Поиск

Шырав ĕçĕ:

вӑрмансем (тĕпĕ: вӑрман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӗвеланӑҫӗнчи хура вӑрмансем хыҫӗнчен нимӗҫсен батарейисем кӗрӗслеттерме тытӑнчӗҫ, Озеров вара, карт сиксе илсе, хӑвӑрт команда пачӗ:
За темными лесами на западе вдруг ударили немецкие батареи, и Озеров, дрогнув, быстро подал команду:

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Уйсенче, пур ҫӗрте те, тарӑн та кукӑр-макӑр траншейӑсем тӑсӑлаҫҫӗ, сӑрт айккисенче хура шӑтӑклӑ дзотсем мӑкӑрӑлса тӑраҫҫӗ, вӑрмансем хушшинче никам аркатайми надолба линийӗсемпе йӗплӗ пралук картасем тӑсӑлаҫҫӗ, вӑрманӗсенче вара тискер кайӑк та каҫса кӗрейми урлӑ та пирлӗ йывӑҫ йӑвантарса завалсем тунӑ…
Всюду по полям тянулись глубокие извилистые траншеи, на пригорках высились дзоты с темными щелями бойниц, между лесами виднелись могучие линии надолб и проволочных заграждений, а по лесам тянулись непролазные даже для зверья завалы.

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Озеров полкӗ вӑхӑтлӑха вырнаҫнӑ ҫӗре уй урлӑ та, пӗчӗкҫеҫ вӑрмансем витӗр те каймалла пӳлчӗ.
Путь до временного расположения полка Озерова лежал то через поля, то через лесочки.

Темиҫе кун хушши япӑх ҫанталӑк тӑнӑ хыҫҫӑн куҫ умне каллех инҫетри вырӑнсем тухса тӑра пуҫларӗҫ: сӑрт тӑррисем, чӑрӑшлӑх кӑтрашкисем курӑнаҫҫӗ, уйсенче, тӗллӗн-тӗллӗн, ҫаврашка хура вӑрмансем лараҫҫӗ, кӑштах саралма пуҫланӑран ӗнтӗ, вӗсем ҫинче тӗксӗмрех ылтӑн тӗсӗ палӑркалать.
Вновь, после нескольких дней непогоды, начали открываться дали — вершины холмов, гребни еловых урочищ, круговины чернолесья в полях, в пятнах тусклой позолоты.

XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Тӗксӗмленнӗ ҫӗрпе вӑрмансем ҫийӗн аялтанах вӗҫӗ-хӗррисӗр кӑвак ҫумӑр пӗлӗчӗсем юхма пуҫларӗҫ.
Низко над потемневшей землей и лесами бесконечной чередой потянулись сумеречные тучи.

VI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Инҫетре, аслӑ ҫулсем ҫинче те, хӗвелтухӑҫ енче те, вӑрҫӑ куҫса кайнӑ ҫӗрте, вӑрмансем хыҫӗнче пушар ҫутисем мӗлтлетеҫҫӗ.
Далеко по сторонам, вдоль большаков, и на востоке, куда откатилась война, мерцали за лесами гребешки пожаров.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫак вӑхӑтра танксен моторӗсем ҫав тери хытӑ уласа ячӗҫ те вӗсен тискер сасси пӗтӗм ҫывӑхри вӑрмансем тӑрӑх кӗрлесе кайрӗ, — танксем атакӑна тухрӗҫ пулас та, пит хӑвӑрт килеҫҫӗ курӑнать.
В это время моторы танков взвыли так, что их вой отдался во всех ближних лесах, видимо, танки пошли в атаку на большой скорости.

Кӑнтар енче — шыв тӑрӑх тӑвалла — горизонт патне ҫитиех вӑрмансем кӗпӗрленсе лараҫҫӗ, — ирхи тӳлек ҫутӑра вӗсем, хӑш-пӗр ҫӗрте, ҫутӑ пӑхӑр тӗслӗн тата кӗрхи парча пек йӑлкӑшаҫҫӗ.
В южной стороне — вверх по реке — до самого горизонта толпились леса, кое-где сверкавшие при тихом утреннем свете яркой медью и осенней парчой.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хӗвел ӗнтӗ инҫетри вӑрмансем тӗлӗнче, самаях аялта.
Солнце уже стояло низко над дальними урочищами.

Ҫапла вӗсем, пӗр вӗҫӗмсӗр тенӗ пек, пӗр вӑрмантан тепри патнелле утрӗҫ: Ржев тӑрӑхӗнчи ҫӗрсене вӑрмансем, тӗрӗ тӗрленӗ пек, чаплӑн, ҫӑран тӗрлесе, эрешлесе пӗтернӗ.
Так и лежал их путь от леска до леска: богато, густо расшиты причудливым лесным узором ржевские земли.

Тискерленсе, тӗссӗрленсе кайнӑ пушӑ уй-хирсем хушшинче, пушар ҫути пек, хӗрлӗ вӑрмансем лараҫҫӗ.
Среди пустых и бесцветных полей, как зарева, стояли багряные леса.

VIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Инҫетри вӑрмансем каҫхи ӗнтрӗкре лайӑххӑнах палӑрмаҫҫӗ, хӑй ҫутисӗр-мӗнсӗр темиҫе пин башньӑллӑ авалхи крепоҫсем пек туйӑнаҫҫӗ вӗсем, тӑррисем ҫеҫ ылтӑн тӗспе тӗксӗммӗн ҫутӑлкалаҫҫӗ.
Дальние урочища, как крепости с тысячами древних башен без огней, с куполами, тускло отливающими золотом, тонули в вечерних сумерках.

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ылтӑн тӗслӗн те сиввӗн йӑлтӑртатса ларакан вӑрмансем ҫине, чухӑнланса юлнӑ ҫара уй-хирсем ҫине Андрей лӑпкӑн пӑхма пултараймасть, пур ҫӗрте те усал кӗр вӑйӗ пуҫ пулса тӑрса савӑннине лӑпкӑн пӑхма хал ҫитмест унӑн.
Андрей не мог смотреть спокойно на сверкающие холодной позолотой леса, на голые, обнищавшие поля, смотреть и видеть, как всюду торжествует жестокая сила осени.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑрмансем хуллен, хуйхӑллӑн, чарӑнмасӑр тенӗ пек, хӗрлӗ ҫулҫӑсене сапалаҫҫӗ.
Леса покорно и печально, почти не стихая, порошили багряной листвой.

Пур ҫӗрте те сип-симӗс курӑк ешерет, тӗлӗнмелле хитре чечексемпе ҫиҫсе тӑракан ӗшнесем, илемлӗ вӑрмансем чуна савӑнтараҫҫӗ, кайӑк юрри вӗҫӗмсӗр илтӗнет.
Всюду здесь зеленые поляны, разукрашенные дивными цветами, прелестные рощи, звонко поющие птицы.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Паллах, ӗҫ шӑп ҫакӑн пек килсе тухасса шанма ҫук, анчах утрав варринче, тусемпе вӑрмансем хушшинче, тинӗсрен аякра, пурӑнни ӗмӗрлӗхех тӗрмере хупӑнса ларнипе, ирӗке тухас ӗмӗте мӗн виличченех манӑҫа хӑварнипе пӗрех.
Конечно, мало было надежды на такую случайность, но укрыться среди гор и лесов, в глубине острова, вдали от моря, значило навеки заточить себя в этой тюрьме и до самой смерти забыть всякие мечты о свободе.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Анчах, вӑл плана тӗплӗн тишкерсе тухнӑ хыҫҫӑн, кунта палаткӑран яланах тинӗс курӑнса тӑнине тата пурнӑҫӑм улшӑнасса кӑшт та пулин шанма май пулнине шута илсен, ҫакӑн пек шухӑшларӑм: пур енчен те сӑртсемпе вӑрмансем хупӑрласа тӑракан улӑха, тем пулсан та, каймалла мар, терӗм.
Но, когда я тщательно обсудил этот план, когда принял в расчет, что теперь из своей палатки я всегда вижу море и, следовательно, имею хоть маленькую надежду на благоприятную перемену в моей судьбе, я сказал себе, что мне ни в коем случае не следует переселяться в долину, со всех сторон закрытую холмами.

Виҫӗ кун иртсен ҫеҫ эпӗ киле таврӑнтӑм (халӗ ӗнтӗ эпӗ хамӑн палаткӑпа ҫӗрпӳртӗме «кил» тетӗп), ҫав тӗлӗнмелле илемлӗ улӑх ҫинчен шухӑшлама пуҫларӑм, унӑн паха вырӑнӗ ҫинчен, унти вӑрмансем, улма-ҫырла йывӑҫҫисем ҫинчен, ҫав улӑх сивӗ ҫилсенчен хӳтӗ вырӑнта пулни ҫинчен, унта мӗн чухлӗ таса та лайӑх ҫӑлкуҫӗсем пулни ҫинчен шухӑшларӑм.
Лишь через три дня я добрался до дому (так я буду теперь называть мою палатку и пещеру) и с восхищением вспоминал чудесную долину, открытую мной, представлял себе ее живописное местоположение, ее рощи, богатые плодовыми деревьями, думал о том, как хорошо она защищена от ветров, сколько в ней благодатной родниковой воды.

Тӗтре те пӗчӗккӗн-пӗчӗккӗн сирӗлсе пӗтрӗ; тавралӑх таҫта ҫити ҫуталса кайрӗ; шупка сенкер пӗлӗт айӗнче ешерсе ларакан сӑртсем, вӑрмансем, тӗм вырӑнӗсем ҫурхи ире савӑнӑҫлӑн кӗтсе илеҫҫӗ.
Но мало-помалу туман рассеялся; все светлее и ярче становились дали; под лазурным небом зеленые горы, леса и холмы радостно улыбались весеннему утру.

XXXIV. Ирхине // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Гремячий Лог хуторӗнчен ҫурҫӗр еннелле, ҫеҫенхирти ӗнтрӗкре тӗксӗммӗн курӑнса выртакан сӑртлӑ тӳпесем, ҫырма-ҫатрасемпе варсем, талккишпех тӑсӑлса кайнӑ вӑрмансем леш енче, инҫетре-инҫетре — Совет Союзӗн тӗп хули ларать.
На север от Гремячего Лога, далеко-далеко за увалами сумеречных степных гребней, за логами и балками, за сплошняками лесов — столица Советского Союза.

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика