Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫӗкленчӗ (тĕпĕ: ҫӗклен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тинӗс ӗнтӗ, инҫетре, хӗрхӗлтӗм ылтӑн тӗспе витӗнчӗ, хӗвеле хирӗҫ хӗрлӗ-шурӑрах тӗтӗм тӗслӗ, ҫӳхе хӗрриллӗ пӗлӗт ҫӗкленчӗ.

Море вдали уже покрылось багрецом и золотом, навстречу солнцу поднимались розовато-дымчатые облака мягких очертаний.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Вӑл ӗнтӗ тутине те уҫрӗ, ларкӑч ҫинчен пӑртак ҫӗкленчӗ те, кӑкӑрне карӑнтарса, сывлӑш ҫӑтса илчӗ, ҫӑварне карчӗ — анчах сасартӑк, хӑранипе, такам саламатпа ҫапса антарнӑ пек, куҫне хупрӗ те кимӗ тӗпне ӳкрӗ.

Он уже открыл рот и привстал немного на лавке, выпятил грудь, вобрал в нее много воздуха и открыл рот, — но вдруг, пораженный ужасом, ударившим его, как плетью, закрыл глаза и свалился с лавки.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Вӑл ҫӗкленчӗ, парта хушшинче юпа пек хытса тӑчӗ.

Он поднялся и с каменным лицом застыл за партой.

15-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Олеся сасартӑк ҫӗкленчӗ те вырӑнӗ ҫине тӗренсе ларчӗ.

Олеся вдруг поднялась и присела на постели.

XIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Вӑл пӑртак ҫӗкленчӗ те, кукамӑш пурринчен вӑтанмасӑрах, аллисемпе ман пуҫа тытрӗ, вара ҫамкапа питҫӑмартинчен ҫине-ҫинех темиҫе хут чуптуса илчӗ.

Она привстала и, не стесняясь присутствием бабки, взяла руками мою голову и несколько раз подряд поцеловала меня в лоб и щеки.

XIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Анчах ӑна кӳрентерни пирки сасартӑк шухӑш килсе ҫапрӗ те, манра ҫавӑнтах тытса чармалла мар хаярлӑх хумӗ вӗресе ҫӗкленчӗ.

Но вдруг при мысли об оскорблении, которому она подверглась, на меня сразу нахлынула волна неудержимой ярости.

XIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Мануйлиха, урайне унпа юнашар ларнӑскер, ури ҫине йывӑррӑн ҫӗкленчӗ те ман еннелле аллисемпе сулкаларӗ.

Мануйлиха, сидевшая тут же рядом, на земле, с трудом поднялась на ноги и замахала на меня руками.

XIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Пӗррехинче вӗсем иккӗшӗ таҫтан ӳркевлӗн, ним шухӑшламасӑр таврӑнаҫҫӗ, аслӑ ҫул урлӑ каҫма ҫеҫ тытӑннӑччӗ, вӗсене хирӗҫ тусан пӗлӗчӗ ҫӗкленчӗ, тусан ӑшӗнче кӳме чупни курӑнчӗ, кӳмере Сонечкӑпа упӑшки тата темле господинпа госпожа ларса пыратчӗҫ…

Однажды они вдвоем откуда-то возвращались лениво, молча, и только стали переходить большую дорогу, навстречу им бежало облако пыли, и в облаке мчалась коляска, в коляске сидела Сонечка с мужем, еще какой-то господин, еще какая-то госпожа…

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Каллех ун пуҫӗ тӑрне ҫӗҫӗ ҫӗкленчӗ.

Опять занесен нож над ним.

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Куҫӗсенче ҫутӑ, хусканӑвӗсенче илем палӑракан пулчӗ, кӑкӑрӗ ҫав тери ҫӗкленчӗ, ӑшӗ ҫав тери пӗр ҫеммӗн вӑркакан пулчӗ.

В глазах прибавилось света, в движениях грации; грудь ее так пышно развилась, так мерно волновалась.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Манра сасартӑк Олеҫҫӑна, вӑл ӗлӑкрех хампа сиввӗн пулнӑшӑн, ӳпкев сӑмахӗ калас кӑмӑл чӑтмалла мар вӑйлӑ йӑтӑнса ҫӗкленчӗ.

Во мне вдруг поднялось неудержимое желание упрекнуть Олесю за ее прежнюю суровость.

X сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Пӗр кунхине кӑнтӑрла иртсен ҫил ҫӗкленчӗ.

Но вот однажды после полудня поднялся ветер.

Тӑххӑрмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Ҫак самантра вертолет карт туртӑнчӗ Те ҫӳлелле ҫӗкленчӗ, кӑштах вӗҫсен каллех аялалла анма пуҫларӗ.

Тут вертолет вздрогнул, поднялся, пролетел немного, а потом снова пошел на посадку.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Вӑл ура ҫине ҫӗкленчӗ.

Она встала на ноги.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Юлташӗ куҫне уҫрӗ те енчен енне сулӑна-сулӑна ура ҫине ҫӗкленчӗ.

Мальчик открыл глаза и пошатываясь из стороны в сторону, стал подниматься.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Маргарита вара ун ҫине ӑнланмасӑр пӑхса илчӗ те хӑвӑрт ура ҫине ҫӗкленчӗ.

Маргарита стрельнула в нее непонимающим взглядом и резко встала.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Хӗрлӗ ҫӳҫ сӑнӗ тӳрех тӗксӗмленчӗ, вырӑнӗнчен васкамасӑр ҫӗкленчӗ.

Рыжий вздрогнул, сразу помрачнел и нехотя поднялся с места.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Тӑрас килмесӗр вырӑнтан ҫӗкленчӗ те Женя учебникне илсе доска патнелле утрӗ.

Женя нехотя поднялась и, взяв в руки учебник, поплелась к доске.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Вӑл сӑмах калас тесе ҫӑвар уҫсанах залра илтсе илтӗнми тав-шав ҫӗкленчӗ, ун пек шава эпӗ халиччен нихҫан та илтмен.

В жизни моей я не слышал такого дьявольского шума, который поднимался, едва он открывал рот.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Залра шӑв-шавлӑ хускану ҫӗкленчӗ, хам сӑмаха пӗтерме кӑна ӗлкӗртӗм — малти ретрисенчен нумайӑшӗ ура ҫине тӑчӗҫ, хыҫалти ретрисем вӗсене лартасшӑн пулса кӑшкӑра пуҫларӗҫ, унсӑр курӑнмасть, вӑл вара патаклӑ аллине ҫӗклерӗ те:

Страшная суматоха поднялась в зале, едва я кончил свою речь: в передних рядах многие встали, в задних стали кричать, чтобы садились — не видно, а он стоял, подняв руку с палкой, и кричал:

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней