Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

капланса (тĕпĕ: каплан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр савӑнӑҫлӑ шухӑш та, ун ҫине капланса ҫитнӗ сӗмлӗхре пӗр ҫутӑ пайӑрки те пулман.

Не было ни одной отрадной мысли, ни одного просвета в хлынувшем на нее мраке.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫил салатса янӑ ҫумӑр пӗлӗчӗсем каллех пӗр ҫӗрелле капланса пуҫтарӑнчӗҫ.

Разметанные ветром тучи скапливались снова.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Прохор ура ҫине тӑма хӑтланнӑччӗ, анчах пуҫра юн йывӑррӑн талтлатса ҫӳрерӗ, ӑш лӗкленни пыр патне капланса хӑпарчӗ.

Прохор хотел встать, но в голове тяжко билась кровь, к горлу подступала тошнота.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Базкинчи больница карти патне капланса тулнӑ кӳмесем хушшипе вӑл аран лашине чӗлпӗр вӗҫҫӗн ҫавӑткаласа тухрӗ, йӗнерленипех темле урапа ӳречинчен кӑкарчӗ те, ҫӑварлӑхне кӑларса, кӳмесем патне паллакан ҫынсене шырама кайрӗ.

С трудом провел он коня в поводу мимо повозок, сплошняком сбитых к изгороди базковской больницы, не расседлывая, привязал к грядушке чьей-то арбы, разнуздал, а сам пошел между повозками искать знакомых.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мигулински, Мешковски тата Казански станицӑсен казакӗсем ҫав вӑхӑтра Казански станица ҫӗрӗн чиккине питӗ нумаййӑн юланутсемпе капланса тулнӑ та наступлени пуҫласа янӑ хӗрлӗармеецсен чаҫӗсемпе урӑм-сурӑм хӑрушла ҫапӑҫнӑ.

Казаки Мигулинской, Мешковской и Казанской станиц в то время огромнейшими конными массами скоплялись на грани Казанского станичного юрта, вели отчаянные бои с перешедшими в наступление красноармейскими частями.

LVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӑшра пӗр вӑхӑтрах капланса тулнӑ ҫавнашкал темиҫе тӗрлӗ туйӑм хӗтӗртнипе, вӑл ҫак самантра кӗлеме те, шухӑшлама та пултарайман, анчах ӑсӗпе унчченех тӗвӗленсе ҫитнӗ темле хӑрушӑ ӗҫ патне чуна шиклентермелле хӑвӑртлӑхпа ҫывхарчӗ.

Движимая одновременно всеми этими разнородными чувствами, с пугающей быстротой приближаясь к чему-то предрешенному в глубине ее сознания, о чем она не хотела, да и не могла в этот момент думать.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тунсӑх чӗпӗтнипе асапланаканскер, капланса килнӗ асаилӳсем тыткӑнланӑскер, вӑл утне тӑратса шӑппӑн каларӗ:

Ужаленный тоской, покоренный нахлынувшими воспоминаниями, он придержал коня, сказал:

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗвелтухӑҫ енчен капланса килнӗ хура пӗлӗтсем кӗҫех ҫумӑр сапма пуҫларӗҫ.

И тотчас же из надвинувшейся с восходом тучи хлынул дождь.

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗвелтухӑҫ енчен, тӑвӑла систерсе, хура пӗлӗтсем капланса килчӗҫ.

С востока надвинулась черная буревая туча.

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӑшра ҫӗр ҫийӗн вӗлтӗртетсе чупакан ҫутта хӑваласа ҫитес кӑмӑл ӑнлантарса пама ҫук сасартӑк капланса хӑпарчӗ.

Необъяснимое и неосознанное, явилось вдруг желание догнать бегущий по земле свет.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Нумайӑшсем, тӑнӑҫ пурнӑҫа астивсе курнӑ хыҫҫӑн, чаҫсене ӳсӗр таврӑнчӗҫ, урӑлса ҫитрӗҫ те, «пурнӑҫ-пӑрнӑҫа» тарӑхнипеле, ҫуран стройпа атакӑна, пулеметсем ҫине, тӳрӗ кӗрсе кайрӗҫ; теприсем, ниҫта шӑнӑҫтарайми капланса тулнӑ ҫилле шӑнарайманнипе, хӑйсен айӗнчи утсене туймасӑр, хӗрлисем ҫине ҫӗрле асар-писеррӗн пырса тапӑнчӗҫ, тыткӑна илнисене патронӗсене шелленӗ пирки хӗҫсемпе турарӗҫ, ӳчӗсене этемле мар тискеррӗн мӑшкӑлласа ирсӗрлерӗҫ.

И многие, откушав мирной живухи, пьяными возвращались в часть и, протрезвившись, со зла на «жизню-жестянку» шли в пешем строю в атаку, в лоб, на пулеметы, а не то, опаляемые бешенством, люто неслись, не чуя под собой коней, в ночной набег и, захватив пленных, жестоко, с первобытной дикостью глумились над ними, жалея патроны, приканчивая шашками.

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ыттисем сикӗпе пынӑ ҫӗртех, пӗр ҫӗре капланса, учӗсене каялла ҫавӑрчӗҫ.

Остальные на всем скаку, грудясь, повернули лошадей.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫилӗ килнӗрен куҫҫуль пырне капланса тулнипе сасси хирӗнчӗклӗн чӗтренсе тухрӗ, хытӑ хумханнипе хӗремесленсе кайнӑ питҫӑмартисем туртӑнкаласа илчӗҫ.

Злые слезы рвали его голос, волнение трясло багровые щеки.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл пӗр-пӗринпе кӗрешекен икӗ вӑй хушшинче тӑчӗ, иккӗшне те хирӗҫ пулчӗ, ҫавӑнпа та унӑн чунӗ тамалма пултарайми йывӑр тарӑхупа капланса тӑвӑнчӗ.

И оттого, что стал он на грани в борьбе двух начал, отрицая оба их, — родилось глухое неумолчное раздражение.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗрӗссипе илсен, ӑшра тӗрлӗ шухӑшсем капланса тулнӑран тата пурнӑҫра уҫҫи-хуппине тупас тесе хыпӑннӑран ҫеҫ вӑл хӑйне ҫак кунсенче канӑҫ паман шухӑшсене хӗрсе кайса каласа тӑкрӗ.

Он, в сущности, только высказал вгорячах то, о чем думал эти дни, что копилось в нем и искало выхода.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл пӗтӗм ӑшчикӗпе чӗтрерӗ, йытта персе пӑрахнӑ тата хӑйӗнпе пӗрехмай сӗмсӗррӗн чӑрсӑрланса калаҫнӑ хӗрлӗармеец ҫине пӑхмассерен чӗри патне чуна тӑвӑнтарса ыраттаракан хум капланса тулчӗ.

У него все внутри дрожало, к сердцу приливала щемящая волна при взгляде на того, который застрелил собаку и все время держался в отношении его вызывающе и нагло.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дуняшка куҫӗ, куҫҫуль капланса килнипе, сывлӑм сыпнӑ курак ҫырли евӗр йӑлтӑртатать; хӑй вӑл, вӑтанма кирлине тавҫӑрмасӑр, чӗр хулӑ пек пиҫӗ кӗлеткипе намӑссӑрла хуҫкаланса, Дарйӑна хӗрлӗармеецсем йӗнер ҫинче мӗнле силленсе пынине кӑтартать.

Пунцовая Дуняшка с мокрыми от слез глазами, блестевшими, как зерна обрызганного росой паслена, показывала Дарье посадку в седлах красноармейцев и в размеренные движения с бессознательным цинизмом вкладывала непристойный намек.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий те хӑй юлашки ҫулсенче сивӗнсе ютшӑннӑ, халӗ ҫӗнӗрен капланса хӑпарнӑ кулӑпа чыхланнине хӗпӗртесе туйрӗ, сасӑпах янӑравлӑррӑн ахӑлтатса ячӗ.

Григорий и в себе радостно ощутил эту, несвойственную ему за последние годы податливость на смех, не таясь засмеялся глухо и раскатисто.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Татарски хуторӗнче мӗн иртенпех тӗтре капланса тӑрать.

С утра в Татарском застилал землю туман.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӑхатӑн та — Дон тӑрӑхӗнчи ҫӗрсене хуп-хура ҫӑра пӗлӗт хупласа илсе унта чӗмсӗррӗн те хӑрушшӑн капланса тӑнӑн, вӑл кӗҫ-вӗҫех, тирек йывӑҫҫисене асар-писеррӗн ҫӗр ҫумне ава-ава хурса, типпӗн шартлатса ҫурӑлакан аслати сассипе кӗмсӗртетсе каяссӑн, унтан Дон леш айккинчи шурӑ вӑрмана шӑтӑр-шатӑр хуҫса-ватса пӗтерме, акшар сӑрчӗсем ҫинчен аҫа чулӗсене вӑркӑнтарма, вӗлерсе ярас пек хаяр аслати сассипе кисренме тытӑнассӑн туйӑнать.

И стало так, словно покрыла Обдонье туча густым, непросветно-черным крылом, распростерлась немо и страшно и вот-вот пригнет к земле тополя вихрем, полыхнет сухим, трескучим раскатом грома и пойдет крушить и корежить белый лес за Доном, осыпать с меловых отрогов дикий камень, реветь погибельными голосами грозы…

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней