Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хуллен сăмах пирĕн базăра пур.
хуллен (тĕпĕ: хуллен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Епле хуллен хускалса илет шыв, сӑпкари ача пек!» терӗ Ганна, пӗве ҫине кӑтартса; пӗве хӗрринче хура та тӗксӗм вӗрене вӑрманӗ ӳссе ларнӑ; макӑракан йӑмрасен мӗскӗн тураттисем шыва усӑнса аннӑ.

— Как тихо колышется вода, будто дитя в люльке! — продолжала Ганна, указывая на пруд, угрюмо обставленный темным кленовым лесом и оплакиваемый вербами, потопившими в нем жалобные свои ветви.

I. Ганна // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Вара вӑл ҫаврӑнчӗ те, ҫӗлӗкне хӑяккӑн лартса, чӳрече патӗнчен мӑнаҫлӑн утса кайрӗ, бандура хӗлӗхӗсене хуллен ҫеҫ пӳрнисемпе тивреткелесе илчӗ.

Тут он отворотился, засунул набекрень свою шапку и гордо отошел от окошка, тихо перебирая струны бандуры.

I. Ганна // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Акӑ вӑл лутрарах чие йывӑҫҫисем хушшинче ларакан пӳрт алӑкӗ умӗнче хуллен чарӑнса тӑчӗ.

Вот он тихо остановился перед дверью хаты, уставленной невысокими вишневыми деревьями.

I. Ганна // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пӑхать хайхи — чечекӗн пӗчӗкҫеҫ папакӗ хӗрелнӗҫем хӗрелсе пырать, чӗрӗ пек, хуллен мӗшӗлтетет.

Глядь, краснеет маленькая цветочная почка и, как будто живая, движется.

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Мӗн тӑвӑн? ашшӗн чӗри чул мар: саламатне ҫакать те ку, Петруҫа хуллен ҫеҫ пӳртрен ҫавӑтса тухать: «Хӑҫан та пулин хам пӳртӗмре курӑнсан сана, чӳрече умӗнче курӑнсан та, итле, Петро: тупата, хура мӑйӑхна та, ҫӳҫ тӑпкине те тӑпӑлтарса илетӗп, халь вӑл сан хӑлху тавра икӗ хут ҫавӑрса илмелӗх, Терентий Корж пулам мар, ҫавна тӑпӑлтарса илмесен!»

Что прикажешь делать? у отца сердце не каменное: повесивши нагайку на стену, вывел он его потихоньку из хаты: «Если ты мне когда-нибудь покажешься в хате или хоть только под окнами, то слушай, Петро: ей-богу, пропадут черные усы, да и оселедец твой, вот уже он два раза обматывается около уха, не будь я Терентий Корж, если не распрощается с твоею макушей!»

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫавӑн пекех генералсем Бородин ҫине, вӑл хайсене пулӑшассине шанса, пӗр харӑсах пӑхса илчӗҫ, анчах дивизи командирӗ, хӑй ҫине ыйтуллӑн пӑхасса кӗтсех тӑнӑскер, хуллен кӑна уссине хускаткаларӗ те, Озеров ҫине ҫаврӑнса пӑхрӗ…

Точно так же генералы одновременно посмотрели на Бородина, надеясь на его помощь, но командир дивизии, будто ожидая пристального взгляда на себя, слегка поднял усы и оглянулся на Озерова…

XXIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Унтан вӑл хуллен те пӑлханса каласа хучӗ:

Потом он тихо и взволнованно сказал:

XXIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫак канаша йышӑнса, Юргин хуллен кӑна куҫӗсене хупса илчӗ, анчах ҫавӑнтах Сталин ҫине тепӗр хут пӑхса, ӑна хӑй енелле пӗшкӗнме ыйтрӗ, унтан, Сталин унӑн кӑмӑлне тивӗҫтерсен: — Час пулать-и? — тесе ыйтрӗ.

Приняв этот совет, Юргин потихоньку закрыл глаза, но тут же снова посмотрел на Сталина и попросил его наклониться к нему, и потом, когда Сталин удовлетворил его желание, спросил: — Скоро будет?

XXIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Сталин, ҫак икӗ аманнӑ салтакӑн сывлӑхӗ ҫинчен каласа пама тӑнӑ дежурнӑй тухтӑра сылтӑм аллипе хуллен сулса чарчӗ, — вӗсен сывлӑхӗ начарри, вӗсем яланлӑхах стройран тухни унсӑрах паллӑ.

Сталин тихо остановил правой рукой дежурного доктора, который уже собирался рассказать о здоровье этих двух раненых солдат, — у них плохое состояние, и без того видно, что они всегда выбыли из строя.

XXIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Нумайӑшӗсем ҫӗрле ҫил-тӑман алхасасса кӗтрӗҫ, анчах вӑл пӗрмаях пӗр майлӑ, шӑхӑрмасӑр, хуллен вӗҫтерчӗ, — йывӑҫсем ҫинчен ытлашши юра силлесе тӑкса вӗтӗ тӗмесене витрӗ, типӗ варсенче юр хушӑкӗсем турӗ, ҫул-йӗрсене шӑлса лартрӗ, тискер кайӑк йӗрӗсене пытарчӗ…

Многие ожидали, что ночью вьюга разгуляется, но она все время играла ровно, без азарта, даже не подсвистывая себе, отряхивала лишний снег с деревьев, поплотнее засыпала им мелкие кусты, переделывала закутки в оврагах, пересыпала дорожки и тропы, заметала следы зверей…

XXII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл пукана ярса тытрӗ, ӑна сӗтел патне айккӑн пӑрахрӗ те, Брянцевӑн питне лайӑх курмалла вырнаҫса ларчӗ, унтан, чӑтса тӑраймасӑр хыттӑн калаҫнӑшӑн тарӑхса, малалла хуллен те лӑпкӑн калаҫма пуҫларӗ:

Он схватил стул, бросил его ближе к столу и сел, чтобы хорошо видеть лицо Брянцева, а потом, с досадой на нетерпеливый громкий разговор, продолжал тихо и спокойно говорить:

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑйсӑр ҫил-тӑман ҫӗр ҫийӗн хуллен тустарать.

Слабый туман медленно расстилался по поверхности земли.

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ольга Николаевна хӑй тухтӑр тивӗҫне ҫухатнине ӑнланса илчӗ; вӑл вара пукан ҫинчен хуллен тӑрса: — Юрать, пурне те тӑватӑп, — терӗ хурлӑхлӑ сассипе.

Ольга Николаевна поняла, что потеряла свое докторское достоинство, тихо встала со стула и сказала грустным голосом: — ладно, все сделаю.

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Бородин хуллен, кашни сӑмахах уйӑрса илмелле уҫӑмлӑн каларӗ, тӑван ҫӗршыва тата Сталина тупа тунӑ сӑмаха хӑйӗн гвардеецӗсене кӑна мар, вӑрман шавне те хӑй хыҫҫӑн калаттарасшӑн пулнӑ пек туйӑнса тӑчӗ.

Бородин говорил тихо, четко, выделяя каждое слово, и казалось, что клятва Родине и Сталину должна была быть слышна не только за гвардейцам, но и лесу, шумящему за ним.

IX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл тӑшман ҫарӗн ҫирӗплӗхне, хуллен амаланакан кӑвар пек хавшатать».

Она истощает прочность вражеской армии, как медленно тлеющий уголек».

VIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Анчах Марийка ун ҫине, пушӑ вырӑна пӑхнӑ пек, пӑхрӗ те куҫӗсене хуллен ун ҫинчен илчӗ…

Но Марийка, посмотрев на него с таким выражением, точно в пустое пространство, медленно отвела взгляд…

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӗсем табак туртнӑ хушӑра хуллен калаҫаҫҫӗ:

Они курили и негромко разговаривали:

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫуннӑ вырӑна пуринчен малтан тухнӑ кӗтӳ пуҫлӑхӗ, ватӑ пӑши, ҫирӗп мӑйракисене хуллен ҫӗклерӗ, — унӑн сулахай мӑйракин пӗр юппи ҫинче чӑрӑш лӑсси ҫакӑнса тӑрать.

Выйдя первым на гарь, старый лось-вожак остановился и высоко поднял могучие рога.

I // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Юргин, чӗрине пусараймасӑр, хуллен утма пуҫларӗ.

Юргин в волнении призадержал шаг.

XIX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

… Вӗсем вӑрманти ҫулпа хуллен утрӗҫ.

…Они шли тихонько лесной дорогой.

XIX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней