Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

вил сăмах пирĕн базăра пур.
вил (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Вӗсем вил ӳсӗр пулмалла, ҫавӑнпа курӑнмаҫҫӗ, — тесе хучӗ Мак-Набс.

— Вероятно, потому, что мертвецки пьяны, — добавил Мак-Набс.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вил ӳсӗр матроссем кӑшкӑрнисем урӑх илтӗнмерӗҫ, Джонпа унӑн юлташӗсем часах ҫывӑрса кайрӗҫ, ҫапла вара, каҫхине пӗр сехет ҫитсен, бриг ҫинче тарӑн шӑплӑх пулса тӑчӗ.

Джон и его товарищи, не слыша более криков мертвецки пьяных матросов, быстро уснули, и в час ночи глубокое спокойствие воцарилось на бриге.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Сивӗсем пуҫланиччен, хуть те вил, анчах шурлӑхран пирӗн иртесех пулать, мӗншӗн тесен унти ҫӗре кайран шӑлпа кӑшласан та хӑпӑтас ҫук.

До него хотя умри, а нужно пройти болото, а то потом землю зубами не угрызешь.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

«Хуть те вил, а эшелона малалла яр!»

«Душа вон, а пропускай вперед!»

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хуть те ӳксе вил, анчах монтёра тупса, электростанцине ӗҫе яр, — терӗ.

Умри, а монтера найди и пусти электростанцию.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ан вил!

Помоги переводом

Тӑххӑрмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Ан вил!

Не умирай!

Тӑххӑрмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Вил, анчах юратусӑр хӑвна ан чуп тутар текен сӑмахсене темле кӗнекере вуланӑччӗ…

Помоги переводом

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫапса пӑрах та ӗҫӗ пӗтнӗ; хӑть выҫса вил, хӑть капла — пурӗпӗрех.

Пришиби — один конец; что с голоду, что так — все едино.

Бирюк // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 156–163 с.

— Ну, ме, ҫи, ме, пырна лартса вил, ме, — куҫне хӗссе, тутине пӑркаласа кӑшкӑрма тытӑнчӗ вӑл, — ме, ылханлӑ чунилли, турра ӗненекен ҫын юнне ӗҫ, кӳп…

«Ну на, ешь, на, подавись, на, — начал он, прищурив глаза и опустив углы губ, — на, душегубец окаянный: пей христианскую кровь, пей…»

Бирюк // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 156–163 с.

Вил шӑтӑкне чавса пӗтерсен, Нюша инкене Карл Зюсмильхпа виҫӗ офицер виллине тиенӗ автомашина тӑракан пусӑ патнелле хӗстерчӗҫ.

Когда закончили рыть могилу, тетю Нюшу оттиснули к колодцу, возле которого стоял грузовой автомобиль с телами Карла Зюсмильха и еще трех офицеров.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Халӗ вил!

Теперь умри!

IV. Тӗлӗнтермӗш // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Ҫитменнине тата вӑл пӗрре унӑн тилӗ хӑлхинчен хапсӑнуллӑн ҫупӑрласа тытнӑ та, ӑна тӑпӑлтаркаласа, татӑклӑн каланӑ: — Мӗншӗн вил… местӗн… эсӗ, мур! — тенӗ.

Раз даже он с выражением алчности на лице забрал в кулак ее лисье ухо, потрепал и проговорил с расстановкой: — Чтоб… ты… из… дох… ла, холера!

I. Хӑйне хӑй япӑх тыткаланӑ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Вӗсем унта пӗр пысӑк пичке Дон эрехне ӗҫсе янӑ, пурте вил ӳсӗр пулнӑ, унтан вара темле гимназисткӑсемпе пӗрле вӑхӑта шутсӑр савӑнӑҫлӑ ирттернӗ.

Они выпили там огромную бочку донского вина, все были пьяны в лоск и превесело провели время с какими-то гимназистками.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эсӗ паян вил, эпӗ ыран, — терӗ те тӳрре тухма хӑтланса Прохор; пакунӗсене ҫӑтӑрт-ҫатӑрт туртса татса, тирпейсӗррӗн кӗсйине тӗркелесе чикрӗ.

Умри ты нынче, а я завтра, — оправдываясь, сказал Прохор и легко сорвал погоны, небрежно сунул их в карман.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хуть те вил ӳсӗр йӑванса кай ҫуна ҫине, пурпӗрех киле, чӳрече умнех, илсе ҫитерет, тата, тухса илӗр тесе, кӗҫенсе ярать-ха мур пуҫӗ!

Завались хоть распьянешенек в сани — все равно привезет домой под самые окна, да еще заржет, чертушка, чтоб, значит, выходили встречать.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗтӗм ӑш-чик ыратать ӗнтӗ, пӗр чӗрӗ вырӑн та ҫук, хуть те ҫакӑнса вил, анчах телейсӗр тӑлӑх турата шел, ӑҫта кайтӑр-ха вӑл мансӑр?

Изболелась душой — живого места нет, хоть впору руки наложить, да сироту горемычного жалко, куда он без меня?

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вил те, ҫак ҫырӑва вунтӑваттӑмӗш дивизи политотделне ҫитер…

Умри, а передай это письмо в политотдел Четырнадцатой дивизии…

XLVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— «Возвестите то языцах и слышато сотворите, воздвигните знамение, возопийте и не скрывайте, рцыте: пленен бысть Вавилон, посрамися Вил, победися Меродах, посрамишаяся изваяния его, сокрушишаяся кумиры их. Яко приде нань язык от севера, той положит землю его в запустение и не будет живяй в ней от человека даже и до скота: подвигнушася отидоша»…

— «Возвестите во языцех и слышано сотворите, воздвигните знамение, возопийте и не скрывайте, рцыте: пленен бысть Вавилон, посрамися Вил, победися Меродах, посрамишася изваяния его, сокрушишася кумиры их. Яко прииде нань язык от севера, той положит землю его в запустение и не будет живяй в ней от человека даже и до скота: подвигнушася отидоша…»

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вырнаҫтарса хутӑм хайхискер шашкӑсене, унтан шинель аркипе хупласа шӑрпӑк ҫута пуҫларӑм, анчах шӑрпӑкӗсем нӳрелнӗ-мӗн те — вил чӗрӗлмеҫҫӗ.

Заложил шашки, стал в полах спички жечь, а они отсырели, не горят.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней