Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

айӗпе (тĕпĕ: ай) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Леня хӑйӗн типнӗ тутисене ҫуласа илчӗ, сӑрт айӗпе шӑнкӑртатса юхакан шыв сассине илтрӗ.

Лёня облизнул пересохшие губы и прислушался к слабому журчанию ручья под холмом.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Нумай-нумай юнпа нерв тымарӗсенчен пӑркаланса, нимӗне тӗкӗнмесӗр, унӑн артери патне ҫитмелле, айӗпе пурҫӑн ҫип витерсе, ӑна ҫыхса лартмалла.

Минуя многочисленные кровеносные сосуды и нервы, он должен был добраться до артерии, ничего не задев, подвести под нее шелковую нитку и перевязать.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Крыльцара вӑл брезент плащне хывса хучӗ, карлӑк урлӑ кармашса, чылайччен ҫӑмлӑ аллисене супӑньлесе аппаланчӗ, йӗкӗр ывӑҫӗ ҫине кӑкшӑмран шыв ярса тӑракан Дуняшка ҫине куҫ айӗпе пӑхкаласа, ӑна пӗр-икӗ хутчен куҫ та хӗссе илчӗ.

Он снял на крыльце брезентовый дождевик, перегнувшись через перила, долго мылил волосатые руки, исподлобья посматривая на Дуняшку, лившую ему в пригоршню воду из кувшина, и даже раза два подмигнул ей.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Варалаймастӑрччӗ те! — терӗ куллине чараймасӑр Григорий, мӑйӑх айӗпе шурӑ шӑлӗсене ҫутӑлтарса.

Не сдерживая смеха, сияя из-под усов кипенным оскалом зубов, Григорий сказал: — Оно и не пришлось бы марать!

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сидоровпа юнашар пырса тӑнӑ ҫӳллӗ те типшӗм кӗлеткеллӗ акӑлчан полковникӗ куҫӗ таранах антарса лартнӑ шлем айӗпе казаксем ҫинелле сиввӗн йӳпсӗнсе пӑхрӗ.

Стоявший рядом с Сидориным высокий поджарый английский полковник из-под низко надвинутого на глаза шлема с холодным любопытством рассматривал казаков.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Татах тепӗр эрне ярӑнса ҫӳремеллеччӗ! — тарӑхса каларӗ Пантелей Прокофьевич, Дарйӑна сывлӑх та сунмасӑр ун ҫине куҫ айӗпе ҫилӗллӗн пӑхса.

Ты бы ишо неделю ездила! — с сердцем сказал Пантелей Прокофьевич, исподлобья глянув на Дарью и не отвечая на приветствие.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наталья, йынӑшанҫи туса, ҫитӗпе пуҫ ҫинчен витӗнчӗ, Мишатка, хӑна ҫине куҫ айӗпе пӑхса, хавасланнӑ пек пӗлтерчӗ:

Наталья, притворно стоная, с головой укрылась дерюгой, а Мишатка исподлобья всмотрелся в гостя и обрадованно доложил:

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗвел тухман-ха, анчах хӗвелтухӑҫ енче тирек йывӑҫҫисем картлакан тӳпе хӗрри юн пек хӗрелсе йӑлкӑшать, пӗлӗт айӗпе халех ӗнтӗ ҫан-ҫурӑма ҫӳҫентерекен сулхӑн ҫил варкӑшӗ юхса килет.

Солнце еще не всходило, но на востоке багряным заревом полыхала закрытая тополями кромка неба, и из-под тучи уже тянуло знобким предутренним ветерком.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӑр-тӑр чӗтрекен машинӑ, тарӑн лакӑм урлӑ каҫма хӑтланса, темиҫе хут та карт-карт туртӑнса илчӗ, айӗпе типӗ ҫӗре хыртарчӗ те чарӑнса ларчӗ.

Машина, дрожа от напряжения, сделала несколько рывков, пытаясь выскочить из глубокой выбоины, скребнула низом сухую землю и остановилась.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Карчӑк ун ҫинелле куҫлӑх айӗпе тӑрӑхланӑ пек тӗсесе пӑхрӗ те кӳренчӗклӗн хуравларӗ:

Старуха из-под очков усмешливо осматривала ее, с досадой отвечала:

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫурӑмне мӑкӑртса, пуҫне майӗпен те йывӑррӑн пӑркаласа, Иван Алексеевич хуторти палланӑ ҫынсем ҫине тинкерсе ҫаврӑнчӗ, анчах нихӑшӗн сӑнӗнче те шеллени е хута кӗни палӑрмарӗ, — казаксемпе хӗрарӑмсем пурте ун ҫинелле куҫ айӗпе, кӗҫ-вӗҫ туртса ҫурас пек хаяррӑн тирӗнсе пӑхаҫҫӗ.

Ссутулясь, медленно и трудно поворачивая голову, обводил он взглядом знакомые лица хуторян и ни в одном встречном взгляде не прочитал сожаления или сочувствия, — исподлобны и люты были взгляды казаков и баб.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петр Богатырев касса тикӗслетнӗ хӗрлӗрех мӑйӑхӗ айӗпе кулса илчӗ те ҫаврака кӑвак куҫӗсене тӑрӑхланӑ майлӑ хӗстерсе каларӗ:

Петр Богатырев улыбнулся в подстриженные рыжеватые усы и, насмешливо сощурив круглые голубые глаза, сказал:

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Стремянников хура мӑйӑхӗ айӗпе кулса илчӗ, сӑмахне вӗҫлерӗ:

Стремянников улыбнулся в черненькие усики, закончил:

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вороновский, лутакарах пӳллӗ тапчам этем, тӑпӑл-тӑпӑл ларакан шинельне офицерсем хулпуҫҫи урлӑ ҫыхакан пиҫиххипе хӗреслесе каркаланӑскер, хулпуҫҫийӗсене тӳрлетрӗ; унӑн касса тикӗсленӗ хура мӑйӑхӗ айӗпе кулӑ шӑвӑнса иртрӗ.

Вороновский, невысокий плотный человек, в ловко подогнанной шинели, стянутый наплечными офицерскими ремнями, расправил прямые плечи; под черными подстриженными усами его скользнула улыбка.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл симӗсленсе кайнӑ пӗр харшӑллӑ куҫлӑх айӗпе Григорий ҫинелле пӑхса илчӗ те, йӑл кулса, шурӑ шӑллӑ ҫӑварне уҫрӗ.

Из-под очков в позеленевшей медной оправе он глянул на Григория, открыл в улыбке белозубый рот.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий хура мӑйӑхне перчеткипе шӑлкаларӗ, хӑлатӑнни пек сӑмсине хускаткаласа илчӗ, кашни сотньӑнах кайӑк ҫунатти пек куҫ харшийӗ айӗпе салхуллӑн та йывӑррӑн тирӗнсе пӑхса ӑсатрӗ.

Перчаткой гладил Григорий черный ус, шевелил коршунячьим носом, из-под крылатых бровей угрюмым, осадистым взглядом провожал каждую сотню.

XXXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫӗлӗкӗ айӗпе ҫамкине шӑлса илчӗ, хӑй пӳлӗнчӗклӗн хашкаса сывлать:

Он вытирал под папахой лоб, задыхался:

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑкӑрне каҫӑртса хучӗ, мӑйӑхне шӑлкаласа, куҫ айӗпе хистевлӗн пӑхрӗ.

Все приосанивался, оглаживая усы, смотрел исподлобно, властно.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петрона вӑл ыррӑнах кӗтсе илчӗ, сӗтел хушшине лартрӗ, ашшӗ Петро ҫуни ҫинчен айккисем пасарнӑ, утӑ ванчӑкӗ ларса тулнӑ кӑкшӑма ҫӗклесе кӗрсен, сарӑрах хӗрлӗ мӑйӑхӗ айӗпе кулса илчӗ.

Он встретил Петра по-хорошему, усадил его за стол, улыбнулся в рыжеватые усы, когда отец его принес из Петровых саней, запушенных инеем, осыпанный сенной трухой кувшин.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑвак пӗрчӗллӗ йӑштӑркка юр ура айӗпе сахӑр пек кӑчӑртатать.

Под ногами сахарно похрупывал снег, зернисто-синий, сыпкий.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней