Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

кулӑ сăмах пирĕн базăра пур.
кулӑ (тĕпĕ: кулӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ун куҫӗсем кӑштах йӑвашланчӗҫ, ӑшӑ йӑл кулӑ ҫилпе кушӑрканӑ тутисене чӗтрентерчӗ.

Глаза его будто немного оттаяли, обветренные губы шевельнула тихая улыбка.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лӑпах ҫав кулӑ мӗлки пек йӗр Дарья чӗрине хыттӑн та вӑрӑммӑн кӑртлаттарса таптарчӗ, — чӗри ӑна таҫта пыр тӗпӗнчерехре сикнӗ пек туйӑнса тӑчӗ.

И вот эта-то похожая на улыбку гримаса заставила сердце Дарьи гулко и часто забиться; казалось ей, что оно бьется где-то около самого горла.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вороновский, лутакарах пӳллӗ тапчам этем, тӑпӑл-тӑпӑл ларакан шинельне офицерсем хулпуҫҫи урлӑ ҫыхакан пиҫиххипе хӗреслесе каркаланӑскер, хулпуҫҫийӗсене тӳрлетрӗ; унӑн касса тикӗсленӗ хура мӑйӑхӗ айӗпе кулӑ шӑвӑнса иртрӗ.

Вороновский, невысокий плотный человек, в ловко подогнанной шинели, стянутый наплечными офицерскими ремнями, расправил прямые плечи; под черными подстриженными усами его скользнула улыбка.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Кашӑк ил! — ахӑлтатса кӗҫенчӗ Ермаков, ӳсӗр кулӑ чыхӑнтарнипе йӑванса кайса.

— Ложку возьми! — падая от приступа пьяного смеха, ржал Ермаков.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эсӗ ан шӳтле, кулӑ мар кунта, — хиврен калаҫма пуҫларӗ Медведев.

Ты не шути, тут дело сурьезное, — строго заговорил Медведев.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗр урам тӑваткалӗ чухлӗ кайсан, Кошевой Иван Алексеевич еннелле ҫаврӑнчӗ, унӑн хӗрачанни пек кӳпшекрех тутинче тӗлсӗр кулӑ выляни палӑрчӗ.

Прошли квартал, и Кошевой повернулся к Ивану Алексеевичу, на полных, девичьих губах его блуждала потерявшаяся улыбка:

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ниҫта кайса кӗрейми кулӑ чыхӑнтарнипе Дарйӑн сӑрласа хуратнӑ: авӑнчӑк куҫ харшийӗсем ҫурмаран хуҫнӑ пӗкече пек кӗтесленнӗ.

Ломались от нервного смеха у Дарьи крутые подковы крашеных бровей.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий Петро ҫине хӑяккан пӑхса илчӗ те унӑн хӑмӑр куҫӗсенче тахҫан ӗлӗкхи пек аш кӑмӑллӑ та тӑрӑхлакан, ҫав вӑхӑтрах тата евӗклӗ те йӑваш кулӑ йӑлкӑшнине, тулӑ улӑмӗ тӗслӗ палланӑ мӑйӑхӗ вӗттӗн сиккеленине курчӗ.

Григорий искоса глянул на Петра и, как когда-то давным-давно, увидел в карих родных глазах его озорную, подтрунивающую и в то же время смиренно-почтительную улыбку, знакомую дрожь пшеничных усов.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав япаласене вӑл, тарлӑ ал тупанӗ ҫине хурса, Аксинья еннелле тӑсрӗ те, Аксинья вара мӗскӗн кулӑ илемсӗрлетнӗ хӑйӗншӗн ют сӑн-пит ҫине куҫ илмесӗр пӑхрӗ.

Все это он протягивал ей на потной ладони, а Аксинья глаз не сводила с чужого ей лица, исковерканного униженной улыбкой.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тутинчен ҫаплах-ха савӑнӑҫпа чун ыратӑвӗ тӗртсе кӑларнӑ паҫӑрхи кулӑ сӑрхӑнса тӑчӗ.

С губ его все еще не сходила все та же улыбка радости и боли.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Степан екки килмесӗр калаҫрӗ, унӑн ватӑлса кайнӑ сӑнӗнче кулӑ йӗрӗ пачах ҫутӑлмарӗ.

Степан говорил неохотно, постаревшего лица его ни разу не освежила улыбка.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Листницкий унӑн фарфор пек ҫӑмӑл алли ҫумне тутипе сӗртӗнчӗ те, парӑнса пӑхакан куҫӗсене ҫӗклесен, Ольга тути тӑрӑх кулӑ мӗлки шӑвӑнса иртнине курчӗ.

Листницкий почтительно коснулся губами ее невесомой, как фарфор, руки и, когда поднял покорные глаза, увидел бегущую с губ ее тень улыбки.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн кӑвакраххӑн йӑлтӑртатакан ҫаврака хура куҫӗ телейлӗ пӑлханупа ҫуталса нӳрелчӗ, грексенни пек тачка сӑмси айӗпе ӑшӑ кулӑ шӑвӑнса иртрӗ.

Его выпуклые черные до синевы глаза влажнели от счастливого волнения, мясистый, как у грека, нос клонила книзу улыбка.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл хуҫа хӗрӗ хӑй ҫине темскер пӗлес килнӗ пек куҫӗсемпе хыпашласа пӑхнине пӗрре мар асӑрхарӗ; иккӗшӗн куҫӗсем тӗл пулсан, ҫамрӑк казачкӑн питҫӑмартийӗсем ӑна кӑштах хӗрелнӗ пек те, тути хӗррисенче вӑрттӑн кулӑ ӑшшӑн йӑлкӑшса илнӗ майлӑ та туйӑнса кайрӗ.

Он не раз встречал ее щупающий, любознательный взгляд, и даже показалось ему, что, столкнувшись с ним взглядом, порозовела в скулах молодая казачка и согрела в углах губ припрятанную усмешку.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн кӑтрашка ҫемҫе сухаллӑ ырхан пичӗ тӑрӑх айӑплӑ кулӑ шӑвӑнса иртрӗ; куҫӗсемпе каҫару ыйтса, именчӗклӗн каларӗ:

По исхудавшему лицу его, густо обросшему курчавой мягкой бородой, скользнула виноватая улыбка, сказал, выпрашивая глазами прощение:

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унтан вӑл пӗр утӑм каялла чакса тӑчӗ; пичӗ тӑрӑх ҫилӗллӗ кулӑ йӗрӗ хӗҫпе каснӑ пек чалӑшшӑн шӑвӑнса иртрӗ.

И ступил шаг назад; щеки его сабельным ударом располосовала кривая улыбка.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шутланӑ хушӑра вӑл сулахай аллинчи пӳрнисене пӗрерӗн хуҫлатса пычӗ; залра пӑшӑлтата пуҫларӗҫ, йӗкӗлтенӗ евӗр кулӑ шӑвӑнса иртрӗ.

Перечисляя, он придавливал пальцы на левой руке; в зале зашушукались, пополз ехидный смешок.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн сӑн-питӗнче, мӑйӑх вӗҫӗсенче, айӑплӑ кулӑ чӳхенет: вилӗм ҫине кӗрет тесе калаймӑн та ӑна — юлташӗсем патӗнче хӑнара пулнӑ та, халӗ ак, вараланса пӗтнӗ пальтовӗ ҫине пӑхса ятлаҫма юратакан арӑмӗ мӗнле пӑсӑркки парасси ҫинчен шутласа пырать, тейӗн.

На лице его, в кончиках усов, путалась виноватая усмешка — словно не на смерть шел он, а возвращался с товарищеской пирушки домой и, глядя на измазанное пальто, определял степень наказания, которому подвергнет его сварливая жинка.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ӑшӑ кулӑ хыҫҫӑн калаҫу ансатрах, ҫӑмӑлтарах, хӑюллӑрах ҫаврӑнса кайрӗ.

От улыбки стала как-то проще, доступней, земней.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӗлӗрсе каймах пуҫланӑ пек, анчах ҫав вӑхӑтра амӑшӗ, кухньӑран кӗрсе, сассине хытарса ыйтать пек: «Илюша, ыран валли уроксем хатӗрлерӗн-и эс?» — Бунчук ҫаплипех, пит ҫинче хытса ларнӑ савӑнӑҫлӑ кулӑ паллипех, ҫывӑрса кайрӗ.

Окунается в сон, а из кухни вот-вот откроет мать дверь, спросит строго: «Илюша, уроки-то выучил к завтрему?» — так и уснул с застывшей напряженно-радостной улыбкой.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней