Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

чунӑма (тĕпĕ: чун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мӗншӗн-ха мана тӑвӑл урӑх ҫӗре мар, шӑпах ҫав утрав ҫине кӑларса пӑрахрӗ тесе, эпӗ ахалех пӑшӑрханса чунӑма асаплантарнӑ.

Значит, я совершенно напрасно мучил себя бесплодными сожалениями о том, зачем буря выбросила меня именно сюда, а не в какое-нибудь другое место.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Чунӑма ҫӗнетсе ӑшӑтрӑн-ҫке эс, тӑванӑм!

Ты обновил и озарил мою душу.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Турӑҫӑм, ҫунатлантар ман чунӑма!

Боже, дай мне крылья!»

XXX. Стрем айлӑмӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Паян пулмасан ыран ҫӳлти турӑ ман ҫылӑхлӑ чунӑма хӑй патне илсе каять…

Не сегодня-завтра всевышний возьмет к себе мою грешную душу…

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эс халӑхшӑн тӑрӑшатӑн, сан пек ҫыншӑн хам та чунӑма пама хатӗр…

Ты служишь народу, а за таких я душу отдам…

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫапах та хамӑр лайӑх пурӑннӑ чухне пулнӑ ӗҫсем те ман чунӑма хам ҫакӑн пек шут тытни чухлӗ килентереймен.

Зато никогда мои отношения к ней, и в самое лучшее свое время, не доставляли мне такого внутреннего наслаждения, как эта решимость.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Симӗс курӑк та кипариссемпе кедрсем унта, унтах тата эс, чул стена патӗнче, аллусемпе ман чунӑма тытса илсеттӗн…

Туда, где зелень, и кипарисы, и кедры, где около каменной стенки ты взял руками мою душу…

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

«Ҫуратнӑ аннеҫӗм! — тесе шухӑшлатӑп. — Мана шыраҫҫӗ ӗнтӗ кусем, урӑх никама та мар, ман чунӑма илмех килеҫҫӗ, урӑх нимӗн те мар», — тетӗп.

«Мать родимая! — думаю. — Не иначе, меня ищут, не иначе, за моей душой лезут».

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Эсӗ кӗҫех манӑн чунӑма кӑлараттӑн!

— Ты меня чудок жизни не решила!

17-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Эсӗ кӗҫех манӑн чунӑма кӑлараттӑн!

— Ты меня чудок жизни не решила!

17-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Сан патна чунӑма ҫӑмӑллатма килтӗм эпӗ.

— Я к вам пришел, чтоб облегчить душу.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Анчах вӑл сирӗнпе, вырӑссемпе, ҫапӑҫма тухса кайсан, чунӑма тӑвӑр пулса ҫитрӗ.

А как вот ушел он биться с вами, русскими, тошно стало мне.

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Ил лашана, окаянный, урапине те илсе кай, анчах чунӑма хӑвар!

Бери, окаянный, и лошадь и телегу, только не губи ты моей души!

Ҫул ҫинче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 3–10 стр.

Урӑххи пулнӑ пулсан… — хӑраса хушса хучӗ вӑл: — халӗ ак, — хаваслӑн каласа пӗтерчӗ вӑл: — хам рольшӗн хӗрхенместӗп, ӳкӗнместӗп; чунӑмри йывӑрлӑх сирӗлчӗ, чунӑма ирӗк, хам та телейлӗ.

Что, если б другой… — с ужасом прибавил он, — а теперь, — весело заключил он, — я не краснею своей роли, не каюсь; с души тяжесть спала; там ясно, и я счастлив.

VI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Эпе чунӑма хытаратӑп, — терӗ вӑл юлашкинчен.

— Я собираюсь с духом, — сказала она наконец.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ним те хумхатмасть, чунӑма туртмасть, ӑсӑм канлӗн тӗлӗрет! — кӑшт ҫеҫ палӑрмалла каларӗ Обломов.

Ничто не вызывает, душа не рвется, ум спит покойно! — с едва заметной горечью заключил он.

III сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Турӑ чунӑма илтӗрччӗ пӗреххут!

Лучше Бог по душу пошли!

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Пурнӑҫ шаккать те чӗнет, ӗнтӗ хам ӗҫсӗр ларни чунӑма касать, хам вӑйсӑр пулни тарӑхтарать.

Жизнь стучит и зовёт, и уже досада на себя, на своё бездействие, слабость томит и волнует душу…

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑрҫӑ ҫулӗсенче ытла нумай инкек-синкек курса ирттернӗ пек ӗнтӗ, чунӑма асӑмран кайми ӗҫ-хӗлсем витрӗҫ те ӗмӗрлӗхех ҫавӑнта тӑрса юлчӗҫ, ҫапах та ҫав кунсем, ачасене ӑсатнӑ кунсем, ман умра темле аяккинче пек, уйрӑммӑн тӑрса юлчӗҫ…

Казалось бы, так много пришлось пережить за годы войны, такие странные, необычайно сильные впечатления поразили душу и остались в ней навсегда, а всё же эти дни стоят передо мной отдельно, как бы в стороне.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр сӑмахпа каласан, Саня туйӗ хаваслӑ пулчӗ, анчах та таҫта шалта, хамӑн чунӑма кичемлӗх пусса илнине те туйрӑм эпӗ, кун пирки хама хам та ӗненмерӗм.

Словом, на Саниной свадьбе было очень весело, но в глубине души я чувствовал тоску, в которой сам себе не хотел признаться.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней