Поиск

Шырав ĕçĕ:

Кӗл сăмах пирĕн базăра пур.

Кӗл (тĕпĕ: кӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ялтан тухса, хире чарӑнсӑн, вут хурса кӗл ӑшӗнче улма пӗҫеркелерӗ, килӗнчен илсе тухнӑ хытӑ ҫӑкӑрне кӑшларӗ.
Перебивался сухомяткой — разводил за околицей костер, пек в нем прихваченную из дому картошку и ел ее с черствым хлебом.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӗл пек кӑвакарса кайнӑччӗ-ши е шур тӑмпа сӑрланӑ пек шуралнӑччӗ-ши?
Белого или серого?

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӗл ҫине тӑрса юлнӑ ҫыннӑн хутаҫ ҫакса кантакран кантӑка шаккаса ҫӳресси ӗмӗртен юлнӑ йӑла.
Ходить по миру с нищенской сумой и стучаться в чужие окна и двери — обычай древний и непорочный.

Чавкаласа пӗтернӗ хура тӑпра та сӑрӑ кӗл ҫеҫ пӗркесе хуплать ун картишне.
Лишь изрытая черная земля да серая зола кучатся на месте двора.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӗл ҫине тӑрса юлнӑ ҫынна кам пулӑшмасть тӗнчере?
Да и кто откажет погорельцу, оставшемуся на пепелище?

Табак пӗрчи ҫӑвара лексен, ӑна сурса кӑлармаҫҫӗ, чӗлхепе тута ҫине тӗксе кӑлараҫҫӗ те сӑмса тутрипе, вӑл ҫук пулсан, тута ҫинчен алпа илсе кӗл суланчине пӑрахаҫҫӗ.
Если табачная крошка попадет в рот, ее не выплевывают, а выталкивают языком на губу и удаляют носовым платком или, в крайнем случае, пальцами.

Туртман ҫынсем е ачасем пур пӳлӗмре туртма юрамасть // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хӑнасем пур чухне кӗл суланчине вӑхӑтран вӑхӑта пушатма ан манӑр.
Принимая гостей, не забывайте время от времени опустошать пепельницы.

Ҫунакан пируса вӑхӑтлӑха сӗтел хӗррине мар, кӗл суланчи хӗррине хураҫҫӗ.
Если нужно отложить на минутку горящую сигарету, ее кладут на край пепельницы, а не на край стола.

Сирӗн сӗтелӗр ҫинче кӗл суланчи ҫук пулсан, пушӑ сӗтел ҫинчен илсе килеҫҫӗ е илсе пама ыйтаҫҫӗ.
Если пепельницы нет, ее просят принести или берут со свободного столика.

Вӑл витре умне пӗшкӗннӗ ҫӗртен ҫӗкленчӗ, кӑкӑрне сарарах тытрӗ, канӑҫлӑн сывлӑш ҫавӑрчӗ, сивӗне пуҫланӑ кӗл ҫинче пӗчченҫиех чакаланма тытӑнчӗ.
Он оторвался от бадьи, встал, выпрямился, расправил грудь и плечи и принялся разбирать остывшее пепелище.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Шӑллӑм… шӑллӑм, — майӗпен ҫеҫ илтӗнчӗ Шерккейӗн сасси, — ҫуртӑм-йӗрӗм кӗл пулса тӑчӗ-им?
— Брат… брат… — едва слышно проговорил Шерккей, — все сгорело, дотла…

Хӗвапям кӗл тӗмески патне пырать те урипе тем чакалать, унтан пӗшкӗнет, темле хура япала ҫӗклесе силлекелет, япалине чӗркипе чикет, татах чакаланма тытӑнать.
Женщина старательно расшвыривала ногами пепел, наклонялась, поднимала что-то черное, отряхивала и клала в узелок, потом снова принималась швыряться, искать…

Такамӑн мӗлки халь те курӑнать-ха унта, ҫав кӗл купи ҫинче.
И тут он увидел на пепелище чью-то фигуру.

Пулас хурӑнташусен ячӗпе ҫын куҫ умне вӑтанмасӑр курӑнмалӑх санӑн тумланма туму пулӗ, ҫимӳ умран юлӗ, — юмӑҫ ҫавӑнтах ҫӗре лартнӑ ывӑс патнелле пӗшкӗнчӗ те ҫӳҫ ҫыххине ярса илчӗ, — тыт ак ҫакна, ҫунтар та кӗл туса вӗҫтер тата ак ҫак пӗрчӗсене йӗтем тавра сапса тух.
И будет у тебя тогда что надеть, чтобы не ударить в грязь лицом перед знатными родственниками, будет что попить-поесть, — йомзя склонилась к лежавшему на земле деревянному кружку с ворожбой и взяла пучки волос: — На, сожги их и развей по ветру.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Маншӑн кӗл тумалли ҫын вара, чӑнах та никам та ҫукчӗ.
— А молиться-то за меня и в самом деле некому было.

Ашшӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Акӑ ҫӗнӗ тӗрке витӗр хӗм пӗрчисемпе кӗл ҫеҫ сӑрхӑнса туртӑнаҫҫӗ, нихҫан та вӑл тӗрке ҫулӑмпа хыпӑнса чӗрӗлсе каяс ҫук пек туйӑнать; акӑ темле ӳркевлӗн пӗр ҫӗрте, тепӗр ҫӗрте, виҫҫӗмӗш тӗлте ҫулӑм явӑнса тухрӗ, унтан сасартӑк ҫав ҫулӑм улӑма пӗтӗмпех хыпса илчӗ те, вара улӑм, таҫтан вут-кӑварӑн сиксе тухнӑ хӑрушӑ вӑйне парӑнса, таткалана та пуҫларӗ, хӑйне ҫисе яракан ҫулӑм ӑшӗнче ним юлми ҫухалчӗ.
Вот только искры да пепел сквозят через свежую охапку, и кажется, никогда она не загорится; вот как-то лениво вспыхнуло в одном, другом, третьем месте, и, охваченная вдруг вся сразу, солома с страшной, откуда-то взявшеюся силой огня уже рвется и исчезает бесследно в пожирающем ее пламени.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Хӑйне курман, анчах тирпейсӗр пулнине куратӑп: кӑмакара — кӗл, кӗтесре — ҫӳпӗ.
— Ее не видала, а приборку ее вижу: в печке зола, в углу сор.

9 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Вӑл хӗрнӗ лава хумӗсем ҫинче, ҫумӑр пек ӳкекен кӗл хушшинче, шӑхӑрса тӑракан ҫулӑм ӑшӗнче ҫӗкленсе улӑхать.
Он несся по полям лавы под дождем пепла, огненные языки полыхали вокруг нас.

XLIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Кӗл.
Пепел.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Кӗл пек?
Ты — зола…

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика