Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хӗненине (тĕпĕ: хӗне) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Упӑшка вӗҫӗмсӗр хӗнетчӗ, мӗншӗн хӗненине хӑй те пӗлместчӗ.

Бил он меня смертно, бил — и сам, поди, не знал, за что.

Укахви, Дорофеевна тата ыттисем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Пире те ӗлӗк ҫавӑн пек хӗнетчӗҫ, халӗ ак ялта хресчене власть нухайкапа хӗненине никам та курман.

Отак и нас били когда-то, а теперь на селе такого никем не видано, чтоб крестьянина власть нагайкой била.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Анчах вӗсем хӑйсене хӗненине туйман пекех.

Но они как будто не чувствовали ударов.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хӑйне кӑшт кӳрентернӗшӗн те вӑл никама каҫарман: пуп пӗр айӑпсӑр хӗненине манман, вӑрттӑн ҫиленсе ҫӳренӗ…

Никому не прощал он своих маленьких обид; не забывал и попу незаслуженную порку, озлобился, затаился.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Эсир тытса паркаланине, хӗненине чӑтса ирттерме ҫӑмӑлрах пулӗччӗ мана.

И лучше бы вы меня поймали, исколотили, избили.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Иртсе пынӑ чух пӗр карчӑк пӗчӗк хӗрачана хӗненине куртӑм.

Я иду, вижу — старуха девчонку колотит.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Чӑнах та, ку сценӑна Гоголӗн цензура хушнипе кӑларса пӑрахма тивнӗ, пичетленсе тухнӑ текстра Пирогова хӗненине пӗр-ик сӑмахпа ҫеҫ асӑнса хӑварнӑ.

Помоги переводом

Н. В. Гоголь ҫырнӑ «Петербург повеҫӗсем» // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 147–158 с.

Ӗмӗрте темен те курмалла пулнӑ; хӑш чух ӗҫсе ӳсӗрӗлнӗ Матвея хупахрап сӗтӗрсе килмелле пулнӑ, вӑл вӑрҫнине, хӗненине тӳсмелле пулнӑ, йӗнӗ чух куҫҫулне ҫынсенчен пытармалла пулнӑ, ирпе ирех тӑрса вут хутмалла, ачасене тӑрантармалла, вӗсен валли тумтир ҫӗлемелле, выҫлӑ-тутлӑ пурӑнмалла пулнӑ, типпе кӗрсен ҫылӑхран ӳкӗнмелле, чун ҫинчен шухӑшламалла пулнӑ.

Случалось тащить из кабака озверевшего Матвея, терпеть его брань и побои, да скрывать свои слезы от добрых людей, а поутру топить избу, кормить ребятишек, шить им одежду, питаться впроголодь, да когда придет пост, сокрушаться о грехах и быть в постоянном страхе за свою душу, за ее вечное мучение на том свете.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Е тата, ӗлӗк вӑл салтак рикшана хӗненине курсан, ҫав териех кӑмӑлсӑрланатчӗ, халь вара акӑ мӗнле шухӑшлать:

Прежде он возмущался, видя, что солдат бьет рикшу, теперь же стал рассуждать иначе:

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Малтанхи вӑхӑтра вӑл хай сӑн-сӑпачӗпелен выҫӑ, нумай хӗненине пула пӑсӑлнӑ, йӑпатас тесе тӑснӑ алӑран та хӑраса айккинелле сиксе таракан йытта аса илтеретчӗ.

Первое время он напоминал своим видом голодную, опаршивевшую, много битую собаку, пугливо отскакивающую от руки, протянутой с лаской.

XVII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫак ыйхӑсӑр, лӑсканчӑклӑ каҫ, пӗчченлӗх туйӑмӗ, уйӑхӑн тикӗс, тӗксӗм, чӗрӗ мар ҫути, ура айӗнчи хушӑкӑн хуралса тӑракан тарӑнӑшӗ тата хӑйпе юнашар ларакан чӗмсӗр, хӗненине пула тӑнран тухнӑ салтак — пурте, пурте ҫаксем ун умне темле ниҫта юрӑхсӑр, питӗ асаплӑ тӗлӗк евӗррӗн тухса тӑчӗҫ, унашкал тӗлӗксене ҫынсем, тен, тӗнче пӗтес умӗнхи юлашки кунсенче ҫех курма пултараҫҫӗ пулӗ.

Эта бессонная лихорадочная ночь, чувство одиночества, ровный, матовый, неживой свет луны, чернеющая глубина выемки под ногами, и рядом с ним молчаливый, обезумевший от побоев солдат — все, все представилось ему каким-то нелепым, мучительным сновидением, вроде тех снов, которые, должно быть, будут сниться людям в самые последние дни мира.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Унӑн хулпуҫҫийӗпе пушшин хусканӑвӗсем тӑрӑх тата вӑл мӗнле тӑрса мӗнле ҫӑткӑннӑн хӑтланнине пӑхсан, ку этем темле чӗрӗ япалана ҫапа-ҫапа хӗненине уйӑрса илме май пулчӗ.

Судя по движениям его плеч и кнута, по жадности, которую выражала его поза, он бил что-то живое.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Тӗрӗксем старике вӗлерес пек хӗненине вӑл мачча хӑми хушшинчен хӑй курса тӑнӑ та, хаяр юн ӗҫенсене тавӑрмасӑр чӑтма пултараймастӑп тесе, урама чупса тухнӑ, тӳрех Стойко пичче ҫурчӗ патнелле чупнӑ.

Он видел через щель в потолке, как убивали старика, и больше не мог выдержать тяжкой душевной муки; рука его тянулась отомстить убийцам, но это было безрассудно и могло кончиться плохо; как безумный, выскочил Огнянов на улицу и побежал прямо к дому деда Стойко.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Йывӑр тӑпри ҫӑмӑл пултӑр, турӑ каҫартӑрах ӑна; арестленӗ каҫхинех ытла хытӑ хӗненине чӑтаймасӑр вилсе кайнӑ, асаплантарнине чӑтса тӑрайман, тет, ҫав мӗскен, мӗн пӗлнине каласа панӑ, тет, вара.

— Он приказал долго жить, прости его боже; умер от побоев в ту самую ночь, когда его арестовали; говорят, будто не вынес пыток бедняга, все выдал.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Итле-ха, Иван пичче, эс ӑҫтан пӗлетӗн-ха, хӑв аҫуна лешӗн упӑшки… ну, пӗр сӑмахпа каласан, хӑй еркӗнӗн упӑшки тата ун пиччӗшӗсем хӗненине?

— Слушай, дядя Иван, а почем ты знаешь, что твоего отца бил муж этой… ну, одним словом, этой его женщины… и братья мужа?

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Анчах Яков Лукич ӑна нимӗн те калас темерӗ, хӑй вара кинне кӗлете чӗнсе илсе ятларӗ, юлашкинчен урхалӑхпа ҫунтарчӗ; ҫапах та питрен-куҫран мар, ҫурӑмран тата аяларахран хӗненине пула куҫа курӑнмаллах йӗр юлмарӗ.

Но Яков Лукич решил не говорить ему ничего, а сам позвал сноху в амбар и там ее тихонько поучил, отхлестал бабочку чересседельней; но так как бил не по лицу, а по спине и ниже, то наглядных следов побоев не оказалось.

23-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ӑна ларма питӗ кансӗр пулас — хутран тунӑ чул ҫӑтӑртатса силленет, анчах та вӑл, хӑйӗн кукӑр ури вӗҫӗнче, аялта, шуйттансем ҫылӑха кӗнӗ ҫынсене хӗненине асӑрхаса ларнӑ пирки, ҫавна сисмест те пулмалла.

Ему, должно быть, очень неудобно сидеть — бумажный камень трещит и качается, но он будто бы не замечает этого, наблюдая, как внизу, у его кривых ног, черти расправляются с грешниками.

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Йӑлтах пӑсса пӑрахатӑн, кум: мана ирӗксӗрлерӗҫ, тейӗ, хӗненине те асӑнӗ — вара суд тӑвӗҫ.

Все испортишь, кум: скажет, что принудили, пожалуй, упомянет про побои, уголовное дело.

III сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫапла хӗненине пӗр иртсе ҫӳрен ҫын курнӑ та сӑмах май губернатора пӗлтернӗ.

Один проезжий был свидетелем этих побоев и при свидании с губернатором пожаловался ему.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Пӗлччӗр ӑна пуҫӗнчен бамбук туяпа хӗненине.

Пусть знают, что его били бамбуковой палкой по голове.

XXXI. Лафет ҫинчи ещӗк // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней