Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ыйхӑ сăмах пирĕн базăра пур.
ыйхӑ (тĕпĕ: ыйхӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кофе ӗҫсе пӑчӑхрӑм эпӗ, кӗпеме хывма пуҫларӑм та, ыйхӑ пусса килчӗ, куҫӑм умне чи юлашкинчен мӗн курни вара — сарлака шап-шурӑ пит-куҫ, ӑна эпӗ ан курӑн тесе тӗлӗкӗмре те аллӑмпа нимӗн тӑвайми сулкаларӑм.

Мне стало жарко от кофе, я начала снимать платье, запуталась, и последнее, что ещё прошло перед глазами, было большое белое лицо, от которого я беспомощно отмахнулась во сне.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манӑн ыйхӑ ҫукчӗ, Саня пирки пӑшӑрханаттӑм.

Я плохо спала — волновалась за Саню.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ыйхӑ майӗн диван ҫине тӑрса ларчӗ вӑл, ман ҫине е сулахай, е сылтӑм куҫӗпе пӑхкаласа тӑчӗ.

Он сидел на диване сонный и смотрел на меня то правым, то левым глазом.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан вара ҫывратӑп та ыйхӑ витер асанне аннепе мӗн калаҫнине илтетӗп: — Манран хӑрарӗ вӑл, — тет анне.

Потом я сплю и слышу сквозь сон, как бабушка разговаривает с мамой, как мама говорит: «Она меня испугалась».

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл каллех ненецла калаҫма тытӑнчӗ, эпӗ вара ыйхӑ тӗлӗшпе, Ледкова кам пенине ненецсем пӗлмеҫҫӗ-и тесе ыйтнине ӑнланса илтӗм.

Он снова заговорил по-ненецки, и я понял сквозь сон, что он спрашивал, не знают ли ненцы, кто стрелял в Ледкова.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав тери ыйхӑ килет.

Очень хочется спать.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ыран алӑ парса уйӑрӑлма кӗрсе тух, халӗ кайса ҫывӑрах, мана та ӗнтӗ ыйхӑ пусрӗ.

Завтра приходи со мною проститься, а теперь ступай себе спать, и меня уж дрема клонит.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ тӗкӗр витӗр пӑхрӑм, манӑн пит-куҫ шуралса, тӗксӗмленсе кайнӑ, ыйхӑ вӗҫнипе асапланнӑ пирки вӑл; анчах куҫ, йӗри-тавра хӑмӑр мӗлке ҫавӑрса илнӗ пулин те, мӑнаҫлӑн та шеллевсӗр ҫуталать.

Я посмотрелся в зеркало; тусклая бледность покрывала лицо мое, хранившее следы мучительной бессонницы; но глаза, хотя окруженные коричневою тенью, блистали гордо и неумолимо.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ыйхӑ килмест…

Не спится…

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Часовойӗ, Хура тинӗс казакӗ, шӑнкӑрав сассине илтсенех, ыйхӑ тӗлӗшпе: «Кам ишет?» — тесе тискеррӗн кӑшкӑрса пӑрахрӗ.

Часовой, черноморский казак, услышав звон колокольчика, закричал спросонья диким голосом: «Кто идет?»

Тамань // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Хӑмла ҫырлинчен хурӑн тураттисенчен, урайне сарнӑ утӑпа чӑрӑш тураттисенчен ҫав тери кӑмӑллӑ, чуна хавхалантаракан ҫӑра шӑршӑ тухса тӑчӗ, ҫӗрпӳртре шӑмшакка кантармалла нӳрлӗх пулчӗ, ҫырмара шӑрчӑксем ыйхӑ килмелле янратса чӗриклетрӗҫ, ҫавӑнпа та эпир хамӑр пуҫланӑ калаҫӑва та, ҫиме тытӑннӑ хӑмла ҫырлине те ирччен хӑварас, тесе шут турӑмӑр.

Стоял такой приятный, радующий душу запах от малины, веток березы, постеленных на пол сена и еловых веток, в землянке приятно было отдохнуть костям, в овраге пели сверчки, навевая сон, так что мы решили отложить на утро и начатый наш разговор, и малину.

Юлашкинчен калани // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Тупӑсем инҫетре кӗрлени халӗ тӑруках инҫетри тылра тӑрса юлнӑ аэродрома аран кӑна илтӗнчӗ, вӑл ҫав юрӑ кӗввине те, шӑпчӑксен юррине те, каҫхи вӑрман хуллен, ыйхӑ витӗр ҫемҫен кӑшӑлтатнине те хупласа лартмарӗ.

Отдаленные, глухие громы канонады, теперь уже едва-едва долетавшие до полевого аэродрома, сразу очутившегося в глубоком тылу, не заглушали ни этой мелодии, ни соловьиных трелей, ни тихого, дремотного шелеста ночного леса.

8 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Епле тутлӑ ыйхӑ!

Как сладко спать!..

II сыпӑк // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Вунпӗр сехет ҫитрӗ, ҫапах никамӑн та ыйхӑ шухӑшӗ ҫук.

Било одиннадцать, и никто не думал о сне.

XII сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ыйхӑ шучӗ-и халӗ пирӗн, — терӗ Антунӗ, — мӗнле пурӑнӑҫ ҫаврӑнса тухрӗ ку капла, кам шутланӑ ун пек пуласса…

– До сна ли нам, – отвечал Антон, – до чего мы дожили, кто бы подумал…

VI сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Шӑмшакне пусса ҫитернӗ тутлӑ ыйхӑ витӗр вӑл уйрӑм сӑмахсене ҫеҫ ӑнланчӗ.

Сквозь спокойную дрему, сразу вдруг сковавшую его тело, долетали до сознания только отдельные несвязные слова.

14 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Вӑхӑтӑн-вӑхӑтӑн, е ыйхӑ пуснипе, е тӑн-пуҫ манӑҫа кайнипе аптӑранӑ.

Порой не то дрема, не то забытье овладевали им.

12 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Ыйхӑ тӗлӗшпе темиҫе хутчен те такам хӑй патне шӑппӑн пытанса пынӑн туйӑнчӗ ӑна.

Несколько раз казалось, что кто-то в темноте бесшумно подкрадывается к нему.

10 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Ыйхӑ тӗлӗшпе тем курӑнчӗ темелле.

То ли померещилось…

Кӑсӑя // Владислав Николаев. Килти архив

Е тата ҫӗрлесерен, ыйхӑ вӗҫсен, шӑппӑн шӑкӑлтатма та пулать…

Или ночью, когда не спится, можно потихоньку поговорить…

Намӑссӑрсем // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 36–46 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней