Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шухӑш сăмах пирĕн базăра пур.
шухӑш (тĕпĕ: шухӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Уча пуҫне килсе кӗнӗ ҫак шухӑш Павӑл тӗлӗшпе йӗрӗнчӗклӗ те тӗрӗс мар пек туйӑнчӗ, анчах вӑл унӑн ӑс-тӑнне хӑй кӑмӑлне хирӗҫлесех кӗрсе вырнаҫрӗ, ытти шухӑшсене пӗтӗмпех хӗстере-хӗстере кӑларчӗ.

Эта мысль сразу показалась Уче низкой и несправедливой, но помимо его воли, она все больше овладевала его сознанием, вытесняя все остальные.

18 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫак шухӑш унӑн пуҫӗнчи ытти пӗтӗм шухӑшсене хӗстерсе кӑларчӗ.

Это была его самая сильная и ясная мысль.

17 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Анчах ҫак вӑхӑтрах ун пуҫне: ӑна ҫавӑн пек хӑтланма чун-чӗре туйӑмӗ хушнӑ ӗнтӗ, ҫавӑнпа унӑн пӗр ҫирӗп шухӑш тытмалла та ӑна вӗҫне ҫитиех пурнӑҫламалла, текен шухӑш пырса кӗчӗ.

Но в то же время он ясно понимал, что его поступок был подсказан совестью и что он вынужден принять сейчас окончательное и бесповоротное решение.

16 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Унӑн пуҫӗнче хресченсенчен хӑй ялӗпе ҫемйи ҫинчен ыйтса пӗлес шухӑш ҫуралчӗ, анчах ку шухӑш вырӑнлӑ мар пек туйӑнчӗ те ӑна, вара хӑвӑртрах телейсӗр ачана шеллессипе улшӑнчӗ.

Он хотел было спросить про свою деревню, про семью, но удержался.

15 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Хамшӑн ҫав тери ҫӗнӗ те уҫӑмлӑ пек туйӑннӑ ҫак шухӑш — халь эпӗ унӑн майне-шывне те аран ҫеҫ тӗшмӗртетӗп — мана питӗ килӗшрӗ, эпӗ, хут листи илсе, ӑна ҫырса хума шут тытрӑм, анчах ҫырма ларсан ман пуҫа татах та нумай шухӑшсем кӗрсе тулчӗҫ, манӑн ирӗксӗрех пӳлӗм тӑрӑх утса ҫаврӑнмалла пулчӗ.

Это рассуждение, казавшееся мне чрезвычайно новым и ясным и которого связь я с трудом могу уловить теперь, — понравилось мне чрезвычайно, и я, взяв лист бумаги, вздумал письменно изложить его, но при этом в голову мою набралась вдруг такая бездна мыслей, что я принужден был встать и пройтись по комнате.

XIX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тепрехинче, вилӗм мана кашни сехетре, кашни минутра кӗтнине сасартӑк аса илтӗм те, паянхи кун ырлӑхӗпе усӑ куракан тата малашнехи ҫинчен шутламан этем кӑна телейлӗ пулма пултарать, текен шухӑш патне пырса тухрӑм, ҫакна ҫынсем епле халиччен те ӑнланманнине ниепле тавҫӑраймарӑм, — вара ҫав шухӑша пула, виҫӗ кун хушши уроксене вӗренмерӗм, юлашки укҫапа туяннӑ мӗнле те пулин романа вырӑн ҫинче выртса вуланипе тата ҫӑка хӑвӑлӗн пылӗпе пӗҫернӗ пӗремӗксем ҫисе реххетлентӗм.

Другой раз, вспомнив вдруг, что смерть ожидает меня каждый час, каждую минуту, я решил, не понимая, как не поняли того до сих пор люди, что человек не может быть иначе счастлив, как пользуясь настоящим и не помышляя о будущем, — и я дня три, под влиянием этой мысли, бросил уроки и занимался только тем, что, лежа на постели, наслаждался чтением какого-нибудь романа и едою пряников с кроновским медом, которые я покупал на последние деньги.

XIX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Татсах калама пултаратӑп: хама тӗн тӗлӗшпе яшлӑх умӗнхи тапхӑрта пӑшӑрхантарнӑ иккӗленӳсем патне эпӗ пӗрремӗш утӑма чӑланта ларнӑ чух турӑм, анчах ҫакӑ ӳпкелессипе ӗненмессине хуйхӑ вӑратнӑран мар, пурне те курса тӑракан турӑ тӗрӗс мар туни пирки пуҫа шухӑш ӑс-пуҫ пӑтрашӑнса кайнӑ тата пӗр талӑк пӗччен ларнӑ вӑхӑтра килсе кӗнипе пулчӗ; ку шухӑш, ҫумӑр хыҫҫӑн кӑпка тӑпра ҫине ӳкекен тырӑ пӗрчи пекех, ҫирӗп тымар ячӗ, вӑйлӑн ӳссе сарӑлчӗ.

Положительно могу сказать, что первый шаг к религиозным сомнениям, тревожившим меня во время отрочества, был сделан мною теперь, не потому, чтобы несчастие побудило меня к ропоту и неверию, но потому, что мысль о несправедливости провидения, пришедшая мне в голову в эту пору совершенного душевного расстройства и суточного уединения, как дурное зерно, после дождя, упавшее на рыхлую землю, с быстротой стало разрастаться и пускать корни.

XV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫавӑн пек тӗлӗнмелле шухӑш ман пуҫа епле пырса кӗнине эпӗ пачах астумастӑп, анчах ку шухӑш мана питӗ килӗшнине тата ун пирки ыйтакансене пурне те: тем пулсан та кукамая парне паратӑпах, мӗнле парне иккене никама та каламастӑп, тесе ответленисене астӑватӑп.

Я решительно не помню, каким образом вошла мне в голову такая странная для ребенка мысль, но помню, что она мне очень нравилась и что на все вопросы об этом предмете я отвечал, что непременно поднесу бабушке подарок, но никому не скажу, в чем он будет состоять.

XVI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Софья Михайловна ҫак сӑмахсене куҫарса парсан класра ларакансем пурте пӗр харӑс, хаваслантармалла, ачана унӑн шухӑшӗ пӗртен-пӗр тӗрӗс шухӑш пулнине ӗнентерме тӑрӑшнӑ пек шавлама тытӑнчӗҫ.

И когда Софья Михайловна перевела эти слова, в классе согласно, ободряюще зашумели, от души стараясь утвердить мальчика в этой единственно справедливой мысли: не может вечно длиться такая тяжкая, такая нелюдская жизнь.

40 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Анчах унӑн пуҫӗнче темле ҫӗнӗ шухӑш ҫуралнӑ пек туйӑнчӗ, ҫав шухӑш ӑна малтанхи пек, ачалла ҫӑмӑл кӑмӑллӑ пулма кансӗрлерӗ.

И только словно появилась в нем какая-то новая мысль, мешавшая ему быть совсем прежним, мальчишески беззаботным.

20 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Малтанласа Виталисем патне кайса тӗтӗрес, лешсем хӑваласассӑн та — унтах ларса юлас шухӑшӗ те ҫук марччӗ Нинӑн, анчах та калла сӗмсӗрленни калама ҫук ӑссӑрланнине чухласа илчӗ те, тутине, юн тухасла, шатӑрт ҫыртрӗ: тӑнне куллен-кун пӑраланӑҫемӗн пӑраласа пыракан шухӑш шурлӑхне татах та тарӑнраххӑн пӑчӑртатса анса кайрӗ.

Помоги переводом

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Анчах та ҫиле хирӗҫ малалла утнӑҫем вӑл инспектора, ҫавӑн мӗскӗн, вӑйсӑр-халсӑр ӳтне-пӗвне, вӑл яланах темрен хӑрама юратнине, вӑл чарусӑрланнисене аса илсе пычӗ, ҫав чарусӑрлӑхра — хӗрарӑм ӑна пӗлсех тӑрать — ҫак этемӗн характерӗ ҫукки курӑнать, Жуковӑн киревсӗр йӑлисене аса илчӗ тата, йӗрӗнчӗклӗн ҫӳҫенсе кайрӗ, ҫапах та унӑн ӑшӗнче темле, халлӗхе уҫҫӑнах палӑрса ҫитеймен татӑклӑ шухӑш ӳссе ҫирӗпленсе пычӗ, ҫав шухӑш ӗнтӗ ӑна ырӑ кӑмӑллӑн та ытарлӑн йӑл култарать.

Но подвигаясь вперёд, против ветра, она вспоминала инспектора, его жалкое, беспомощное тело, склонность всегда чего-то пугаться, грубость, за которой — она знала — скрывается отсутствие характера, вспомнила противные привычки Жукова и брезгливо поёжилась, но в ней росло и крепло какое-то, ещё неясное решение, заставляя её добродушно и лукаво улыбаться.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

— Сирӗн шухӑшӑр ҫав тери ют ҫӗршыври шухӑш пек, ӑна каласа пама эсир вырӑсла сӑмах та тупаймарӑр иккен.

— Ваша мысль до того иностранная, что вы и слова русского не прибрали, чтоб ее выразить.

Вӑрӑ чакак // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 3–29 с.

Ҫак кунран пуҫласа Сервантеса пӗр шухӑш, — тарас шухӑш пӗтӗмӗшпех ҫавӑрса илнӗ те, унтан хӑпман.

С этого дня одна мысль — мысль о побеге — целиком завладела Сервантесом и не оставляла его.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Ат, айван, пӗр шухӑш хысакӗнчен тепӗр шухӑш хысакне сиксе ӳкекен Маринка сана каллех питӗрӗнчӗк урама хуса кӗртрӗ.

Вот и опять наивная, нелогичная Маринка поставила тебя в тупик.

16 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Малтанах ӑна хӑрушӑ пӗк туйӑнчӗ, анчах, яла ҫывӑхарнӑҫемӗн унӑн хӑрас шухӑш иртсе кайрӗ, савӑнӑҫлӑ шухӑшсем ун чӗрине тулнӑҫемӗн тулма пуҫларӗҫ.

Сначала было ему жутко, но, по мере того как он приближался к деревне, чувство это проходило, а чувство радости больше и больше проникало ему в душу.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Кунтан тухса хамӑрӑннисем патне ҫитес шухӑш ытти шухӑшсене ҫӗнтерсе ҫиеле тухрӗ.

Выйти, пробраться к своим! — эта мечта целиком поглотила все помыслы друзей.

Пӗр тӑвансем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 219–229 с.

— Унта мӗн чухлӗ шухӑш, мӗн чухлӗ пуян шухӑш! — терӗ вӑл.

— Сколько там мыслей и каких богатых мыслей! — вырвалось у него.

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫавнашкал ҫав унӑн куҫӗсем: Шурик пуҫне ҫӗнӗ шухӑш килсе кӗтӗр ҫеҫ, куҫӗсем вара сылтӑма та, сулахая та пӑхса ҫеҫ тӑраҫҫӗ, Шурик пуҫӗнче ҫӗнӗ шухӑш ҫуралнине вара пурте кураҫҫӗ.

Такое у них свойство: как придет Шурику в голову новая мысль, так они начинают стрелять направо и налево, и каждому видать, что Шурику пришла в голову новая мысль.

Ваҫка пиччӗшпе паллашнӑ хыҫҫӑнхи ӗҫсем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Тепӗр тесен, пирӗн икӗ шухӑш мар — икӗ ҫынна пайланӑ пӗр шухӑшчӗ.

Собственно, у нас были не две, а одна мысль, разделенная на двоих.

XIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней