Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

юн сăмах пирĕн базăра пур.
юн (тĕпĕ: юн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Юн кайнине пула вӑл ытла ӗшенсе ҫитрӗ, ҫиессе те паян чӗптӗм хыпман.

Беглец очень ослабел от потери крови и к тому же целый день ничего не ел.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавӑнтах сулахай урине салтса икӗ енчен юн кайнине асӑрхарӗ, — пульӑ ун пӗҫҫине шӑтарса тухнӑ иккен.

Разувшись, он обнаружил, что по левой ноге струится кровь с двух сторон, — пуля прошла через бедро навылет.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Юн юхнине пула хӑраса: «Амантрӗҫ!» — терӗ.

«Ранен!» — испугался он, увидев, что сапог его полон крови.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сӑнӗ-пичӗ хӑйӗн йӑлт шурса кайрӗ, тӑнлавӗнче юн тымарӗ хӑпарчӗ — тем те пӗр шухӑшне илчӗ ӗнтӗ вӑл.

Лицо его было бледно; на висках вздулись жилы — признак усиленной умственной работы.

XXV. Ҫӑмӑл ӗҫ мар // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Константинополь тӗрӗк султанӗн шӗкӗр хули, юн тӑкмасӑрах илӗнет.

«Константинополь, столица султана турецкого, взят будет без малейшего кровопролития.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тепӗр чух ӑна ҫамрӑк автан пусма хушатӑн та, вӑл пур — хӑравҫӑ — унта та, урама чупса тухса, пӗр-пӗр иртен-ҫӳрене автан мӑйне касса татма ертсе кӗрет: тумлам юн курма хӑрать…

Иной раз скажешь ему цыпленка зарезать, так этот трусишка бежит на улицу и просит первого встречного порезать цыпленку горло: каплю крови увидеть боится…

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Чим-ха, эс суранланнӑ та пулас? — ыйтрӗ мелник, Кралич аллинчен юн юхнине курсан.

— Слушай, да ты, кажется, ранен? — воскликнул мельник, увидев, что из руки Кралича течет кровь.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсем хӑйсен юнланнӑ тумтирӗсене ҫума тытӑнчӗҫ, ҫӗр ҫинчи юн тумламӗсене хӑйӑр сапса тухрӗҫ.

Они принялись замывать свою окровавленную одежду и засыпать песком пятна крови на земле.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пурсӑмӑр та пуртӑ тытса ҫак юн ӗҫенсене пӗтерсен ҫеҫ пӑлхар халӑхӗ ирӗккӗн сывлӑш ҫавӑрӗ.

Болгарский народ только тогда вздохнет свободно, когда все возьмутся за топоры и уничтожат этих кровопийц!..

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӳленсе тӑракан юн ҫинче икӗ тӗрӗк вилли вырта парать.

Турки лежали мертвые в луже крови.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Куҫне хӑйӗнне юн карса илчӗ.

Глаза его налились кровью.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Российӑри халӑхсен нумай-нумай ывӑл-хӗрӗсем «Мӗн тумалла?» романа тӗрмесенче вӑрттӑн вуланӑскерсем, аслӑ революционерӑн ырӑ традицийӗсене тытса пынӑ, вӗсене малалла аталантарнӑ большевик-революционерсем пулас обществӑшӑн кӗрешнӗ, хаяр ҫапӑҫусенче юн тӑкнӑ, асап тӳснӗ, анчах парӑнман.

Помоги переводом

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Кунта юн ӗнтӗ чылай вӑйлӑрах хумханать, унта ӗнтӗ чунна ытларах киленӳ, йӑпанчӑк паракан ӑшӑ япала пурри сисӗнет.

Тут кровь волнуется уже гораздо сильнее, и уже заметна некоторая теплота в ней, дающая впечатлению гораздо больше неги.

XV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вера Павловна упӑшкипе пуҫланӑ калаҫӑва ҫапла пӗтерчӗ; шлепкине тӑхӑнчӗ те унпа пӗрле госпитале хӑйӗн нервисене сӑнаса пӑхма кайрӗ, — юн ҫине пӑхма пултараять-и вӑл, анатомипе аппаланма вӑй ҫитереет-и?

Вера Павловна кончила разговор с мужем тем, что надела шляпу и поехала с ним в госпиталь испытать свои нервы, — может ли она видеть кровь, в состоянии ли будет заниматься анатомиею.

XI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Кирсанов: кӑкӑра амантни хӑрушах мар, анчах та юн нумай кайни начар япала, тенӗ.

Кирсанов нашел ушиб груди неважным, но самого Рахметова уже очень ослабевшим от потери крови.

XXIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Рахметов тӗксӗммӗн кулса алӑк уҫать, — вара Кирсанов тӗлӗнмелле япала курать, ӑна курсан пӗр Агрефена Антоновна ҫеҫ мар аллисене сарса ярать ӗнтӗ: Рахметовӑн аялти кӗпи ҫурӑм ҫинче те, аякӗсенче те юнланса пӗтнӗ (хӑй вӑл пӗр кӗпепе ҫеҫ пулнӑ), кравать айӗнче те юн курӑнать, вӑл ҫывӑракан ашӑк та юнлӑ; ашӑк ҫине шлепкисене аялалла, шӗвӗр вӗҫӗсемпе ҫӳлелле туса темиҫе ҫӗр вӗтӗ пӑта чике-чике тултарнӑ, вӗсем ашӑк ӑшӗнчен ҫур вершук ытла тухса тӑраҫҫӗ.

Рахметов отпер дверь с мрачною широкою улыбкою, и посетитель увидел вещь, от которой и не Аграфена Антоновна могла развести руками: спина и бока всего белья Рахметова (он был в одном белье) были облиты кровью, под кроватью была кровь, войлок, на котором он спал, также в крови; в войлоке были натыканы сотни мелких гвоздей шляпками с-исподи, остриями вверх, они высовывались из войлока чуть не на полвершка.

XXIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

«Турӑҫӑм — тухтӑр, ҫынна мӗн пулнине пӗлместӗп эпӗ: хӑйӗн пӳлӗмӗнчен тахҫантанпах ӗнтӗ тухмасть, алӑка питӗрсе лартнӑ хӑй, эпӗ хушӑкран пырса пӑхрӑм та: вӑл шак юн ҫинче выртнине куртӑм; куртӑм та кӑшкӑрса ятӑм, вӑл мана алӑк урлӑ: «нимех те мар, Аграфена Антоновна», — тет.

«Батюшка-лекарь, не знаю, что с моим жильцом сделалось: не выходит долго из своей комнаты, дверь запер, я заглянула в щель: он лежит весь в крови: я как закричу, а он мне говорит сквозь дверь: «Ничего, Аграфена Антоновна».

XXIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Пӗлетӗр-и, юн вӗресе тӑрать, темӗн пӑшӑрханатӑн, пылак туйӑмра темӗнле асаплану пур пек туйӑнать, ҫавӑнпа, темӗнле ырӑ пулсан та, йывӑр ҫав, анчах ҫав минутшӑн пӗтӗм пурнӑҫа пама та юрать пулас, — пурнӑҫа паракансем те пур, Вера Павловна; апла пулсан, ырлӑх ӗнтӗ, анчах вӑл мар, пачах та вӑл мар.

То, знаете, кровь кипит, тревожно что-то, и в сладком чувстве есть как будто какое-то мученье, так что даже тяжело это, хотя нечего и говорить, какое это блаженство, что за такую минуту можно, кажется, жизнью пожертвовать, — да и жертвуют, Вера Павловна; значит, большое блаженство, а все не то, совсем не то.

XIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Анчах ҫил-тӑвӑлпа ывӑннӑ юн лӑпланса пынӑҫемӗн ӗҫ урӑхла палӑрма пуҫларӗ.

Но по мере того как успокоивалась кровь от утомления бурею, дело стало обнаруживаться в другом виде.

XXIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Хӑйӗн пит-куҫне ватса пӗтерес ҫук пулсан, чӗп-чӗр юн пуличчен хӗнемелле те ӑна, халӗ мӗнле тивес-ха ӗнтӗ?

Как бы не за рожу ее он ее брал, в кровь бы ее всю избить, а теперь как тронуть?

VII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней