Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫутӑрах (тĕпĕ: ҫутӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тулта таса юр кӗрчӗсем выртнӑ, пӳртсенче тӑруках ҫутӑрах пулса тӑнӑ, йӗри-тавра мӗн пурри пӗтӗмпех ҫӗнелнӗ пек туйӑннӑ.
За окнами было разлито чистое сияние сугробов, в избах сразу посветлело, и все вокруг будто обновилось.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Урамра ҫутӑрах та ҫутӑрах пулса пынӑ, нимӗн йӗркисӗр кӑшкӑрни, йӗни, хӳхлени илтӗннӗ.
На улице становилось всо светлее, слышались уже беспорядочные крики, плач и причитания.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӳршӗ ҫутӑрах хӑмӑр куҫӗсене Штокман ҫинелле сиввӗн те кӑшт чалӑшшӑнрах тинкерсе пӑхса илчӗ.
Светло-коричневые глаза соседа холодно и пытливо, чуть вкось скользнули по Штокману.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑвак, ҫамрӑк пулин те, ҫутӑрах сарӑ кӑтра сухалне вӑрӑм ӳстерсе янӑ, таса хӗрлӗ тути сухалӗ айӗнчен пиҫсе ҫитнӗ арбуз татӑкӗ тӗслӗ курӑнать.
У казака, несмотря на его молодость, кучерявилась густейшая светло-русая борода, арбузным ломтем розовел в ней свежий румяный рот.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унан пичӗ-куҫӗ пӗчӗк ачанни пек ҫутӑрах хӗрлӗ те таса пулнӑран Штокман та, ун ҫине пӑхса илсе, тутине сӑлтавсӑр кулӑпа ейӗлтерчӗ.
С таким детски розовым и чистым лицом, что даже Штокман беспричинно ежил улыбкой губы, глядя на него.

Курӑксем тымарӗсенченех тӗксӗммӗн те ҫӑран ешерсе ӳснӗ, вӗсен пуҫӗсем, хӗвел ҫинче витӗр курӑнса, ҫутӑрах симӗссӗн йӑлтӑртатаҫҫӗ.
Травы от корня зеленели густо и темно, вершинки просвечивали на солнце, отливали медянкой.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Таҫта лере, Хопер шывӗн тепӗр енче, тачка пӗлӗтсен ҫутӑрах шурӑ арки асамат кӗперӗн капӑр пиҫиххийӗпе пиеленнӗ пӑрлӑ ҫумӑра тӑкать, ҫумӑрӗ ҫӗр ҫине чалӑшшӑн ҫапса ҫӑвать.
Где-то по ту сторону Хопра из ярко-белого подола тучи сыпался и сек землю косой дождь с градом, перепоясанный цветастым кушаком радуги.

Бунчук, ҫав тери сехӗрленсе ӳксе, унӑн питне сӑн кӗме, тӑнлавӗсем ҫутӑрах тӗспе сарӑхма пуҫланине асӑрхарӗ.
С безграничным ужасом заметил Бунчук, что лицо ее светлеет, становится прозрачней, желтей у висков.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Айккисенче чалӑш кӗсьесем ларттарса ҫӗлетнӗ ҫутӑрах симӗс кӗрӗкӗпе шурӑ ҫӗлӗкӗ ретсен умӗнче чылайччен ӗмӗлтетсе пыраҫҫӗ.
Его светлозеленый полушубок, с косыми карманами по бокам, и белая папаха долго маячили над рядами.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ирина Сергей ҫумне таянчӗ, брезент таткине сирсе пӑрахрӗ те: — Ҫутӑрах! Пысӑк пулӑп! — терӗ.
Ирина прислонилась к Сергею, сорвала кусок брезента и сказала: — Пусть поливает! Большая вырасту!

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл ывӑлӗ ҫинчен куҫне илмен, ун куҫӗнче Сергей пӗчӗкрен пӗлнӗ амӑш юратӑвӗн хӗлхемне курнӑ, вӑл хӗлхем халӗ те ҫутӑрах пек туйӑннӑ.
Она не сводила глаз с сына, и во взгляде ее Сергей видел знакомый ему еще с детских лет луч материнской ласки…

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫивӗтленӗ ҫивечӗсене кӑкӑрӗ ҫине хурса, хура куҫӗсене йӑлтӑртаттарса, Ирина пырса кӗрсен, алӑк пуканӗ патӗнченех Сергей кӑна сисмелле питӗ кӑмӑллӑн йӑл кулса илсен, пӳртре тата ҫутӑрах та савӑнӑҫлӑрах, чӗрене тата ӑшӑрах пек туйӑнчӗ Сергее.
А когда вошла Ирина с заплетенными косами, лежавшими у нее на груди, и, блестя черными глазами, еще у порога улыбнулась Сергею так украдчиво, что только он один и мог заметить, Сергею показалось, что в комнате стало светлее.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Бунчука ҫутӑрах вырӑна лартрӗҫ.
Бунчука заботливо усадили к свету.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл, хыр йывӑҫҫин ҫутӑрах хӑмӑр вулли ҫумне сӗвенсе тӑнӑ та, окопсем патӗнче чупкаласа ҫӳрекен нимӗҫсем ҫине ӳркенчӗклӗн перкелесе тӑрать.
Прислонясь к рыжему стволу сосны, он лениво постреливал по перебегавшим над окопами немцам.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Утнӑ хушӑрах хӑй планшеткӑран шоколад кӑларса илет те (прапорщикӑн ҫутӑрах хӗрлӗ тути пӗтӗмпех шоколадпа вараланса пӗтнӗ), ҫиелти хутне сӳсе пӑрахса, колонна хӗррипе утать; арки ҫумне пылчӑк хытса ларнӑ вӑрӑм шинелӗ урисем хушшинче сурӑх хӳри евӗр ҫапкаланса пырать.
Он развертывал, вынимая из планшетки, шоколад (мокрые яркорозовые губы его по краям были измазаны шоколадом), ходил вдоль колонны, и захлюстанная длинная шинель с присохшей к подолу грязью болталась меж ног, как овечий курдюк.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бунчук кашни шӑв-шава тимлӗн тӑнласа, ҫутӑрах урамсенчен пӑрӑнса, ҫынсӑр тӑкӑрлӑксемпе малалла утрӗ.
Бунчук шел, чутко вслушиваясь, обходя освещенные улицы, пробираясь по безлюдным проулкам.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн пенсне айӗпе пӑхакан куҫӗсен ҫутӑрах сарӑ тӗкӗсем ҫилӗллӗн сиккелесе чӗтренчӗҫ.
Под пенсне его нервно помигивали короткие золотистые ресницы.

Ҫуллахи кун тата ҫутӑрах ялкӑшать.
Летний день еще ярче светится.

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Унта аслӑрах та ҫутӑрах пек туйӑннӑ, пӗрене куписем сайралнӑ, пур ҫӗрте те лӳчӗркенсе пӗтнӗ пӗрене хуппи йӑваланса выртнӑ, пӗренесем выртнӑ ҫӗрте ҫаралнӑ ҫӗр шуранка, ҫӗр ҫумне лӑпчӑннӑ курӑкпа витӗннӗ.
В нем стало просторней и светлее, намного уменьшилось число штабелей, всюду валялась содранная кора, а на тех местах, где лежали бревна, белели голые полянки, покрытые бледной, прибитой к земле травой.

Тӗттӗмре унӑн куҫӗ тата ҫутӑрах йӑлтӑртатрӗ, вӑл Сергей ҫине савӑнӑҫлӑн пӑхса илчӗ.
В сумерках глаза ее блестели еще сильнее, и она смотрела на него тем же улыбающимся взглядом.

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика