Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пӗшкӗнчӗ (тĕпĕ: пӗшкӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл, васкаса шыв патне пӗшкӗнчӗ те, ывӑҫпа ӑсса ачасене сапма пуҫларӗ.

Он проворно сунулся к воде, отворотил зажмуренное лицо и, молниеносно работая ладонями, стал обливать мальчиков.

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик Петя патне ҫывӑхрах пӗшкӗнчӗ, ун ҫӑварӗ патнех пырса, сухан шӑрши сывласа ҫапла каларӗ:

Гаврик совсем близко наклонился к Пете и прошептал ему в самый рот, дыша луком:

XXIX. Александровски участок // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сасартӑк, васкаса Гаврик патне пӗшкӗнчӗ те, итлемеҫҫӗ-и тесе, алӑк патне пӑхса хуллен: — Илтӗнмес, тарчӗҫ-ши вӗсем е тараймарӗҫ-ши? — тесе пӑшӑлтатрӗ.

Вдруг суетливо наклонился к Гаврику, испуганно посмотрел на дверь — не подслушивает ли кто — и шепнул: — Ничего не слыхать, ушли они или остались?

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл пӗшкӗнчӗ, темиҫе ярса пусрӗ, вара, куҫӗсем тӗттӗме хӑнӑхсан, сасартӑк, пахча варринче икӗ ҫын кӗлетки хускалмасӑр тӑнине курчӗ.

Он пригнулся, сделал несколько шажков и вдруг, привыкнув к темноте, ясно увидел посреди огорода две неподвижные фигуры.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Адмирал кӗтмен ҫӗртен тухса кайнине ҫеҫ каласа хӑварас тетӗп — сасартӑк тӑчӗ те вӑл, тухрӗ, ман пукан ҫумӗпе иртнӗ чух, вӑл пӗшкӗнчӗ, мана ура ҫине тӑма памасӑрах: — Капитан, паян ман пата кӗрсе тухсамӑрччӗ, — терӗ шӑппӑн.

Скажу только, что адмирал исчез совершенно неожиданно: вдруг встал и вышел. Проходя за моим стулом, он наклонился и, не давая мне встать, сказал негромко: — Прошу вас сегодня зайти ко мне, капитан.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ача пура ӑшне пӗшкӗнчӗ те хытӑ кӑшкӑрса ячӗ, пура тӑм кӑкшӑм пек янӑраса кайрӗ.

Мальчик крикнул, и колодец, как глиняный кувшин, наполнился гулким шумом.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хай паҫӑрхи карчӑк ун умне пӗшкӗнчӗ те Лури аллисене темле майлаштарма тытӑнчӗ.

Давешняя старуха присела подле него и стала как-то устраивать руки…

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав вӑхӑтра пӗр ҫын пусма тӑрӑх анатчӗ, атӑ кӗлипе хытӑ шаклаттарса пусать, пирӗн тӗле ҫитес умӗн карлӑк урлӑ пӗшкӗнчӗ те аялалла пӑхрӗ, вӑл Лури иккенне палласа та илтӗм эпӗ.

В это время какой-то военный, спускавшийся по лестнице, громко стуча сапогами, не дойдя до нас, перегнулся через перила, посмотрел вниз, и я узнала Лури.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Такам сӑнарӗ — маннӑ пек те, калама ҫук палланӑ пек — ман паталла пӗшкӗнчӗ.

чье-то лицо — забытое и необыкновенно знакомое — приблизилось ко мне.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫӗнелнӗ Николай Антоныч, калаҫнӑ май, кулмашкӑн та яланхи пек кулмарӗ, сӗтел урлӑ кармашса пӗшкӗнчӗ, куҫне чарса пӑхрӗ.

Новый Николай Антоныч, разговаривая, неестественно улыбался, наклонялся через стол, широко открывал глаза, поднимал брови,

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ҫурӑм хыҫӗнчи кутамккине хывма тӑчӗ, пӗшкӗнчӗ, сасартӑк урайне хутланса ларчӗ.

Он хотел снять заплечный мешок, согнулся и вдруг сел на пол.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Саня… — вӑл ман паталла пӗшкӗнчӗ.

 – Саня… – он наклонился ко мне.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Темскер каларӗ вӑл, пӗшкӗнчӗ

Он что—то сказал, наклонился…

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ун патне вӑл вӗҫен кайӑкран ҫӑмӑлтарах чупса ҫитрӗ, пӗшкӗнчӗ, стаканне илчӗ те, вара пӳ-сине ҫав тери илемлӗн хускатса, стаканне ун аллине тыттарчӗ; унтан вӑл калама ҫук хӗрелсе кайрӗ; галлерейӑ ҫинелле ҫаврӑнса пӑхрӗ, амӑшӗ нимӗн те курманнине тавҫӑрсан, ҫав сехетрех лӑпланчӗ пулас.

Легче птички она к нему подскочила, нагнулась, подняла стакан и подала ему с телодвижением, исполненным невыразимой прелести; потом ужасно покраснела, оглянулась на галерею и, убедившись, что ее маменька ничего не видала, кажется, тотчас же успокоилась.

Майӑн 11-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Эпӗ халь ҫеҫ палланӑ ҫын хӑвӑрт утса пычӗ, хӑш чух вӑл хура ҫырла татма, шурӑрах-хӗрлӗ кӗтмел сапакисене ывҫи ҫине сӑтӑрса илме пӗшкӗнчӗ ҫеҫ, ҫырлисене вара ҫавӑнтах ҫӑварне ывӑта-ывӑта ҫирӗ.

Человек, с которым мы только что познакомились, шел быстро, только иногда нагибался, чтобы сорвать чернику, сгрести в ладонь гроздь беловато-красной брусники, и закидывая ягоды в род, съедал их тут же.

Юлашкинчен калани // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Полковник ун патне пӗшкӗнчӗ.

Полковник наклонился к нему.

6 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Ҫавӑнпа та Мересьев хӑйне валли урӑхла зарядка системи шухӑшласа кӑларчӗ: вӑл сехечӗ-сехечӗпе, аллисемпе пилӗкӗнчен тытса, малалла пӗшкӗнчӗ, аллисемпе хирӗнсе каялла каҫӑрӑлчӗ, кӗлеткине унталла-кунталла пӑркаларӗ, пуҫне ҫурӑм шӑмми шатӑртатиччен енчен енне ҫавӑрчӗ.

Поэтому Мересьев придумал для себя другую систему зарядки: по целым часам сгибался, разгибался, упершись руками в бока, крутил торс, поворачивал голову с таким азартом, что хрустели позвонки.

10 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Командир, хай йӑлипе, яланхи пекех шӑппӑн та ытарлӑн кулкаласа, ун патнелле пӗшкӗнчӗ.

Командир, по обычаю своему тихо, загадочно улыбаясь, наклонился к нему.

19 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Алексей тӗмескесем ҫине пӗшкӗнчӗ те бархат пек ҫемҫе, шурлӑх шӑршиллӗ ӑшӑ мӑк хушшинчи ҫырласене тӳрех тутипе татса илсе ҫиме пуҫларӗ.

Алексей наклонился к кочке и прямо губами стал снимать с бархатистого, теплого, пахнущего болотной сыростью мха одну ягоду за другой.

10 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Нимӗҫ ҫумрах тӑпӑртаткаларӗ, темӗнле тӗлӗнмелле хашлатса илчӗ те каллех Алексей патне пычӗ, юра кӑчӑртаттарчӗ, пӗшкӗнчӗ.

Немец потоптался возле, как-то странно вздохнул, снова подошел к Алексею; похрустел настом, наклонился.

2 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней