Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

утса (тĕпĕ: ут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аксинья вӗрене тӗмӗ патӗнчен утса иртрӗ.

Аксинья прошла мимо куста.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Христоня унпа кирек хӑҫан та «тӑрӑн енчен» сӗрсе ҫӳрерӗ, ҫаранлӑхра хӑй утса тухман кӳлӗ те юлман тесе мухтанчӗ.

Христоня на ловле постоянно ходил «от глуби», выхваляясь, будто нет такого озера в лугу, которого он не перебрел бы.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вилсе кайман-и эсӗ кунта? — ыйтрӗ хӗрарӑм, пӳртре ҫӑмӑллӑн, нимрен те такӑнмасӑр утса.

Живой ты еще тут? — спросила женщина, легко и свободно двигаясь в привычной обстановке избы.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсем хуҫа хыҫҫӑн асӑрхануллӑн утса кӗчӗҫ те ҫӑкӑр шӑрши кӗрекен ӑшӑ тӗттӗм пӳртре чарӑнса тӑчӗҫ.

Осторожно ступая, они вошли за хозяйкой в избу и остановились у порога в теплой, пахнущей ржаным хлебом темноте.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсир хӑвӑр кунтисем-и? — ыйтрӗ палламан ҫын, юнашар утса пырса.

— Вы сами-то здешний? — спросил прохожий, продолжая идти рядом.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрарӑм, туртма ҫӑмӑлланнине туйнӑ пек, унчченхи пекех ывӑннӑн унпа юнашар, утса пычӗ.

Женщина словно и не почувствовала облегчения, по-прежнему брела с покорной усталостью рядом.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лапка-лапка ҫӑвакан йӗпе юра хирӗҫ утса, Мажаров пӗрре ҫуна ҫулне ҫухатрӗ, тепре кӗрт ларта-ларта хӑварнӑ ҫул хытти ҫине тухрӗ, ниепле те лӑпланса ҫитме, хӑй вашаклӑн чӗтренине ирттерсе яма пултараймарӗ.

Стремительно шагая навстречу летящим мокрым хлопьям, Мажаров то сбивался с санного пути, то выбредал на твердую колею, перепоясанную белыми жгутами заносов, и никак не мог успокоиться, унять нервную дрожь.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл тӗттӗмрех коридорпа утса тухрӗ те алӑка хӑйӗн ҫинелле хыттӑн туртрӗ.

Быстро прошагав полутемным коридором, сильно рванул па себя дверь.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сирӗлсе тӑрсан, сарлака ҫуна хыҫҫӑн йывӑррӑн утса пыракан Никитӑ Ворожнева курах кайрӗҫ.

А раздавшись в стороны, увидели грузно шагавшего за широкими розвальнями Никиту Ворожнева.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени хулпуҫҫисене хӑпартса малалла утса кайрӗ.

Когда она, вобрав голову в плечи, зашагала дальше.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анохин калинккерен тухрӗ те тепӗр еннелле утса кайрӗ.

Он вышел из калитки и зашагал в другую сторону.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анохин, шыва чӑмма хатӗрленнӗ пек, вӑрӑммӑн сывласа илчӗ те, алӑка хуллен утса, васкамасӑр сумлӑн утса кӗчӗ.

Набрав полную грудь воздуха, словно собираясь нырнуть, Анохин тихо открыл дверь и вошел с неторопливой степенностью.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени, пушанса юлнӑ клуб тӑрӑх канӑҫсӑррӑн каллӗ-маллӗ утса, аллисемпе пӗрмаях тӑнлавне яра-яра тытнине асӑрхасан, Егорӑн сасартӑк Лузгин патӗнче тӑрас килми пулчӗ те, вӑл Ксени патне пычӗ.

Заметив, как тревожно расхаживает по опустевшему клубу Ксения, вскидывая беспрестанно руки к вискам, Егор вдруг потерял интерес к лежащему на полу Лузги-ну и подошел к ней.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл алӑк патнелле мар, каялла, халӑх хушшинелле, утса кӗчӗ те унта типӗ ҫырана ҫапса кӑларнӑ хум пек ҫухалчӗ.

Она шагнула не к выходу, а назад, в самую гущу собрания, вошла, растворилась в народе, как волна, выплеснувшаяся на сухой берег.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шурӑ тутӑр ҫыхнӑ хӗрарӑм васкамасӑр президиум патне утса тухрӗ, анчах трибунӑ умне тӑмарӗ, шӑпланнӑ зала хӑюллӑн пӑхса ҫаврӑнса, сӗтел умӗнче чарӑнса тӑчӗ.

Женщина в белом платке неторопливо пробралась к президиуму, но на трибуну не встала, а остановилась перед столом, окидывая смелыми глазами притихший зал.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени ыран мӗн кӗтет-ха мана тесе пӑшӑрханчӗ, утса ҫӳрени ҫак шухӑша ирттерсе яма пултарнӑ пек, каллех урам тӑрӑх каллӗ-маллӗ уткаласа ҫӳрерӗ.

Она принималась снова ходить взад и вперед по улице, точно это могло освободить ее от неутихающей, исподволь сосущей тревоги — что ожидает ее завтра?

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коробин патне шӑнкӑртаттарас шухӑш пуҫне пырса кӗмен пулсан, Ксени иртенех ҫапла утса ҫӳренӗ пулӗччӗ-и, тен.

Может быть, Ксения проходила бы так до утра, если бы ей не пришла в голову мысль позвонить Коробину.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Дымшаков сурчӗ те коридор тӑрӑх хуллен утса ҫӳрекен Черкашинӑна хирӗҫ кайрӗ.

Дымшаков сплюнул и пошел навстречу Черкашиной, мерявшей небольшими шажками коридор.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Егор хӑйӗн ҫинчен улӑм пӗрчисене силлерӗ, ҫуна патӗнче тӑракан ҫӳлӗ, хыткан ҫын патне хӑвӑрт утса пычӗ.

Стряхивая с себя соломенную труху, Егор торопливо подошел к высокому, худощавому мужику, стоявшему около кошевки.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Егор председатель вите патнелле хӑвӑрт утса пынине курчӗ те урӑх калаҫмарӗ.

Егор увидел председателя, подходившего быстрым шагом к конюшие, и замолчал.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней