Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хушӑра (тĕпĕ: хушӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тата иксӗмӗр хушӑра ним уйӑрмалли те ҫук пирӗн, ху ҫулупа ҫӳре!

И делить нам с тобой нечего, езжай с богом!

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем Натальйӑпа иккӗшӗ хыпаланса ирхи апат хатӗрленӗ хушӑра Пантелей Прокофьевич ывӑлӗ валли таса алшӑлли илсе пычӗ.

Пока они с Натальей спешно готовили завтрак, Пантелей Прокофьевич принес сыну чистый рушник.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эсӗ ма вара сотньӑра мар? — ыйтрӗ Григорий вӗт ҫупаха кӑшланӑ хушӑра.

— Ты почему не в сотне? — обгладывая подлещика, спросил Григорий.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫар старшинине сӑнаса ларнӑ хушӑра Григорий вӑл Секретева «эсӗ» тесе ҫеҫ чӗннине, ун умӗнче хӑйне нимӗн чухлӗ те пӑхӑнмасӑр тытнине, ытти офицерсемпе вара сисӗнмеллех чурӑс та сивлек пулнине асӑрхарӗ.

Наблюдая за войсковым старшиной, Григорий обратил внимание на то, что тот был на «ты» с Секретевым и держался по отношению к нему крайне независимо, а с остальными офицерами был подчеркнуто сдержан и холоден.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫак хушӑра Секретев генерал яппун вӑрҫи вӑхӑтӗнчех службӑра пӗрле пулнӑ юлташӗн тӑванӗсем патӗнче кӑнтӑрлахи апат турӗ, унтан, ӳсӗр адъютант ҫавӑтнӑскер, площаде сулкаланса тухрӗ.

Тем временем генерал Секретев отобедал у родных своего сослуживца еще по русско-японской войне и, поддерживаемый пьяным адъютантом, вышел на площадь.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрлӗармеец алӑк патне ларчӗ, кӗсйинчен табак хутаҫҫи кӑларса чикаркка ҫавӑрнӑ хушӑра калаҫу пуҫларӗ:

А красноармеец присел около двери, вытащил кисет из кармана и, сворачивая папироску, затеял разговор:

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑмака умӗнче аппаланнӑ хушӑра вӗсем чылайччен шӑкӑлтатса калаҫрӗҫ.

Возясь у печи, они подолгу разговаривали.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫав хушӑра сулӑсем сылтӑм ҫыранран хӗрлӗармеецсен ҫӗнӗ ушкӑнӗсене каҫарса пычӗҫ те, 111-мӗш полкӑн пӗрремӗш батальонӗнчи ҫурма рота икӗ ручной пулеметпа Базки повстанецӗсен сотнине флангран тустарма та тытӑнчӗ.

А тем временем с правой стороны плоты перевозили новые партии красноармейцев, и полурота первого батальона 111-го полка с двумя ручными пулеметами уже действовала во фланг Базковской сотне повстанцев.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл ҫул хӗрринчи кӳлленчӗкрен шыв ӑсса ҫӑвӑннӑ хушӑра Аксинья вӑртах ҫултан пӑрӑнчӗ, хӑвӑрт уҫланкӑ урлӑ каҫса кайрӗ.

Пока он умывался, черпая воду из придорожной лужины, Аксинья поспешно свернула с дороги, быстро перешла поляну.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пултаруллисем ҫине пӑхса хавхаланса кайнӑскер, Валентин Александрович залра ларнӑ хушӑра ҫуралнӑ сӑввине те вуласа пачӗ.

Помоги переводом

Мӑн асаттесен вӑй-хӑвачӗ — «Хусан чӑвашӗсенче» // Олег АЛЕКСАНДРОВ. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 4 стр.

Халӑх кӗрлесе тӑнӑ хушӑра хуҫи каллех ҫинҫе сасӑпа кулса ячӗ.

В ответ на рев раздался пронзительный, визгливый смех хозяина.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ҫӗнӗ хуҫи ҫемҫе пукан ҫине ларса сигара туртнӑ хушӑра, вӑл хӳрине выляткаласа, шухӑша кайрӗ: ӑҫта лайӑхрах, — ку ҫӗнӗ хуҫа патӗнче-и, столяр патӗнче-и?

Пока ее новый хозяин, развалившись в кресле, курил сигару, она виляла хвостом и решала вопрос: где лучше — у незнакомца или у столяра?

II. Палламан ҫын // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

«Ҫук, эпӗ ыранах Иннокентипе чунтан калаҫатӑп, пирӗн хушӑра каласа пӗтерменни нимӗн те ан пултӑр! — шутларӗ Ксени.

«Нет, я завтра же поговорю с Иннокентием недвусмысленно, начистоту, чтобы между нами не оставалось никаких недомолвок! — решила Ксения.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫапла шухӑшласа тӑнӑ хушӑра ун куҫӗсем ирӗксӗрех кровать ҫинче выртакан ҫынна тата сӗтел-пуканпа тӗрлӗрен кирлӗ мар япаласем лартса тултарнӑ пӳлӗме пӑхса тухрӗҫ.

И пока он раздумывал, глаза его невольно обшарили и лежавшего на кровати человека, и тесно заставленную мебелью, забитую разными ненужными вещами комнату.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ унта ҫӳренӗ хушӑра эпӗ акӑ мӗн шухӑшласа хутӑм, сутас пулать пӳрте, уншӑн мӗн те пулин параҫҫӗ пулсан.

— Пока ты там ходила, я вот что надумал — продать избу надо, если за нее что-нибудь дадут.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ман чаҫран эпӗ вилни ҫинчен хут килес-мӗн пулсан — ун чух ҫураҫӑрах, анчах халь юрамасть, мӗншӗн тесен пирӗн хушӑра юрату.

Уж ежели из моей части прийдет письмо, что я убитый, тогда просватывайте, а зараз нельзя, потому что промеж нас с ней — любовь.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сарайпа кӗлете вут тивретсе аппаланнӑ хушӑра пӳртри ҫулӑм тулалла явӑнса тухрӗ, выҫкӑннӑн чашкӑрса хыр чӳрече харшисене ҫуларӗ, вӑрӑм аллисемпе пӳрт тӑрринелле кармашса хыпашларӗ…

И, пока зажег сарай и амбар, огонь в курене уже выбился наружу, с шорохом ненасытно лизал сосновые наличники окон, рукасто тянулся к крыше…

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Калаҫнӑ хушӑра Прохор кӑмака питлӗхӗ пек сарлака ҫупаха ҫисе ячӗ, ҫичӗ курка кӑмӑшка янклаттарчӗ, ури ҫине аран тӑракан пуличчен ӗҫсе лартрӗ.

Прохор под разговор съел широкого, как печной заслон, чебака, выпил кружек семь самогону, до того набрался, что с чрезвычайными усилиями встал на ноги.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗррехинче, Каргинскинче-ха, каҫ пулса ҫитсен, Григорий хӑйӗн хваттерне таврӑннӑ чухне площадьри пӗр ҫуртра вырнаҫнӑ батареецсем патне кӗчӗ: такампа тавлашса кайнӑ Такан Яккӑвӗ ҫенӗхре урине шӑпӑр ҫинче сӑтӑрнӑ хушӑра ҫапла калаҫрӗ:

Однажды в Каргинской, возвращаясь поздно вечером на квартиру, Григорий зашел к батарейцам, помещавшимся в одном из домов на площади; вытирая в сенцах ноги о веник, слышал, как Яков Подкова, споря с кем-то, говорил:

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро Богатырев хӑймине пуҫтарман сивӗ сӗте стаканран лӗрӗплеттерсе сыпнӑ хушӑра хӑй Дон правительстви хушнипе вӗҫсе килни ҫинчен каласа пачӗ.

Петр Богатырев, потягивая из стакана холодное неснятое молоко, рассказал о том, что прилетел он по поручению донского правительства.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней