор, как произошла эта чудная, бесконечно важная для меня перемена — весь мир нашей семейной жизни, покинувший нас так надолго, на полтора страшных года, вернулся наконец, — а я всё ещё не мог привыкнуть к мысли, что Катя со мною.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халиччен тӗлӗкӗмре ҫеҫ курса, чылай ҫулсем хушши шыранӑ хамӑн тӑван ҫӗршывӑм тейӗн ҫав, — ҫакӑн пек курӑнса тӑчӗ мана ҫак хула.

Точно это была моя родина, которую до сих пор я лишь видел во сне и напрасно искал долгие годы, — таким явился передо мной этот город.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней