Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Николай сăмах пирĕн базăра пур.
Николай (тĕпĕ: Николай) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Николай Антоныч та, немка-француженка та, Лихо та.

И Николай Антоныч, и немкафранцуженка, и даже Лихо,

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӗнтӗ вӑл Николай Антоныч патне кайнӑ та мана пӗтӗмпех пӗтерсе хунӑ.

Он пошел к Николаю Антонычу и выдал меня с головой.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныч хӑрах аллипе алӑк уҫрӗ, тепринпе мана, кушак ҫурине кӑларса пӑрахнӑ пек, пусма ҫине кӑларса пӑрахрӗ.

Одной рукой Николай Антоныч открыл двери, а другой выбросил меня на лестницу, как котенка.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав самантра Николай Антоныч алӑк патнелле пычӗ те, мана асӑрхасан, ҫутӑ ҫутрӗ.

В эту минуту Николай Антоныч вышел в переднюю и, увидев меня, зажег свет.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныч та сӑмах тухса каларӗ.

Николай Антоныч тоже сказал речь.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак пухура педгогсенчен Кораблевпа Николай Антоныч кӑначчӗ.

Из педагогов на этом собрании были только Кораблев и Николай Антоныч.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныч пек вӑл пӗрмай пӳрнипе сӗтел ҫине тӑкӑртаттарчӗ, енчен кӑшкӑрса каламасан вӑл чӑнах та питӗ лайӑх вылянӑ пулӗччӗ.

Все время он барабанил пальцем по столу, как Николай Антоныч, и вообще играл бы очень хорошо, если бы не так орал.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ эпӗ шкул пухӑвӗнче Николай Антоныча хирӗҫ тухса калӑп, вара пурин куҫ умне те Кораблева шкултан кӑларса ямалли ирсӗр плана кӑларса кӑтартӑп.

Вот на школьном коллективе я выступаю против Николая Антоныча и открываю перед всеми подлый план изгнания Кораблева из школы.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кунта Нина Капнтоновна пушӑ турилккесемпе кӗмсӗртеттерчӗ те педагогла тивӗҫ Николай Антоныча мӗнле вӗрентнине, мӗн хушнине итлемесӗрех юлтӑм.

Нина Капитоновна загремела пустыми тарелками, и я не расслышал, что именно подсказывает Николаю Антонычу его педагогический долг.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныч катаран ҫеҫ систерсе пуҫларӗ:

Николай Антоныч начал издалека:

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах акӑ эпӗ Николай Антоныч сӑмахне илтрӗм, ку вара сӑмах кӑна марччӗ, каварлашуччӗ.

Но вот я услышал голос Николая Антоныча и понял, что это не разговор, а заговор.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кораблев тухса кайнӑ хыҫҫӑн пӳрте йӑлт темле кичем пусрӗ, унтан вара, уҫӑ кӑмӑллӑ Николай Антоныч килсе кӗрсен, тата кичемрех пек туйӑнчӗ, ҫитменне тата, хӑнана малтан каласа хунӑ пек виҫҫӗн кӑна мар, улттӑн килмелле, тесе пӗлтерчӗ.

Вообще в доме стало как-то скучно с тех пор, как ушел Кораблев, а потом и еще скучнее, когда пришел веселый Николай Антоныч и объявил, что к обеду будут не трое, как он рассчитывал, а шесть человек гостей.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныч интересленсех итлекелерӗ, пӳрнисене выляткаласах тӑчӗ, кулкаланӑ май шуралкаларӗ те.

Николай Антоныч с интересом прислушивался, шевелил пальцами, смеялся и бледнел.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныча Кораблев кӑмӑллӑ та лайӑх ҫын иккенне ытла калама та кирлӗ марччӗ пулӗ.

Пожалуй, это было ни к чему — все время рассказывать Николаю Антонычу о Кораблеве, какой он, оказывается, хороший.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныч кашни премьерӑрах чи малти ретре ларатчӗ те пуринчен хытӑ ал ҫупатчӗ.

Николай Антоныч на каждой премьере сидел в первом ряду и хлопал громче всех.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныч ӑна хӑш чухне «вилнӗ» тет, хӑш чухне «ҫухалнӑ» тет.

Которого Николай Антоныч называл то «покойным», то «без вести пропавшим».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныч хӑйӗн ҫамрӑк тӑванӗ кӗнеке вулама юратнине асӑрхасан, ӑна Геническран Дон ҫинчи Ростова куҫарать, унтах тинӗс ӗҫне вӗрентекен класа кӗме те ӗҫ ҫӳретет.

Николай Антоныч, «заметив в мальчике недюжинные способности и пристрастие к чтению», перетащил его из Геническа в Ростов-на-Дону и стал хлопотать, чтобы брата приняли в мореходные классы.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныч пулӑшман пулсан вӑл, хӑй ашшӗ-аслашшӗ пек, унччен ҫичӗ сыпӑк мӗнле пурӑннӑ, ҫавсем пекех пулӑ тытса ҫеҫ пурӑннӑ пулӗччӗ.

и, если бы не Николай Антоныч, так и остался бы рыбаком, как его отец, дед и все Предки до седьмого колена.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сӑмах май каласан, Николай Антоныч хӑйпе пӗр тӑванӗ ҫинчен манпа ҫеҫ мар калаҫатчӗ.

Кстати сказать, Николай Антоныч не только со мной разговаривал о своем двоюродном брате.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мана юратмастчӗ ӗнтӗ Николай Антоныч — ун ҫинчен часах пӗлеймерӗм эпӗ.

Меня он не любил — я долго не догадывался об этом.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней