Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хаяр сăмах пирĕн базăра пур.
хаяр (тĕпĕ: хаяр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Ҫул ҫинче пӗр-пӗр савнӑ арҫынпа уйрӑлма тивнӗ пулӗ-ха, ҫавӑнпа хаяр», — шухӑшларӗ Наталья.

«Разлучилась в дороге с каким-нибудь милым, через это и злая», подумала Наталья.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ун ҫывӑхӗнче кӗтӗвӗ-кӗтӗвӗпе симӗс шӑна явӑнса ҫӳрерӗ, хаяр сарӑ кӑткӑсем пӗлӗт пек шуса килчӗҫ.

Около него роились зеленые мухи-червивки, тучами приползали яростные желтые муравьи.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӗр ӗҫченӗ пуҫарнӑ ырӑ ӗҫе нимӗн те кансӗрлеймест, хаяр сивӗ те палӑк уҫмалли кун ҫывхарнӑ май чакса пычӗ.

Ничто не могло помешать благому начинанию земледельца, и жуткий холод постепенно уменьшался по мере приближения дня открытия памятника.

Халӑх вӑйӗпе // Елена ХЛЫНОВА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 4 стр.

— Ун чухне эпир хамӑр та йӑнӑш турӑмӑр ҫав, ӑна ҫав тискер ҫемьерен туртса кӑлармарӑмӑр, пире кивӗ пурнӑҫра кансӗрленине ытла та тӳсме пултарайман ҫав, ҫавӑнпа пурне те пӗр купана йӑвантарнӑ, пурне те пӗр хаяр виҫепе виҫнӗ.

— Мы тоже тогда дали маху и не вырвали ее из той страшной семьи, мы были слишком непримиримы к тому, что мешало нам в прежней жизни, часто поэтому становились до жестокости принципиальными и все валили в одну кучу, не разбирая, мерили всех одной суровой меркой…

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫилли иртсе кайсан, Аникей арӑмне хӗрхенме тытӑнать, хӑйне ытлашши хаяр та чӑкӑлтӑш пулнишӗн ӳпкелет, анчах арӑмне ҫавӑн ҫинчен каламасть.

Отойдя, Аникей начинал жалеть Серафиму, упрекал себя за излишнюю жестокость и придирчивость, но сказать об этом жене не решался.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коробин ҫакӑн пек хаяр та ют пулнине Анохин нихҫан та курманччӗ-ха.

С тех пор как Апохип знал его, он никогда еще не видел Коробина таким строгим и отчужденным.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Егор Дымшаковпа юнашар, сӗтел ҫине чавсаланса, залри ҫынсем ҫине хаяр куҫӗсемпе шӑтарас пек пӑхса, малалла ӳпӗннӗ Никитӑ Ворожнев ларать.

Рядом с Егором Дымшаковым, упираясь локтями в стол, ощупывая всех в зале колючими, недобрыми глазами, согнулся Никита Ворожнев.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вӗсем пирӗн хаяр тӑшмансем!

— Это враги наши лютые!

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пурте сӗтел хушшинчен сиксе тухнӑ, такам болт пӑтине туртса кӑларнӑ, чӳрече хуппине уҫса янӑ та, малти пӳлӗме хаяр пушар ҫути ӳкнӗ.

Все вскочили из-за стола, кто-то выдернул чеку из болта, распахнул ставни, и горница наполнилась зловещим отблеском пожара.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Йывӑррӑн сывласа, вӑл Костя ҫине тӗксӗм, хаяр куҫӗсене ҫӗкленӗ те вӗрентсе каланӑ:

Тяжело дыша, он поднял на Костю мутные, нехорошие глаза и строго, наставительно сказал:

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӑхма ҫеҫ хаяр вӑл хӑй питӗ ӑшӑ кӑмӑллӑ, ырӑ ҫын.

Это он с виду чисто зверь, а так ведь он душевный, добрый.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ акӑ мӗн калатӑп сире, инке: Григорий, сирӗн ывӑл, — совет влаҫӗн хаяртан хаяр тӑшманӗ пулса кайрӗ.

— Я вам, тетенька, так скажу: Григорий, ваш сынок — самый лютый для Советской власти оказался враг.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Питӗ хаяр килчӗ, сӑнчӑрти йытӑ пекех.

Злой пришел, как цепной кобель.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хаяр сӑнлӑ старик тарӑхсах каять:

Суровый старик негодующе говорит:

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ну, ха-а-халӑх та! — янӑрашрӗ хаяр сасӑ.

Ну и наро-о-од! — загремел властный голос.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑй хӗремесленсе кайрӗ, питне-куҫне шӑмарчӗ, намӑсланса аванмарланнине Прохор ан систӗр тесе, юри хаяр сасӑпа хытарса каларӗ:

И, багровея, хмурясь, за напуски и строгостью скрывая от Прохора свое смущение, сказал:

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тыткӑнрисен ушкӑнӗ варринче уксахласа утса пыракан Иван Алексеевич конвоир-казаксен хаяр ҫилӗпе чулланнӑ пичӗсем ҫине салхуллӑн та кураймасӑр пӑхрӗ.

Иван Алексеевич, хромая в середине толпы пленных, с тоскою и ненавистью оглядывал окаменевшие в злобе лица казаков-конвоиров.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Алешкӑн вилсе кайнӑ чух йӗрсе пӑрахнӑ шурӑ шӑллӑ ҫӑварӗнче яланлӑхах хаяр тарӑху хытса ларнӑ, анчах ҫурри хупӑ куҫӗсем сенкер тӳпенелле, ҫеҫенхир ҫийӗн юхса иртекен шурӑ пӗлӗт ҫинелле, лӑпкӑн, темле салхуллӑ шухӑша путнӑ чухнехи пек пӑхнӑн туйӑнаҫҫӗ…

В мертвом оскале белозубого Алешкиного рта навек застыла лютая злоба, но полубеневшие глаза глядели на синее небо, на проплывавшее над степью облачко со спокойной и, казалось, грустной задумчивостью…

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пичӗсем хӗремесленсе кайнӑ, хӑйсем тем туса тӑкма хатӗр пек хаяр сӑнлӑ.

Лица их были разгорячены, исполнены злой решимости.

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пирӗншӗн кунашкал политика усӑллӑрах: персе вӗлерсе пӑх-ха вӗсене, — тыткӑна илнисене вӗлереҫҫӗ текен хыпар тӳрех хӗрлисем патне ҫитет; вӗсем ҫине халӑха сӑнчӑрти йытта вӗскӗртсе янӑ пек вӗскӗртсе ярасси, ҫынсен хаяр ҫиллине тӑвӑлтарасси ансатрах.

Нам эта политика выгодней: расстреляй их — слух дойдет и до красных, — мол, пленных расстреливают: а эдак проще, народ на них натравить, гнев людской спустить, как цепного кобеля.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней