Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

татӑлса (тĕпĕ: татӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Иксӗмӗр пӗр сӑмахсӑр килӗшсе татӑлса «Хумсем ҫинче чупаканра» пулса иртни пирки урӑх калаҫмарӑмӑр, — унӑн тӗлӗнмеллерех палӑракан черчен ӗренкине-ӗлкине сиенлесрен хӑрарӑмӑр темелле-ши…

По молчаливому взаимному соглашению мы больше не говорили о впечатлении случая с «Бегущей по волнами, как бы опасаясь повредить его странно наметившееся хрупкое очертание.

IX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Горн халӗ — лаша сиккипе пынин ӑнтӑлуллӑ ӗнтӗркевӗнче, унта ҫилхе, тӗттӗм, каҫхи ҫӗр, сӑртсен таракан мӗлкисем, пӗтӗм кӗлеткен кӗвӗллӗ кисренӗвӗ тавралӑх анлӑшӗн сикекен-сарӑлакан сисӗмлӗхӗпе тата пуҫ ҫаврӑннипе татӑлса ӳкесле куҫӑмпа пӗрлешсе кайнӑ.

Он был погружен в механическое, стремительное оцепенение скачки, где грива, темная, ночная земля, убегающие силуэты холмов и ритмическое сотрясение всего тела смешивались в подмывающем осязании пространства и головокружительного движения.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Дрибб пилӗк хутчен татӑлса анчӗ, улттӑмӗш хутӗнче ӑнӑҫтарчӗ, анчах ҫав тери тертленсе вӑй хунӑран вӑрманпа тӳпе унӑн куҫӗ умӗнче виле ҫинчи шӑнасенчен те хытӑрах ташлаҫҫӗ.

Он обрывался пять раз, в шестой он сделал это удачнее, но от невероятного напряжения лес и небо заплясали перед его глазами быстрее, чем мухи на падали.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Ӑна никам та тытса чармарӗ, ашшӗ ҫеҫ хыҫалтан пӑшӑлтатса юлчӗ: «Ас ту, татӑлса ан ӳк», — унтан кулса ячӗ.

Никто его не удерживал, только отец сказал вслед: «Смотри, не оборвись», — и засмеялся.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Акӑ, пӗррехинче, тӗлӗкре, мана штейгер чӗнсе илсе ҫапла каларӗ пек: «Малыгин, эсӗ контора кай та укҫа илсе татӑлса тух», тет.

Вот, например, снится мне один раз, что призывает меня штейгер и говорит: «Ступай, Малыгин, в контору и получай расчет».

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ку ҫаккинчен татӑлса ӳкнӗ шуҫран тунӑ хӗрлӗ ҫӑлтӑр палли пулчӗ-мӗн: ҫав пит илемлех тавайман хӗрлӗ ҫӑлтӑр паллисем вунсаккӑрмӗш ҫулта красноармеецсен ҫӗлӗкӗсем ҫинче, рабочисен тата большевиксен блузисем ҫинче вут-хӗлхем евӗрлӗ йӑлтӑртататчӗҫ.

Это была сорванная с зацепки жестяная красная звездочка, одна из тех непрочных, грубовато сделанных звездочек, которые красными огоньками горели в восемнадцатом году на папахах красноармейцев, на блузах рабочих и большевиков.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Хура пустав тужурки унӑн тӗреклӗ мускуллӑ ӳт-пӳне ҫирӗппӗн туртӑнтарса витсе тӑрать, анчах тужурки ҫинче пӗр тӳме те юлман, — тӳмисем ахаль татӑлса ӳкнӗ темелле мар, юри касса илнӗ тесе шутлама май пур.

Черная суконная тужурка плотно обхватывала его крепкую мускулистую фигуру, но на ней не было ни одной пуговицы — похоже, что пуговицы были не случайно оторваны, а нарочно срезаны.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Татӑлса ӳлерӗ хамӑр тупайман ҫӑтмах пек ир, Йӑл! кулать кӑвак тавралӑх.

Там, где бешеный ад смеялся и рыдал рай.

III. Ассунта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Аялта — вак чуллӑ тӑпра, ун ҫинче хытӑ, йӗплӗ тӗрлӗ курӑк сапаланса тымарланнӑ; ҫак лаптӑк ҫурт-хуралтӑран вӑтӑр утӑмра сылтӑмалла авӑнчӑклӑн та чупуллӑн, сулахаялла тӳррӗн те авӑккӑн татӑлса чикӗленет; чӑнкӑ ахрат сӗмӗнче типнӗ тунасем сулланкалаҫҫӗ — виркӗс сӑртлӑхӑн, сывлӑшӑн витӗр курӑнакан тӗтрипе карӑннӑ ҫӗр хуппин улт ҫӗр хӑлаҫлӑ ахрачӗн чикки.

Каменистая почва с разбросанной по ней шерстью жестких, колючих трав круто обрывалась шагах в тридцати от дома ломаным убегающим вправо и влево контуром; на фоне голубого провала покачивались сухие стебли — граница возвышенного плато, шестисотсаженного углубления земной коры, затянутого прозрачным туманом воздуха.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Ҫынсене пӑшӑрхантаракан ыйтусене халӑхран татӑлса, «пӳлӗмри» ӗҫ шайӗпе кӑна ҫырлахса татса пама пулманнине эпӗ халиччен темиҫе те палӑртнӑ.

Я неоднократно делал акцент на том, что актуальные для граждан проблемы невозможно решать в отрыве от народа, только в рамках «кабинетной» работы.

Чӑваш Республикин Пуҫлӑхӗ Чӑваш Республикин Патшалӑх Канашне янӑ Ҫыру (2017) // Михаил Игнатьев. http://gov.cap.ru/SiteMap.aspx?id=238588 ... &gov_id=49

Тепӗр эрнерен, хӑйӗн еркӗнӗпе вӑрттӑн калаҫса татӑлса, Покета Лаура Мульдвей, унтан вара Сногден килсе ҫитрӗҫ; Ван-Конета хӑй хӑнӑхнӑ пурнӑҫ йӗркине малалла та тытса пымашкӑн Сногденсӑр йывӑр тиветчӗ.

Через неделю, по тайному уговору со своим любовником, туда же приехала Лаура Мульдвей, а затем явился и Сногден, без которого Ван-Конету было бы трудно продолжать жить согласно своим привычкам.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Унран йывӑр тиев татӑлса ӳкрӗ: Фергюсона вӑл опытлӑ, йӑрӑ алӑсене пачӗ эппин…

Тяжесть свалилась с него. Он передал Фергюсона в опытные и ловкие руки.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Эсборна вӑл тата икӗ кун кӗтрӗ, виҫҫӗмӗшӗнче ирхине хӑйне тӑруках килсе тухнӑ пушӑлӑх хӗрринче ҫакӑнса тӑнӑн, халран кайса тытса тӑракан юлашки чул муклашки ҫав тери хӑрушла ҫӳллӗшрен татӑлса аннӑн туйрӗ.

Еще два дня она ждала Эсборна, но утром третьего дня в ней как бы оборвался с страшной высоты последний камень, держась за который и изнемогая висела она над внезапной пустотой всего и во всем.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Тахҫан ҫӗр чӗтреннӗ чухне татӑлса аннӑ чике ту татӑкӗ — Лаптак Чул — тӗлӗнче уйрӑмах вӑйлӑ йӑнӑшрӗҫ.

Самая крупная ошибка произошла у Плоского Камня — обломка скалы, некогда сброшенного землетрясением.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

Карапсен йывӑр ӗҫӗпе килӗшсе тӑман, ӑнсӑртран «Тинӗс шӑрчӑкӗ» ят панӑ ҫак брига тӑвӑл суту-илӳ карапӗсен яланхи ҫулӗнчен чылай инҫете хӑваласа кайрӗ; канат пӑявӗ татӑлса пӗтрӗ, парӑссемпе стеньгсем, ватерлини сусӑрланчӗҫ.

Бриг носил неожиданное, мало подходящее к суровой профессии кораблей, имя — «Морской Кузнечик», бриг этот, с оборванными снастями, раненный в паруса, стеньги и ватер-линию, забросило далеко в сторону от обычного торгового пути.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ку — кивӗ, лайӑх вӑйӑ; ӑна ҫуррине ҫитсен пӑрахма юрамасть, тата кунсем карт мар; вӗсен, манӑн ҫакӑнта пӗтекен хаклӑ кунсен, виле ӳчӗсен умӗнче тупа тӑватӑп: татӑлса ывӑтӑннӑ икӗ вӗҫе туртса ҫыхатӑп, ҫав тери хытӑ, аллӑм сурса ыратма пуҫличчен хытӑ туртса ҫыхатӑп, ҫав тӗвӗре санӑн мӑйу хӑрӑлтатӗ!

Это старая, хорошая игра; ее не годится бросать с середины, и дни не карты; над трупами их, погибающих здесь, бесценных моих дней, клянусь вам затянуть разорванные концы так крепко, что от усилия заноет рука, и в узле этом захрипит ваша шея.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ҫуртсенчен пӗрин ҫинчи чукун хӑмаран сасартӑк сӑмахсемпе цифрӑсем татӑлса ӳкрӗҫ те — Гелли пурӑнакан манӑҫнӑ урам ячӗ Нока чӗринчен пырса ҫапӑнчӗ.

И вдруг, с чугунной дощечки одного из домов, сорвавшись, ударила его в сердце надпись забытой улицы, где жила Гелли.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Гелли кӑкӑрӗ тӗлӗнче аллипе сӑтӑрчӗ; булавка шӑпах — татӑлса ӳкнӗ пӗр тӳме вырӑнӗнче.

Гелли погладила рукой грудь; булавка нашлась как раз на месте одной потерянной пуговицы.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

«Эпир пурте, Фарфонт ҫыннисем, ытти ҫынсен умӗнче ҫапла пӗлтеретпӗр тата ҫирӗплететпӗр: малашне пурӑнма май ҫук, мӗншӗн тесен эпир пурте ӑсран тайӑлнӑ е пирӗн ӑша усал сывлӑш вырнаҫнӑ, ҫавӑнпа та хамӑрӑн кӑмӑлӑмӑрпа, пӗр-пӗринпе килӗшсе татӑлса пурнӑҫран хамӑра хамӑр уйӑратпӑр.

«Мы все, жители Фарфонта, заявляем и свидетельствуем перед другими людьми, что, находя более жить невозможным, так как все мы помешаны или одержимы демонами, лишаем себя жизни по доброй воле и взаимному соглашению.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Ҫӗнӗ Зеландирен Ахуан-Скапа таврӑннӑ Тарт капитан каласа панипе тата вӑл вырӑнти влаҫсене пӗлтернипе, пӑрахут команди ӗнентерсе ҫирӗплетнипе килӗшӳллӗн — Лӑпкӑ океанӑн кӑнтӑр пайӗнчи Фарфонт ятлӑ пӗчӗк утрав ҫинче питех те хӑрушӑ ӗҫ пулса иртнӗ: унта килӗшсе татӑлса мӗн пур ҫын хӑйне хӑй пӗр харӑс вӗлернӗ; виҫӗ тата ҫичӗ ҫулти икӗ ачана шутламасӑр, — вӗсене Тарт капитан тытса пыракан «Виола» пӑрахут ҫине илнӗ.

По рассказу капитана Тарта, прибывшего из Новой Зеландии в Ахуан-Скап, и согласно заявлению его местным властям, заявлению, подтвержденному свидетельством пароходной команды, в южной части Тихого океана, на маленьком острове Фарфонте, произошел случай повального и единовременного, по соглашению, самоубийства всего населения, за исключением двух детей в возрасте трех и семи лет, оставленных на попечение парохода «Виола», которым командовал капитан Тарт.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней