Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫутӑпа (тĕпĕ: ҫутӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сайра хутра вӗлтӗртетсе ӳкекен юр пӗрчисем тӗксӗм кӑвак тӳпене вӑйсӑр та ачаш ҫутӑпа хупланӑ.

Перепадающий снежок крыл небо тусклой, ласковой поволокой.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ку тата мӗнле пулать, Бунчук юлташ? — ҫине-ҫинех тӗпчерӗ Анна, ӑшӑ ҫутӑпа ҫиҫекен пысӑк та вылянчӑк куҫӗсемпе Бунчук ҫине пӑхса.

А это как, товарищ Бунчук? — осаждала она вопросами и выжидающе поднимала на Бунчука большие с неверным и теплым блеском черные глаза.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Станцие ӗҫе ярас вӑхӑт ҫитсе пыни курӑнсах тӑнӑ: хунар тытса унта-кунта чупкаланӑ, тӗксӗм ҫутӑпа ҫуталнӑ ҫӳллӗ чӳречесенчен ҫын мӗлкисем курӑннӑ, такам хунар тытса, пусма тӑрӑх шлюз ҫине чупса хӑпарчӗ…

По всему было видно — шли последние приготовления: мелькали фонари, сквозь высокие, слабо освещенные окна виднелись силуэты людей, кто-то бегом, с фонарем в руке, подымался по лестнице на шлюз…

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Суха сухаланӑ, тырӑ акнӑ, вӑкӑрсене пӑхнӑ, утӑ ҫулнӑ, авӑн ҫапакан машинӑна кӗлте парса тӑнӑ, — пӗчӗкрен пуҫласа ӗнерхи пуху таран унӑн пӗтӗм пурнӑҫӗ темле ҫӗнӗ ҫутӑпа ҫуталса, ун умне тухса тӑчӗ.

Вспоминал, как когда-то пахал, сеял, ухаживал за быками, косил сено, подавал снопы на молотилку, — вся его жизнь от ранней юности до вчерашнего собрания в каком-то новом освещении встала перед ним.

XVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Каргин сӑрчӗ хыҫӗнче Климовски хутор ҫӳҫисем кӑштах палӑраҫҫӗ; вӗсен хыҫӗнче, юр витсе кайнӑ тӗссӗр кӑвак пӗлӗт хӗррин тепӗр енче, тӗтреллӗ хӗвеланӑҫӑн ҫур тӳпене ҫити кармашӑннӑ шуҫӑмӗ вутлӑ хӗлхемсем сапалать, йӑм-хӗрлӗ ҫутӑпа ҫиҫсе йӑлкӑшать.

За Каргинским бугром чуть виднелись макушки верб хутора Климовского, за ними, за полынной сизью оснеженного горизонта, искрился и багряно сиял дымный распластавшийся в полнеба закат.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл кӑмӑллӑн кулкаларӗ; унӑн пысӑк ҫамкаллӑ, тӗксӗм кӑвак, сӑн-пичӗ шурӑ шӑлсемпе ейӗлчӗ, куҫӗсем хаваслӑ ҫутӑпа йӑлкӑшса ҫуталчӗҫ.

Он улыбался, на сером квадрате его большого лобастого лица белели зубы, тепло, сдержанно и весело поблескивали глаза.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Самантлӑха ҫамрӑк казак юррине итлесе тӑчӗ те, сарӑ пайӑркаллӑ ҫутӑпа ҫивӗтленнӗ чукун ҫул тӑрӑх пӑхкаласа, хӑюллӑн эшелон еннелле утса кайрӗ.

Постоял, прислушиваясь к песне; оглядел пути, отмеченные желтыми запятыми огней, уверенно пошел к эшелону.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Меркуловӑн тӗксӗм сарӑрах ҫутӑпа хӗмленсе йӑлкӑшакан хӑмӑр куҫӗсем хаваслӑн мӑчлатма тытӑнчӗҫ; вӑл ҫавӑнтах ура ҫине сиксе тӑчӗ те атӑ сӑмсине купӑс ҫеммипе килӗшӳллӗн тӑпӑртаттарса илчӗ, унтан урипе хыттӑн тапса, ҫӑмӑллӑн та меллӗн, кӗлеткине пружина пек ухӑнтарса, кукленсе ташлама пуҫларӗ.

У Меркулова в коричневых, крапленных желтой искрой глазах замигали веселые светлячки; он вскочил на ноги, улавливая такт, носком сапога посыпал мельчайшее просо дроби и, вдруг топнув, легко, пружинисто, кругло пошел на присядку.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Автомобиль ҫутисем пӗр площадьрен тепӗр площаде ҫутатса вӗҫнӗ; магазинсен сарлака чӳречисем Сергее тӗлӗнмелле ҫутӑпа саламланӑ; тӗл пулакан ҫынсем, иртсе каякан ҫынсем ӑна кӑмӑллӑн йӑл кулнӑ, пурте ырӑ кӑмӑллӑ, тарават курӑннӑ…

Автомобильные огни бежали освещая одну площадь за другой; широкие окна магазинов приветствовали Сергея удивительным светом; встречные люди, проходящие мимо, улыбались ему, все выглядели добрыми, гостеприимными…

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Урам та, ун кӑмӑлне пӗлсе тенӗ пек, сасартӑк ҫутӑпа тулчӗ — урамра кун чухлӗ ҫутӑ нихҫан та пулман-ха!

И улица, словно понимая его настроение, вдруг наполнилась светом — на улице еще никогда не было столько света!

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Таҫта сӑртсем хыҫӗнче хӗвел хӑпарнӑ, инҫетри вӑрман тӑрри халӗ хӗрлӗ тӗспе мар, кӗрен тӗспе ялкӑшса кайрӗ, ту хушши пӗлӗтрен ӳкекен ҫутӑпа ҫуталчӗ.

А где-то в горах подымалось солнце, вершина далекого леса вспыхнула не красным, а розовым пламенем, и ущелье наполнилось падающим с неба светом.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей йӑл кулчӗ те ҫутӑпа ыратса кайнӑран куҫне хупрӗ, хупсанах сарӑ ҫаврашкасемпе пӗрле Ирина ҫаврӑнма пуҫларӗ…

Сергей зажмурил глаза, и вместе с синими, оранжевыми кругами перед ним поплыла Ирина…

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ыйха путса пыракан пысӑк хулан шӑв-шавӗ, трамвайсем чӑнкӑртатни, электричество сенкер ҫутӑпа йӑлтӑртатни — ҫаксем пурте Григорий кӑмӑлне йывӑрлантарса ячӗҫ.

Гул большого засыпающего города, звонки трамваев, голубой переливчатый блеск электричества подействовали на Григория подавляюще.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ку тӗлте унӑн сасси кӗтмен ҫӗртенех ҫирӗпленет, тӗксӗмленнӗ куҫ шӑрҫийӗсем йӑлтӑртатса, ватлӑх сӳнтернӗ шурӑ ҫутӑпа ҫунма пуҫлаҫҫӗ.

Тут голос его внезапно крепчает, мерклые зрачки блестят и загораются былым, загашенным старостью огнем.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кухня пӗр саманта, куҫа шартарса яракан симӗс ҫутӑпа ҫуталса, шӑпланса ларчӗ: чӳрече хупписене ҫумӑр качӑртаттарни илтӗнчӗ, унтан аслати янӑраса кайрӗ.

В кухне на секунду стало ослепительно-сине и тихо: слышно было, как ставни царапал дождь, — следом ахнул гром.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вара каллех тӗлӗнмелле янӑравлӑ сасӑ илтӗнсе кайрӗ те пӗтӗм светлица шупкарах хӗрлӗ ҫутӑпа ҫуталса кайрӗ, каллех тӗлӗнмелле чалмаллӑ тухатмӑш хускалмасӑр тӑни курӑнчӗ.

И опять с чудным звоном осветилась вся светлица розовым светом, и опять стоит колдун неподвижно в чудной чалме своей.

IV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Вӑл салху, кӑмӑлсӑр, сӗтел ҫиттине туртса антарчӗ те — пӳлӗмре сасартӑк витӗр курӑнакан кӑвакрах ҫутӑ курӑнса кайрӗ; унчченхи шупкарах-сарӑ ҫутӑ хумӗсем ҫеҫ, кӑвакрах ҫутӑпа ылмашӑнса, тарӑн тинӗсре чӑмса вылянӑ пек, пӗр ҫӗрелле туртӑнаҫҫӗ.

Он пришел пасмурен, не в духе, сдернул со стола скатерть — и вдруг по всей комнате тихо разлился прозрачно-голубой свет; только не смешавшиеся волны прежнего бледно-золотого переливались, ныряли, словно в голубом море, и тянулись слоями, будто на мраморе.

IV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

ытарма ҫук илемлӗ, мӗн пурри тӗлӗнмелле кӗмӗл ҫутӑпа ҫиҫсе тӑрать, анчах халь ӗнтӗ ку илем ҫине пӑхса никам та киленмест: пурте тутлӑ ыйхӑра.

в дивном серебряном блеске; но уже никто не упивался ими: все погрузилось в сон.

VI. Вӑранни // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Анчах тӳпе сывлать, чунхавалӗ ҫӗкленет, чӗрере вӗҫӗ-хӗррисӗр туйӑм, пурте тӗлӗнмелле илемлӗ пек, йӑлтах кӗмӗл ҫутӑпа ялкӑшса та сиссе тӑрать пек.

А вверху все дышит, все дивно, все торжественно, а на душе и необъятно, и чудно, и толпы серебряных видений стройно возникают в ее глубине.

II. Голова // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫӗр ҫинче мӗн пурри йӑлтах кӗмӗл ҫутӑпа ялкӑшать; таса сывлӑш пӑчӑ, анчах кӑшт уҫӑрах та, ҫемҫе те ҫепӗҫ, тинӗс хумӗпе килсе ҫапнӑ пек, йӗри-тавра вӑл тутлӑ шӑршӑ сарать.

Земля вся в серебряном свете; и чудный воздух и прохладно-душен, и полон неги, и движет океан благоуханий.

II. Голова // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней