Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

чуп сăмах пирĕн базăра пур.
чуп (тĕпĕ: чуп) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл Иннокентий ҫакӑн пек хӗрсе-пӑлханса кайнине, ҫав вӑхӑтрах мӗскӗннӗн курӑннине нихҫан та курманччӗ-ха, ун пит-куҫне юн тулса килчӗ, куҫӗсем Ксени ҫине ачашшӑн тархасласа пӑхрӗҫ, Ксени, хӑйне мар, кама та пулин урӑххине чуп тунӑ пек, вӑл айккинчен ҫеҫ «пурпӗрех» тесе пӑхса тӑнӑ пек, Иннокентин васкакан тутисен ӑшшине туйса, нимӗн чухлӗ те хумханмарӗ.

Ей никогда не приходилось видеть Иннокентия таким возбужденным и одновременно жалким, лицо его налилось кровью, глаза смотрели на нее с просящей нежностью, и, ощущая тепло его торопливых губ, она не испытывала никакого волнения, словно целовали не ее, а кого-то другого, а она только равнодушно наблюдала со стороны.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫап-ҫара канцеляри сӗтелӗсене тачӑ лартнӑ, табак шӑрши перекен хӑтсӑр пӳлӗмре вӑрттӑн чуп тунипе хӑйне темле лайӑх мар пулчӗ пулин те, пӑртак хирӗҫнӗ хыҫҫӑн Ксени парӑнчӗ.

После молчаливого сопротивления Ксения покорилась, хотя ей стало как-то не по себе от этих жадных воровских поцелуев в неприютной прокуренной комнате, тесно заставленной голыми канцелярскими столами.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени питне аяккинелле пӑрма тӑрӑшрӗ, анчах Иннокентий ӑна, хытӑ тытса тӑрса, ӑҫтан килнӗ унтан — мӑйӗнчен, пит ҫӑмартинчен, хӑлхинчен чуп турӗ.

Она отстраняла лицо, но он крепко держал ее и целовал — в шею, в щеку, в ухо.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени тата темскер каласшӑнччӗ, анчах Корней ӑна урӑх итлесе тӑмарӗ, тарӑхса аллипе сулчӗ те чуп тӑвас килнипе мар, йӑлана кӗнӗрен ҫеҫ тапак шӑрши кӗрекен сухалӗпе хӗрӗн мӑйне сӗртӗнчӗ, вара айкинелле пӑрӑнса утрӗ.

Ксения хотела еще что-то сказать, но Корней ие стал ее больше слушать, махнул в сердцах рукой и, ткнувшись не столько по желанию, сколько по привычке прокуренной бородой в шею дочери, пошел прочь.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унӑн аллисем Ксюшӑна кӑвар пек вӗри туйӑннӑ, Константин ӑна сывлама памасӑр, хӑй ҫумне хытӑрах та хытӑрах чӑмӑртаса чуп тунӑ, Ксюшӑна хӑй вӑйран кайса, таҫталла, чӳхенсе тӑракан, пуҫа анратакан хум ҫине ӳкнӗн туйӑннӑ.

Его руки жгли, он не отрывал своих губ от ее губ, целовал, не давая ей передохнуть, все сильнее прижимая ее к себе, и Ксюша, обессилевшая, словно падала куда-то, проваливалась в зыбкую дурманную волну.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗррехинче ҫеҫ вӑл тем аташнӑ: Ксюшӑна калинкке патне ҫитиччен ӑсатса янӑ та, ӑна хӑй ҫумнелле хӗрӳллӗн туртса илсе, унӑн хытӑ пӑчӑртаса тытнӑ тутинчен чуп тунӑ.

Только один раз он словно решил изменить себе: он проводил Ксюшу до калитки, после чего легко, как неживую, притянул к себе и поцеловал в твердые сжатые губы.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксюша ҫавӑнтах Мажарова мӑйӗнчен уртӑнса чуп тума хатӗр пулнӑ.

Она готова была тут же броситься на шею Мажарову и расцеловать его.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Бахолдин пӑшӑлтатса саламлама та ӗлкӗреймерӗ, обком секретарӗ ӑна пӗшкӗнсе чуп турӗ.

И не успел Бахолдин прошептать что-то вроде приветствия, как секретарь обкома наклонился и поцеловал его.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов хуравламарӗ, кӗрӗк пиншак ҫинчен кӑшт ҫӗкленсе, амӑшне пит ҫӑмартинчен чуп турӗ те каллех месерле выртрӗ.

Не отвечая, он приподнялся на полушубке, поцеловал мать в щеку и снова лег навзничь.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ан чуп!

Не беги!

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Э, ҫук, куратӑп, пирӗнле тӑватӑн! — унтан генерала ыталаса чуп тунӑ.

— Эн нет, гляжу, по-нашему поступаешь! — и расцеловал генерала.

Хура пӗлӗт // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Ӑна ура ҫине туртса тӑратрӗҫ, анчах вӑл тепӗр хут ҫӗре тӗшӗрӗлсе ӳкрӗ: вӗри тутисемпе казаксен аттисене, — хӑйне питӗнчен тапакан атӑсене чуп туса, казаксен урисем хушшинче хырӑмпа шурӗ, антӑхса кайса, хӑрушшӑн хӑркӑлтатрӗ:

Его подняли на ноги, но он упал опять; ползал в ногах казаков, прижимаясь спекшимися губами к их сапогам, к сапогам, которые били его по лицу, хрипел задушенно и страшно:

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хыттӑн чаплаттарса чуп тунӑ сасӑ илтӗнчӗ: икӗ казак, мӑйӑхӗсене шӑлкаласа, пӗр-пӗрин ҫине пӑхаҫҫӗ, ӑшшӑн кулаҫҫӗ, пӗр-пӗрне туслӑн хулпуҫҫийӗсенчен тӗрткелесе илеҫҫӗ.

Cлышался звучный чмок поцелуя: двое казаков, разглаживая усы, глядели друг на друга, улыбались, хлопали один одного по плечу.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бунчук, пӗшкӗнсе тӑрса, сивӗнекен куҫсен хура лупашкисене чуп туса илет…

Бунчук нагибается, целует черные провалы стынущих глаз…

XXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кӳпчесе кайнӑ тутисемпе Бунчук ӑна вут пек вӗри питӗнчен чуп тӑва-чуп тӑва илчӗ, курки-куркипе кӑкӑрӗ ҫине шыв ярса тӑчӗ.

Распухшими губами Бунчук припадал к ее пылающим щекам, лил из кружки воду на грудь.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анна, кравать ҫинчен тӑрса, ӑна шӑппӑн пырса ыталарӗ те ҫамкинчен тӑван амӑшӗ пек лӑпкӑн чуп туса илчӗ.

Анна встала, молча обняла его и спокойно, как мать, поцеловала в лоб.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бунчук ӑна ыталаса чуп турӗ; унтан, пӗтӗм ӑс-тӑна пырса ҫапнӑ хӑрушӑ намӑса ниҫта шӑнӑҫтараймасӑр, чӑтма ҫук сехӗрленсе ӳксе, хӑй пултарайманнине сиссе илчӗ.

Бунчук целовал ее и с ужасом, с великим, захлестнувшим все его сознание, стыдом чувствовал, что он бессилен.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анна унӑн тӗлӗнмелле ҫинҫелсе юлнӑ мӑйӗ ҫине, йӳле янӑ кӗпе ҫухавийӗ айӗнчи путса кӗнӗ ҫӳхе кӑкӑрӗ ҫине шӑммипе тирӗ ҫеҫ тӑрса юлнӑ хыткан алли ҫине пӑхрӗ, нихҫан тутанса курман вӗри юратупа хӗрхенӳ туйӑмӗ чунне пӑлхантарса янипе, малтанхи хут ӑна типшерсе сарӑхнӑ ҫамкинчен лӑпкӑн, ҫепӗҫҫӗн чуп туса илчӗ.

Анна глядела на его странно тонкую шею, на впалую, бестелесную грудь, видневшуюся в распахнутый ворот рубашки, на костистые руки; волнуемая глубокой неиспытанной раньше любовью и жалостью, в первый раз просто и нежно поцеловала его сухой желтый лоб.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

 — «Ҫук, ҫук. Чуп ав кӗлет патне».

— «Нет, нет. Беги вон к амбару».

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Амӑшӗ, Григорий пуҫне хӑй патне пӗшкӗртсе, ӑна ҫамкинчен чуп турӗ те, пирчесе кайнӑ аллипе питӗнчен ачашласа, кӑмӑлӗ ҫемҫелнипе тата хӗпӗртенипе макӑрса ячӗ.

Мать нагнула голову Григория, поцеловала его в лоб и, мимолетно гладя грубой рукой его лицо, заплакала от волнения и радости.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней