Корпус чувашского языка

Вӑл тимӗр таканлӑ атӑ кӗллисем чӑрӑш вутти ҫуннӑ пек ҫатӑртатса шӑвӑннине тата ӳсӗр хӑнасем пыра хырса кӑшкӑрашаканнисене кӑна илтсе ларать.

Он слышал лишь текучий треск кованых каблуков, словно сосновая доска горела, да взвинчивающие крики пьяных гостей.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пантелей Прокофьевич аллисене чармаклантарса сарса ячӗ те унӑн лейб-казак мундирӗн хулпуҫҫийӗнчи ҫӗввисем ҫатӑртатса илчӗҫ, унтан тусан пайӑркаланса ҫӗкленчӗ.

Пантелей Прокофьевич широко разводил руками, швы на плечах его лейб-казачьего мундира трещали, и пучками поднималась пыль.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ырӑ ҫын лексессӗн, пама та пулать, — Пантелей Прокофьевич ҫатӑртатса калаҫакан хӗрарӑмсен сӑмахне хутшӑнмасӑр тӳсеймерӗ.

— Попадется добрый человек, и выдать можно, — протиснулся Пантелей Прокофьевич в бабий трескучий разговор.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫыхланса ӳкрӗҫ пылчӑк ҫине, тахӑшӗ кӗпи ҫатӑртатса ҫурӑлчӗ.

Упали в грязь, треснула на ком-то рубаха.

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӑшши парать те — ҫӳҫ-пуҫ ҫатӑртатса тӑрать.

Парку поддаст — волосу дыбом.

XXI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Хытӑ шӑнса ларнӑ пас тытнӑ чӳрече кантӑкӗсем ҫине такам вӗтӗ юр пӗрчисем сапса тухнӑ пек туйӑнать; пӳрт тӑрринче ҫил шӑхӑрса ҫӳрет, вырӑнӗнчен хӑпӑннӑ шыв юхмалли труба силлене-силлене пӳрт кӗтессине ҫапӑнса шӑлтӑртатса янӑрать, кӑмакасенче вутӑ ҫатӑртатса ҫунать…

В сильно замерзшее лохматое от налипшего инея окно, казалось, кто-то пригоршнями бросал жесткий мелкий снег; ветер со свистом гулял по крыше, кусок оторванной водосточной трубы раскачивался и с хриплым звуком ударялся об угол; в печках потрескивали дрова…

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Нервӑсем ҫатӑртатса ҫеҫ тӑраҫҫӗ.

Нервы только так трещат!

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Унтан таҫта, сылтӑм енче, мотоциклетсем ҫатӑртатса иртсе кайнӑ.

Затем рычание мотоциклов где-то справа.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Вӑл, вӑтӑр ҫула ҫитнӗ хӗрарӑм, ача ҫуратма пӑрахнӑскер, тутлӑ апат-ҫимӗҫпе пурӑнаканскер, ним ҫукранах ҫатӑртатса кайма пултараканскер, йӑлтах чечекреччӗ.

Она была во всей силе тридцатилетней нерожающей, раскормленной и раздраженной женщины.

XVIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Вӑл, аллисене кӑкӑр ҫумне тытса, чӳрече умӗнчен пӑрӑнчӗ, вара унӑн чӗри сасартӑк шӑп пулчӗ: ҫатан, урапа пырса кӗнӗ пек, хытӑ ҫатӑртатса илчӗ, садри курӑк чаштӑртатрӗ, вара уҫӑ чӳречере Андрей пуҫӗ курӑнчӗ:

Она сжала на груди руки и отошла от окна, и вдруг ее сердце замерло: резко и сильно треснул плетень, точно на него наехало колесо, зашевелился бурьян в саду, и в окне появилась голова Андрея:

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӗсем тӗл пулнӑшӑн хӗпӗртенӗ пекех, вутти сасартӑк хаваслӑн ҫатӑртатса илчӗ, ҫунма пуҫларӗ.

Будто обрадовавшись их встрече, дрова вдруг затрещали весело.

XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Колоннӑран сылтӑмра пӑшал сассисем янӑраса кайрӗҫ, — Андрей ӑна илтмерӗ, ҫав тӗлтенех, хӑй йӑвинчен хускатса кӑларнӑ кайӑк пек, шуранка пӗлӗтелле симӗс ракета ҫатӑртатса хӑпарса кайрӗ, — Андрей ӑна та курмарӗ.

Андрей не слышал, как вправо от колонны раздались выстрелы, и не видел, как в том месте, точно вспугнутая с гнезда птица, шумно взлетела в белесое небо зеленая ракета.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Андрей хӑлхисенчен сасартӑк шыв юхса тухнӑ пек пулчӗ, — вӑл ҫил кашланине, тӗттӗмре йывӑҫсем чӗриклетнине, утӑ купи ҫывӑхӗнчех йӑлкӑшакан кӑвайт ҫинче хӑрӑк-харӑк ҫатӑртатса ҫуннине тата ҫынсем калаҫнине илтрӗ.

И вдруг у Андрея точно вода из ушей вылилась, — он услышал, как шумит ветер, скрипят деревья во тьме, а поблизости от стожка потрескивает на огне сушняк и раздаются человеческие голоса.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Акӑ халь ман чӗрере те ҫакӑн пекех: савӑнӑҫлӑн ҫатӑртатса ҫунать…

— Вот так и у меня сейчас в душе: весело горит, потрескивает…

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Чул кӑмакари вутӑ ҫатӑртатса ҫунма пуҫласан, Марийка хулпуҫҫийӗпе Андрей ҫумнерех лӑпчӑнчӗ:

Когда под каменкой, потрескивая, запылали дрова, она слегка прижалась плечом к Андрею, сказала:

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Лампа шурӑ ҫулӑм ҫивӗчӗшне тӗттӗме тӑрӑнтарса ҫатӑртатса ҫунма тытӑнчӗ.

Лампочка зашумела, вонзив в темноту белое лезвие пламени.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Вӑл тӳрленчӗ те, унӑн пысӑк та вӑйлӑ кӗлетки ҫатӑртатса кайрӗ.

Он потянулся, хруст пошел по его большому и сильному телу.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ирхине утса пынӑ чух ҫӗр кӗмсӗртетет, лупашкари шурӑ пӑр кантӑкӗсем ҫатӑртатса ванаҫҫӗ, пӑр айӗнче, ҫӗр каҫа шӑн ӗҫсе янӑ пек, пушӑ — пӗр тумлам шыв та ҫук.

А утром почва отзывалась на каждый шаг с кованой звонкостью, и белые скорлупки легко ломались над лужами, которые под коркой льда оказывались пустыми, словно их за ночь успели до дна выпить заморозки.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Иккӗшӗ те ялт сиксе пӑшалӗсене ярса тытрӗҫ, анчах нимӗн те курӑнмарӗ; туратсем епле ҫатӑртатса хуҫӑлни анчах илтӗнчӗ.

Оба вздрогнули и схватились за ружья, но ничего не видно было; только слышно было, как ломались сучья.

XIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Сад пеккинче, мулкачсене хӑратма, пӗчӗкҫеҫҫӗ ҫил арманӗ ҫатӑртатса ҫаврӑнса ларать.

В садике трещала маленькая мельничка, поставленная для того, чтобы пугать стуком зайцев.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.