Поиск

Шырав ĕçĕ:

Пичӗ (тĕпĕ: пит) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Богатырев кӑшӑлӗ ҫинче нумай пулмасть офицер кокардине вӑтӑрса илнӗ йӗр юлнӑ симӗс карттусне сӗтел ҫине пӑрахрӗ, яп-яка хыртарнӑ пуҫӗпе хӗрелсе-хӑмӑрланса кайнӑ пичӗ ҫинчи тарне вараланчӑк сӑмса тутрипе шӑлса, хӗрхеннӗ пекрех кулса илчӗ:
Богатырев кинул на стол защитную фуражку с живым следом недавно сорванной с околыша офицерской кокарды и, вытирая грязным носовым платком голо остриженную голову, пот на побуревшем лице, скуповато улыбнулся:

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн шурӑ мӑйӑхлӑ пичӗ ҫинчи ӳчӗ ҫилпе кушӑрхаса сӗвӗннӗ, ҫурхи хӗвел ӗнтсе янӑ мӑйӑхӗпе куҫ харшийӗсем тилӗ тирӗ пек хӗрлӗрех саррӑн курӑнаҫҫӗ.
На белоусом лице его кожа была вышелушена ветрами, усы и брови, припаленные вешним солнцем, отсвечивали лисьей рыжиной.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тахӑш хӗрлӗармеецӗ, йывӑррӑн асапланса вилекен казака хӗрхенсе-тӗр, ӑна питӗ ҫывӑхран тӗллесе пенӗ те, Такан Яккӑвӗн вилӗ пичӗ ҫинче ӳт пиҫсе кайнӑ йӗрпе тар ҫунӑкӗн хура йӑрӑмӗ те тӗрленсе юлнӑ.
Кто-то из красноармейцев, видимо, сжалившись над трудно умиравшим казаком, выстрелил в него почти в упор, так что даже ожог и черные пятнышки порохового запала остались на мертвом лице Якова Подковы.

Томилина палласа та илмелле мар; тӗрӗссипе пичӗ ҫук та унан, пит вырӑнӗнче хӗҫпе чалӑшшӑн ҫурса антарнӑ темле хӗрлӗ те хапасӑр йӑлмака ҫеҫ юлнӑ.
У Томилина лицо было неузнаваемо; да, собственно, и лица-то не было, а так, нечто красное и бесформенное, наискось стесанное сабельным ударом.

Ҫак сӑмахсене каланӑ чух унӑн сивлекрех сӑн ҫапнӑ пичӗ ҫинче пӗр шӑнӑр ҫиппи те туртӑнса илмерӗ.
На похолодевшем лице ее уже не дрогнул ни единый мускул, когда она отвечала.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн кирпӗч пек хӗрлӗ пичӗ тӑрӑх тар шӑпӑртатса юхать, ниҫта кайса кӗрейми талӑрнипе хӗм сирпӗтекен куҫӗсем чалӑшшӑн ӳпӗнсе пӑхаҫҫӗ.
По кирпично-красному лицу катил пот, разгоряченные, замаслившиеся неуемной злобой глаза косили.

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Натальӑн тулли пичӗ тӑрӑх куҫҫуль шӑрҫи йӑрласа юма анчӗ.
По полной щеке Натальи сползла слезинка.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пичӗ ун шурса кайрӗ, курпун сӑмси хаяррӑн пӗкӗрӗлчӗ, куҫ харшийӗ ҫӳлелле туртӑнса авӑнчӗ…
Лицо его побелело, горбатый нос хищно погнулся, бровь избочилась…

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Полксене Вешки ҫине мар, Мигулин ҫине, Краснокутски ҫине куҫарса каяс пулать, — Медведевӑн сивлек те лӑпкӑ сӑнлӑ пичӗ ҫинчен куҫне илмесӗр, сӑмахӗсене татса каларӗ вӑл.
Полки надо двигать не на Вешки, а на Мигулин, на Краснокутскую, — значительно подчеркивал он, не сводя глаз с угрюмого, бесстрастного лица Медведева.

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ир еннелле те, ыттисем хӑсса-сурса пӗтсе, сӗтелсем хушшинче е урайӗнче шинельсемпе е ашӑксемпе кӗптенсе ҫывӑрнӑ вӑхӑтра, вӑл урӑ сӑнлӑ курӑнчӗ, пичӗ ҫеҫ ытларах тӗксӗмленчӗ, куҫӗсем сиввӗнреххӗн пӑхрӗҫ тата, кӑтрарах сӳҫ тӗпекне усӑнтарса, пуҫне аллисемпе хытӑрах хӗскӗчлесе пӑчӑртарӗ.
Даже под утро, когда остальные, выблевавшись, спали за столами и на полу, укрываясь шинелями и попонами, — он сохранял видимость трезвого, только сильнее бледнел и суровел глазами да часто сжимал голову руками, свесив курчеватый чуб.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кудиновӑн пичӗ ҫине лӑчӑр-шӑчӑр хӗрлӗ йӗрсем тапса тухрӗҫ.
У Кудинова по лицу все явственней проступали красные пятна.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн пуҫри мулаххайӗ пекех хӗрлӗ пичӗ ытла та ним тума пӗлми хыпӑнчӑк сӑнлӑ, тарӗ шӑпӑр-шӑпӑр тӑкӑннӑран сухалӗпе кӑшт хӗрлӗрех усӑк мӑйӑхӗ вӗсем ҫине вӗтӗ шӑрҫа сапса тултарнӑ пек курӑнаҫҫӗ.
Красное, под цвет малахая, лицо его было так растерянно, пот омывал его так обильно, что даже борода и пониклые рыжие усы были осыпаны будто мелким бисером.

Аптраса ӳкнӗ тӑшман, сылтӑмран сулахаялла лаша пуҫӗ урлӑ касма меллӗ мар пирки вырӑнпа улшӑнма пӑхать, ҫухалса каять, ӗнтӗ вилӗм сывлать вара ун пичӗ ҫине…
Обескураженный противник меняет положение, ему неудобно рубить справа налево, через голову лошади, он теряет уверенность, смерть дышит ему в лицо…

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пиччӗшне хирӗҫ сак ҫине пырса ларнӑ Григорий чикаркка ҫавӑрчӗ, Петрон икӗ хӗррипе сарӑхнӑ пичӗ ҫине, кӑвакарса кайнӑ ҫаврака чӗрнеллӗ аллисем ҫине пӑхрӗ.
Григорий сидел на лавке против брата, крутил цигарку, смотрел на желтое по краям лицо Петра, на руки его с посинелыми круглыми ногтями.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Куҫӗпе Алешка пичӗ ҫинче чарӑнмасӑрах Григорий ҫуна ҫинелле пӑхса илчӗ.
Григорий, не задержавшись взглядом на лице Алешки, глянул на сани.

«Канашлаҫҫӗ», — шухӑшларӗ те Петро, ӳт-пӗвӗнчи тар парӗсем сарлакан уҫӑлса кайнӑ пек, ҫан-ҫурӑмӗ, кӑкӑр лупашки, пичӗ тӑрӑх тар тумламӗсем йӑрласа юхса анчӗҫ…
«Советуются», — подумал Петро, и снова пот, словно широко разверзлись все поры тела, покатился по спине его, по ложбине груди, лицу…

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗр ҫамрӑк йӗкӗтӗн — вилнӗ Маныцков атаман ывӑлӗн — йӑрласа юхакан куҫҫульпе йӗпеннӗ пичӗ, ытла та хытӑ хӑранӑран, вӗттӗн тӑрӑлтатса чӗтрет.
У одного паренька, Маныцкова, сына покойного хуторского атамана, щеки, исполосованные мокрыми стежками бегущих слез, дрожали от великого испуга.

Петро, ахлатса илсе, самантлӑха чарӑнса тӑчӗ; сӑнӗ кӗл пек кӑвакарса кайрӗ, пичӗ ҫине пӑтӑр-пӑтӑр тар тапса тухрӗ.
Петро ахнул, на секунду стал, побелел, пот разом залил ему лицо.

Суяров ӑна ҫаннипе шӑлса илчӗ, пичӗ хӗрелсе кайрӗ.
Суяров бороду вытер рукавом, порозовел в скулах.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчахрах хырӑннӑ кӗре пичӗ ҫинче, сӑмса сыппи тӗлӗнче, кӗске ҫӑмлӑ, сарлака хура куҫ харшисем хиврен тӑрмакланса пӗрлешеҫҫӗ.
На смуглом свежевыбритом лице куцые широкие черные брови разлаписто и властно сходились у переносицы.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика