Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

телейлӗн сăмах пирĕн базăра пур.
телейлӗн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Телейлӗн сывлать шыв, савӑнать шыв…

Помоги переводом

Пӑрпа пӗрлешнӗ ҫыран // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Кӑвайт ҫутисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 153 с. — 134–135 с.

Халӗ те, ҫутҫанталӑк ҫав тери илемле вӑхӑтра, ҫӗршывӑн ытарма ҫук хитре вырӑнӗсенче, кайӑксем юрланӑ самантра, ҫамрӑксем телейлӗн савӑннӑ сехетсенче, — «ӑҫта-ши ман Гаврик тусӑм» — тесе, эпӗ ӑна час-часах аса илетӗп.

Помоги переводом

Юлташ сӑмахӗ // Валентин Урдаш. «Ялав», 1948, 11№ — 27–28 с.

— Пухура каласа памалла пулать-и ҫакна йӑлтах? — ыйтрӗ Михала, ун калавӗ хыҫҫӑн пит-куҫран телейлӗн ҫуталса ларакан Левентей ҫине ытараймасӑр пӑхса.

Помоги переводом

II // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Анчах ҫӑлтӑрсем тӳпере телейлӗн сапаланман вӑхӑт пулчӗ пулмалла, аллах ӑна темшӗн ӑнӑҫу сунмарӗ.

Помоги переводом

12. Чурук-су айлӑмӗ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

— Шӗкӗр турра, — терӗ каччӑ телейлӗн кулса.

Помоги переводом

5. Ҫураҫнӑ хӗр // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Анчах Эльгеев хушаматлӑ пулнӑранпа телейлӗн туйман вӑл хӑйне хӑй: пурнӑҫа шӑратма унӑн сывлӑх-чӗрлӗхӗ ҫитмен.

Помоги переводом

4 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Ӳчӗпе ӑсне-тӑнне силлекен хӑнӑхман шӗвеке ӗҫнӗрен хӗрелсе Джесси стакана ҫав тери телейлӗн, ҫирӗппӗн пушатрӗ — чыхӑнса та каймарӗ.

С твердостью, хотя покраснев от непривычного питья, сотрясающего тело и разум, Джесси осушила стакан так счастливо, что даже не поперхнулась.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Кайрӑмӑр, кайрӑмӑр! — килсе тӑнӑ матроссем ҫине пӑхса телейлӗн тӑпӑртатать Дэзи.

— Пошли, пошли! — закричала Дэзи, счастливо оглядываясь на подошедших матросов.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Кантраллӑ тата ылтӑн яккӑрлӑ карттус галстукне татӑклӑнах хирӗҫлет, анчах вӑл питӗ телейлӗн кулать, ҫавӑнпа та манӑн нимӗн те асӑрхамалла мар.

Фуражка с ремнем и золотым якорем окончательно противоречила галстуку, но он так счастливо улыбался, что мне не следовало ничего замечать.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Мӗншӗнне хам та тӗплӗн ӑнланмасӑр — эпӗ паянхи каҫ савӑнӑҫ ҫеҫ курасшӑн; кӑткӑс сӑлтавсем пайланӑ икӗ алла пӗр-пӗринпе телейлӗн перӗнтерес килнӗрен ҫеҫ мар, — манра савӑнӑҫ-хӑпартлану хистевӗ ҫӗкленет: кӑмӑлӑм, хӗрӳ туйӑм-ӗмӗт ҫапла ыйтаҫҫӗ, тӗлӗнмелле кунашкал лару-тӑрура ӗмӗт-туйӑм чипер-хитре кӑна пулма тивӗҫли иккӗлентермелле марах.

Сам себе не отдавая в том отчета, я желал радости в сегодняшний вечер не потому только, что хотел счастливой встречи двух рук, разделенных сложными обстоятельствами, — во мне подымалось требование торжества, намеченного человеческой волей и страстным желанием, таким красивым в этих необычайных условиях.

XVI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫав тӗлӗк ҫине-ҫинех килет, тару урӑхла сӑнарланать, анчах телейлӗн вӗҫленет — ӑна сад пахчисене ертсе каять, унта шыв ҫийӗн ытарайми утравсем пӗрлешеҫҫӗ; е Давенанта тытаҫҫӗ.

Сон повторялся, бегство разнообразилось и, счастливо оканчиваясь, уводило его в сады, соединяющие над водой прекрасные острова, или Давенанта ловили.

XI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Пысӑк пӗлтерӗшлӗ, тӗлӗнмелле ҫав таран нумай хыпарпа тулсах ларнӑскер — Давенант телейлӗн ахӑлтатса кулса ячӗ.

Вне себя от такого количества важных и поразительных сообщений, Давенант счастливо расхохотался.

IХ сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Унтан алӑк еннелле телейлӗн пӑхма пуҫларӗ.

И стал блаженно смотреть на дверь.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 114–118 с.

Тонька ун ҫине пӑхса, ахӑлтатса, телейлӗн кулать.

Тонька посматривала на них и заливалась счастливым смехом.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫак сӑмахсем ывӑлне питӗ савӑнтарчӗҫ, унӑн чӗри телейлӗн тапма пуҫларӗ.

И сын был так счастлив от этих слов, что у него забилось сердце.

Шӑматкун, декабрӗн 18-мӗшӗнче Эмиль пӗтӗм Ленниберга ялне тӗлӗнтерчӗ, ҫакӑншӑн унӑн мӗнпур ҫылӑхӗсене каҫарчӗҫ. Тӗрӗсрех каласан, вӗсем ҫинчен манса кайрӗҫ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Ҫак каҫа та пулин унӑн ирӗклӗн те телейлӗн ирттерес килет, вара вӗсем Эмильпе иккӗшӗ кӳлле уланкӑ тытма кайрӗҫ.

Но в этот вечер ему всё же хотелось быть свободным и счастливым, и он отправился с Эмилем на озеро ловить окуней.

Тунтикун, декабрӗн ҫирӗм улттӑмӗшӗнче, Эмиль Катхультра пысӑк тӑкак туни, Коямнадиршӑ кашкӑр шӑтӑкне кӗрсе ӳкни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Ун ҫине утланнӑ Эмиль вара телейлӗн кулса ларать.

А Эмиль сидел у него на спине и счастливо улыбался.

Юнкун, октябӗрӗн 31-мӗшӗнче, Эмиль лашаллӑ пулать тата Петрель-фрупа пӗтӗм Виммербю ҫыннисене вилесле хӑратса пӑрахать // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

— Тӗлӗнмелле вӑл — хӗвел тени! — мӑкӑртатать Изот, телейлӗн кулса.

— Удивительно это — солнце! — бормочет Изот, счастливо улыбаясь.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Вӗсем хушшинче вӑл турра чӑнласах ӗненекен чечук архиерей служби вӑхӑтӗнче ҫавӑрӑнкаласа ҫӳренӗ пекех ҫӳретчӗ, кӗнеке вулакансен хастарлӑ ӑслӑлӑхӗшӗн савӑннине пӗртте пытармастчӗ; телейлӗн кулкаласа, типнӗ аллине хӗвне чиксе, тепӗр аллипе хӑйӗн ҫемҫе сухалне пур еннелле турткаласа, вӑл манран ыйтатчӗ:

Он вертелся среди них, точно искренно верующий дьячок за архиерейской службой, не скрывая восторга пред бойкой мудростью книгочеев; счастливо улыбаясь, засунув сухую руку за пазуху, дергая другою рукой во все стороны мягкую бородку свою, он спрашивал меня:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Ачаш ҫын, пӗрмаях тӑраниччен ҫиейменнипе ҫурри чирлӗскер, ҫине тӑрсах ҫирӗп чӑнлӑх шыранипе ывӑнса ҫитнӗскер, вӑл кӗнеке вуланисӗр пуҫне нимӗнле савӑнӑҫ та пӗлмен, икӗ вӑйлӑ ӑсӑн хирӗҫӗвӗсене хӑй килӗштернӗ пек туйӑнсан, унӑн кӑмӑллӑ тӗксӗм куҫӗсем телейлӗн кулатчӗҫ.

Нежный человек, полубольной от хронического недоедания, изнуренный упорными поисками прочной истины, он не знал никаких радостей, кроме чтения книг, и когда ему казалось, что он примирил противоречия двух сильных умов, его милые, темные глаза детски счастливо улыбались.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней