Поиск

Шырав ĕçĕ:

темӗн (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Киля инкепе ирхине шахта картишӗнче курнӑ хӗрсем кӗтесре, йывӑҫ сӗтел хушшинче, темӗн тӑрмашаҫҫӗ.
Тетя Киля и девушки, которых Володя видел утром на шахтном дворе, хлопотали в углу за деревянным столом.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Володя таҫта аякра ҫутӑ курчӗ, ҫакӑнпа пӗрлех стенасемпе штрекӗн лутра маччи тӑрӑх йӑм хура мӗлкесен темӗн тӑршшӗ ярӑмӗсем сулкаланса тӑнине асӑрхарӗ.
Володя заметил где-то вдали свет, а по стенам и низкому своду штрека протянулись очень длинные перемещающиеся полосы совершенно черных теней.

Шкул ҫийӗ шатӑртатса йӑтӑнса анчӗ те темӗн ҫӳллӗш ҫулӑм, хӗм сапса, тӗтӗм кӑларса, уласа ячӗ.
Рухнула крыша, и столб пламени, мечущий искры и увенчанный косматой шапкой дыма, взревел над зданием школы.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

«Керчь хулин ҫар комиссарӗ» тесе ҫырнӑ хӑма татӑкӗ ҫапнӑ ҫурт алӑкӗнчен темӗн чухлӗ ҫын кӗре-кӗре тухать.
Много людей входило и выходило из дверей дома, на котором была прибита табличка: «Военный комиссар города Керчи».

Митридатӑн хура кулепи тӗттӗмлетнӗ ҫуртсем тӗлӗнче темӗн ҫӳллӗш ҫӗкленсе тӑрать.
Черная громада Митридата высилась над затемненными домами.

Пӗр вунӑ минут хушшинче бомбӑсем темӗн чухлӗ ҫурт ишнӗ; йывӑҫсене тӑпӑлтарса кӑларнӑ.
За какие-нибудь десять минут бомбы поковеркали много домов, вырвали деревья.

Ҫил темӗн чухлӗ бутылка пӑккисем паклатса уҫӑлнӑ майлӑ илтӗнекен инҫетри зениткӑсен сассисене хӑваласа килчӗ.
Ветер принес далекие выстрелы зениток, словно где-то откупоривали множество бутылок одну за другой.

Мол патӗнче ӗлӗк ялан темӗн чухлӗ йӑлтӑртатакан симӗс-хӗрлӗ хунарсем сулланкалатчӗҫ, мачта ҫинчи ҫутӑсем савӑнӑҫлӑн сиккелетчӗҫ, халӗ тинӗс ҫинче пӗр ҫутӑ та курӑнмасть.
Ни искорки не вспыхивало по вечерам на море, где всегда возле мола покачивалось столько ярких зелено-красных фонариков и так весело прыгали звездочки топовых огней на мачтах.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Амфитеатр умӗнчи площадка ҫинче сасартӑк темӗн ҫӳллӗш вут ҫулӑмӗ ҫӳлелле ҫӗкленчӗ.
И вдруг высокое пламя взметнулось на площадке перед амфитеатром.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Мӗншӗн ҫавнашкал илемлӗхе пӗтертӗр? — тет Татьяна Семеновна, темӗн чухлӗ чечеке икӗ аллипе ытамлама тӑрӑшса.
Зачем вы красоту такую загубили? — говорила Татьяна Семеновна, силясь обхватить обеими руками гигантские вороха цветов.

Темӗн чухлӗ халӑх пухӑннӑ.
Собралось много народу.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫӗрле шӑчӑ ҫине сарса ҫакнӑ тетелсем, ҫурхи шыва путнӑ темӗн тӑршшӗ туратсем пек, капӑрлатнӑ чӑрӑшлӑх евӗрлӗ курӑнаҫҫӗ; унӑн ҫурма тӗттӗм хӳттинче вылямалли япаласем, хӑрушӑ пысӑк чӗрчунсем, пулӑсем ялтӑртатаҫҫӗ, хрусталь тумла пӑрӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ — кусем уйӑх ҫутин пайӑркисем ҫутатнӑ тетел ҫинчен ӳкекен шыв тумламӗсем янӑраҫҫӗ.
И ночью это было похоже на полузатопленный, далеко раскинувший по воде ветви, фантастически украшенный ельник, в сумрачной сени которого поблескивают диковинные игрушки, чудища, рыбы, свисают хрустальные сосульки.

Эпӗ ӑнланатӑп, темӗн тунӑ пулсан… —
Я понимаю, если бы я что-нибудь такое… —

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Кам та пулин темӗн чухлӗ ырӑ япалана пӑснине куриччен, Володьӑн кунтан пӑрахса тухса тарас килчӗ.
Володе хотелось бросить все и уйти отсюда, пока никто не обнаружил, сколько добра он перепортил.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Володя кашни кун темӗн чухлӗ интереслӗ ӗҫ, кӗнекесем, ҫӗнӗ хыпарсем илсе таврӑннӑ; ҫав тери аван пурӑннӑ, ҫавӑнпа та вӑл халь амӑшӗ мӗншӗн ун ҫине сасартӑк пӑшӑрханса пӗр самант пӑхнине, каллех кӗнеке ҫине пуҫне усса, ывӑлне палӑртмалла мар страница ҫине тумланӑ куҫҫульне шӑлса илнине ӑнланмарӗ.
И столько интересных дел, книг, новостей приносил Володе каждый день, так славно жилось ему, что не понял он в тот час, почему на какой-то миг с внезапной тревогой глянула на него мать, вскинув глаза и тотчас же снова склонившись над страницей, с которой она незаметно для сына стерла оброненную слезу.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Темӗн пысӑкӑш карап кӳмеркки малта аран-аран хускалнӑн туйӑнчӗ, анчах анлӑ шыв варрине ҫитсен, хӑнӑхнӑ ирӗклӗхе тухнӑ пек, ҫӑмӑл та хӑватлӑн курӑнчӗ.
Огромное тело корабля сперва казалось неповоротливым, но, очутившись на просторе устья и словно обретя привычную свободу, стало выглядеть ловким и мощным.

Ӑҫта килчӗ унта хӑма штабелӗсем, темӗн ҫуллӗш купаланӑ пӗрене куписем вӗҫӗ-хӗррисӗр выртаҫҫӗ; тӑпра та кунта, Соломбал ачисем калана тӑрӑх (вӗсемпе Володя часах туслашрӗ), икӗ метр тарӑнӑш пӑчкӑ кӗрпи ҫеҫ имӗш.
Лежали штабеля досок, высились целые горные хребты из наваленных бревен, и почва, по заверениям соломбальских мальчишек, с которыми Володя быстро сошелся, на два метра в глубину состояла из одних сплошных древесных опилок.

Вӗсем темӗн пысӑкӑш пӑсланакан хуран умне пырса чарӑнчӗҫ.
Они остановились у черной железной громады, от которой шел жар.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Акӑ, Володя, паллаш: ку — пирӗн пӗтӗм усал сывлӑшсен аслӑ начальникӗ — Вилюй мучи, — терӗ те Никифор Семенович, Володьӑна темскерле механизмпа чакаланакан темӗн пысӑкӑш ватӑ машинист патне ҫавӑтса пычӗ.
— Вот, Володя, знакомься, это главный над всеми духами начальник, дядя Вилюй, — сказал Никифор Семенович, подводя Володю к огромному пожилому машинисту, который возился у какого-то механизма.

Тӗксӗм, ҫупа вараланнӑ куртка тӑхӑннӑ ҫынсем, яка тимӗр кӗперсем тӑрӑх утса, темӗн винтӑлаҫҫӗ, сӗреҫҫӗ, шӑлаҫҫӗ.
Люди в промасленных темных куртках ходили по скользким железным мостикам, что-то перевинчивали, мазали, вытирали тряпками.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика