Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫивӗт сăмах пирĕн базăра пур.

ҫивӗт (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Леночка пӗрехмай ҫивӗт вӗҫне пӳрни тавра пӗтӗрет.
Леночка все навивала и навивала на него кончик косы.

Леночка мӗншӗн ҫивӗтне пӗтӗрнӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Вӑл пӗрмай ҫивӗт вӗҫне сулахай шӗвӗр пӳрни ҫине пӗтӗрет.
Она то и дело накручивала кончик косы на указательный палец левой руки.

Леночка каллех хумханса, ҫивӗт вӗҫне шӗвӗр пӳрни ҫине пӗтӗрме тытӑнать ӗнтӗ.
Леночка опять будет нервничать и накручивать кончик косы на указательный палец.

Ҫулла Ленӑпа Чижик // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Хӗрарӑмсем чие пысӑкӑш тӗпексем тума, пайӑркасемпе ҫивӗт ҫивӗтлеме юратаҫҫӗ, вӗсен вӗҫӗсем кӑтраланса-мӑкӑрӑлса тӑраҫҫӗ е пӗтӗрӗнсе пит йӗри-тавра ҫаврӑнаҫҫӗ.
Женщины предпочитали разделять волосы на маленькие хохолки с вишню величиной, на пучки и жгуты, кончики которых слагались в рельефный рисунок, на витые штопоры, обрамлявшие лицо.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл хӑйӗн пилӗк таранах усӑнса аннӑ ҫутӑ ҫивӗт вӗҫне пиҫиххи хушшине чиксе хунӑ.
Светлые косы, заткнутые концами за ременный поясок, змейками лежали на груди.

49 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хӗрачана ҫивӗт вӗҫӗнчен туртсан та — вӑл ҫиленет; ҫавӑнпа та хӗрачасемпе дисциплинӑна та тӗреклетме ҫук», теҫҫӗ.
А девочку за косу дернешь — и то она обижается; значит, с девочками и дисциплину подтянуть нельзя».

15 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Сывлӑм, ҫӳлтен ӳкес вырӑнне ҫӗр тӑрӑх вӑрттӑн шӑвакан ҫумӑр пек, ҫара чул ту ҫинчен аялалла ҫивӗт евӗрлӗ юха-юха анать.
Она стекала косичками с обнаженных скал, как дождь, украдкой проползший по земле, вместо того чтобы упасть сверху.

Улттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Сарӑ ҫивӗт пилӗк таран, Ҫыхса янӑ ҫут лентте.
Коса руса до пояса, В косе лента голуба.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Мамӑк пек ҫемҫе кӑвак ҫӳҫӗсене икӗ ҫивӗт тунӑ, пуҫне пӗчӗк хура чаплашка тӑхӑннӑ.
Седые, мягкие, как пух, волосы заплетала в две косы и закрывала черной чехлушечкой.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Ҫырӑ ҫӳҫне хулӑм ҫивӗт туса чӑмӑртанӑ.
Каштановые волосы были собраны в тяжелый жгут.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл хӑнана курсан пуҫ тайса саламларӗ, тутӑрне салтсан ҫурӑмӗ ҫинче шӑрҫаланӑ ҫивӗт курӑнса кайрӗ.
Она поклонилась гостю и сбросила с себя шаль — на спине шевельнулась тугая коса.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Унӑн пуҫӗнчи косынки шуса аннӑ, пуҫ йӗпписем ҫӳҫрен тухса ӳкнӗ, ҫивӗт сӳтӗлсе кайнӑ.
С головы ее слетела косынка, выскочили из волос шпильки, косы распались.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Пудрӑ — тар мар, кӑтра — тупӑ мар, ҫивӗт — хӗҫ мар, эпӗ нимӗҫ мар, сирӗн сиятельствӑ, эпӗ чӑн-чӑн вырӑс ҫынни! — унтан парадран пӑрахса кайнӑ.
— Пудра — не порох, букли — не пушки, коса — не тесак, а я не немец, ваше величество, а природный русак! — и уехал с парада.

Пудра — пӑшал тарӗ мар // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Тӗттӗм пулса ҫитсен, чӳречесенчен ҫеҫенхирти уҫӑ сывлӑш кӗрсен, праҫникри пек тумланнӑ Сергейпа Ирина килчӗҫ: Ирина ҫаннисемпе кӑкӑр ҫине илемлӗ тӗрӗ тытнӑ ҫинҫе шурӑ пир кӗпе тӑхӑннӑ; Наталья Павловна асӑрхаса илчӗ: ҫак кӗпе тӗсӗ Иринӑн тӗксӗмрех пичӗпе тата ҫивӗт туса пуҫ тӑрне темӗнле, кайӑк йӑви пек, чӑмаккаласа ҫыхнӑ хура ҫӳҫӗпе питех те килӗшсе тӑрать.
Когда совсем смерклось и в окна повеяло степной прохладой, пришли Сергей и Ирина, на Ирине белое, из тонкого полотна платье, с ярким узором на рукавах и на груди, цвет платья, как заметила Наталья Павловна, удачно сочетался со смуглым лицом Ирины и с ее черной косой.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Карап сӑмси шыва икӗ еннелле касса пырать; шыв карапӑн авса тунӑ илемлӗ хӳри патне ҫитичченех вӗресе, кӑпӑкланса юхать; карап хыҫӗнче васкавлӑ хумсем сапаланаҫҫӗ те, виҫӗ юхӑ виҫӗ ҫивӗт пайӑрки пек, ҫивӗтленеҫҫӗ.
От носа, где, надвое разваленный, вскипал белый бурун, до красиво выгнутой кормы, за которой разбегались торопливые волны и три струи сплетались, как три пряди в косе.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Мӗн тумалла ӗнтӗ ҫивӗт пирки?
Как быть с косой?