Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

эрешмен сăмах пирĕн базăра пур.
эрешмен (тĕпĕ: эрешмен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Юн тымарне нерва хӗлӗхӗсем эрешмен карти пекех сырса, хупӑрласа илчӗҫ.

Нервные волокна, как паутина, обволокли сосуд.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Хӗресӗ, кӗрӗс-мерӗс пысӑк эрешмен пек, килпетсӗр ҫаврӑнкалать, хӑйӗн йӗрӗнчӗк урисемпе пит еннелле туртӑнса: «Лекрӗн-и?» — хӑйӑлтатать сиввӗн.

Крест, как огромный паук, неуклюже ворочается, тянет беспалые красные лапы к лицу и хрипло скрипит: «По-о-пал-ся-а-а…»

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сулхӑнри типсе сарӑхнӑ курӑк ҫинче кӑнтӑрлаччен те сывлӑм типмест, эрешмен картисем унӑн вӗтӗ-вӗтӗ кӗмӗл тумламӗсемпе ҫуталса йӑлтӑртатаҫҫӗ.

На мертвой траве в тени до полудня лежала роса, блестела посеребренная ею паутина.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр пилӗк минутран хайхи калмӑк ялт! кӑна мачча ҫинчен урайне сикрӗ, ун хыҫӗнчен, кӗхлеткелесе, тӑмпа вараланса пӗтнӗ, сухалӗ ҫумне эрешмен карти ҫыпҫӑнса тулнӑ Пантелей Прокофьевич асӑрханса анчӗ.

Пять минут спустя он ловко соскочил оттуда, за ним, кряхтя, осторожно слез весь измазанный в глине, с паутиной на бороде Пантелей Прокофьевич.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӑх-ха, хырӑму эрешмен хырӑмӗ пек карӑнса кайнӑ-иҫ!

Глянь, как ты раздулся-то, чисто паук!

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тухатӑп та вара вӗсем патӗнчен, пит ҫине эрешмен карти сырӑнса тулнӑ пек туйӑнса каять: кӑтӑклантарать мана, чӑтма ҫук кӑмӑла пӑсать, пӗрехмай унран мӗнле те пулин хӑпас, тасалас килсе ҫӳрет.

И выйду я от них, и все мне сдается, будто у меня на лице паутина насела: щелоктно мне, и неприятно страшно, и все хочется пообчиститься.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗтӗ-вӗтӗ сывлӑм тумламӗсен шӑрҫисемпе эрешленнӗ эрешмен карти ҫипписем ахах-мерченӗн йӑлтӑртатса хӗмленеҫҫӗ.

Нити паутины, унизанные мельчайшими капельками росы, жемчужно искрились.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑна чи тӑрринчен пуҫласа ҫӑп-ҫӑра курӑк хушшинелле кӗрсе ҫухалакан вулли таранах эрешмен карти сырса илнӗ.

Весь он, от самой макушки до сокрытого в густейшей травяной поросли ствола, был оплетен паутиной.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тётка шкап хыҫне кайса пӑхрӗ, вӑл пытарса хунӑ чӑх урине хуҫи ҫимен иккен; вӑл хӑйӗн вырӑнӗнчех, тусанпа эрешмен карти патӗнчех выртнӑ.

Тетка пошла в гостиную и посмотрела за шкап: хозяин не скушал куриной лапки, она лежала на своем месте, в пыли и паутине.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ҫиме ҫинчен шухӑшласан темле чун лӑпланать, ҫавӑнпа Тётка паҫӑр Федор Тимофеичран чӑх урине вӑрласа шкаппа стена хушшине пытарнине асне илчӗ, унта эрешмен картипе тусан туллиех.

Когда думаешь об еде, то на душе становится легче, и Тетка стала думать о том, как она сегодня украла у Федора Тимофеича куриную лапку и спрятала ее в гостиной между шкапом и стеной, где очень много паутины и пыли.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Урапа ҫинче вӑл симӗс плюш пиншакпа, ҫап-ҫутӑ йӑлтӑртатакан резинӑ ботӑпа ларнӑ, унӑн арҫын ачалла кастарнӑ кӗске ҫӳҫӗ ҫинче купӑста ҫулҫи пек берет пулнӑ, хӑлха вӗҫӗсене кӳпчесе кайнӑ эрешмен евӗрлӗ клипсӑсем хупласа тӑнӑ.

Она сидела в бричке в новенькой плюшевой жакетке зеленого цвета, в ярко блестевших резиновых ботиках, на ее коротко остриженных, под мальчика, волосах капустным листом торчал берет, розовые мочки ушей были охвачены желтыми, похожими па раздутых пауков клипсами.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӑмака чӗрҫинче хӑрӑмпа хуралнӑ юшкӑ ванчӑкӗпе явӑнчӑк авӑрлӑ алюмини кашӑк выртаҫҫӗ, ҫутӑ тӗлӗнче вилӗ шӑнасем ҫыпӑҫса ларнӑ эрешмен карти чӗтренсе тӑрать.

На шестке лежали черный от сажи обломок чугунной вьюшки, изогнутая алюминиевая ложка, в пятне света дрожала паутина с высохшими мухами.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл пӗтӗм тӑкӑрлӑксене эрешмен картипе карса хунӑ тейӗн.

Оно словно паутиной затянуло проулки.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Акӑ мӗн пирки: ҫынсем пуҫ хураҫҫӗ вӑрҫӑра, нимӗнсӗр юнаҫҫӗ, эсӗ пур, ватӑ шуйттан аҫи, эрешмен пек, пӗтӗм ӑпӑр-тапӑрна пӗрле сӗтӗретӗн! — кӑшкӑрса тӑкрӗ ытти чух йӑваш та лӑпкӑ Прохор.

— Через то, что люди гибнут, всего лишаются, а ты, старая чертяка, как паук, все тянешь за собой! — закричал обычно смирный и тихий Прохор.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн ҫуйкӑнла илемӗ ҫав-ҫавах упранса юлнӑ-ха, анчах кӗр еннелле сулӑннӑ пурнӑҫӗ питҫӑмартисене кӑштах шупкалатса ӗлкӗрнӗ, куҫ хупанкисене сарӑхтарнӑ, хура ҫӳҫӗсем хушшине эрешмен карти майлӑ сайра кӑвак пӗрчӗсем тире-тире хунӑ, куҫӗсене тӗссӗрлетнӗ.

В нем была все та же порочная и манящая красота, но осень жизни уже кинула блеклые краски на щеки, пожелтила веки, впряла в черные волосы редкие паутинки седины, притушила глаза.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӑпӑрка симӗскер, хытса ларнӑ сывлӑм евӗр куҫҫулӗ витсе илнӗскер, вӑл кӗрпеклӗ хура ҫӗр ҫумне шӑнса ӗнтӗркенӗ пек лӑпчӑнать, унӑн сиплӗхлӗ хура юнӗпе тӑранать, ирӗлсе эрешмен карти пек ҫӳхелнӗ йӑлтӑркка пӑра шӑтарса ҫӗкленес, май уйӑхӗнче акӑш-макӑш ашкӑрса симӗсленес тесе, ҫуркуннене, хӗвеле кӗтет.

Шелковисто-зеленое, все в слезинках застывшей росы, оно зябко жмется к хрушкому чернозему, кормится его живительной черной кровью и ждет весны, солнца, чтобы встать, ломая стаявший паутинно-тонкий алмазный наст, чтобы буйно зазеленеть в мае.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан тухасчӗ те ҫеҫенхире ҫемҫе суха касси тӑрӑх акапуҫ хыҫҫӑн утасчӗ, вӑкӑрсене шӑхӑрса хӑваласчӗ, кӑвак тӳпере карталанса вӗҫекен тӑрнасем кикаклатса кӑшкӑрнине итлесчӗ, ҫилпе вӗҫсе килнӗ эрешмен картин кӗмӗл ҫипписене пит ҫумӗнчен иле-иле пӑрахса, ака тимӗрри хускатнӑ кӗрхи ҫӗрӗн эрех пек ӳсӗртекен шӑршине ҫине-ҫине кӑкӑр тулли ҫӑтасчӗ.

А потом ходить по мягкой пахотной борозде плугатарем, посвистывать на быков, слушать журавлиный голубой трубный клич, ласково снимать со щек наносное серебро паутины и неотрывно пить винный запах осенней, поднятой плугом земли.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шӑплӑхра мачча ҫумӗнчи эрешмен картинчен чӑлханса ларнӑ шӑна нӑйӑлтатни, хута кӑтӑртаттарса перо шуни тата суд членӗсенчен тахӑшӗ йывӑррӑн пашкаса сывлани илтӗнсе тӑрать.

В тишине звенела запаутиненная на потолке муха, скребло бумагу перо, да кто-то из членов суда сапно и тяжело дышал.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Капла эрешмен те хӑй картине карас ҫук!

Да так и паук паутину не сплетет!

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫавӑнтах вӑл чӳречерен пӑхса илчӗ, хӗвелпе ҫунса тӑракан цинк витнӗ ҫурт ҫийӗсене, мӑръе ҫине эрешмен карти пырса ларнине асӑрхарӗ.

При этом он взглянул в окно на горящие под солнцем цинковые крыши, на зацепившуюся за трубу паутину.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней