Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

сасӑ сăмах пирĕн базăра пур.
сасӑ (тĕпĕ: сасӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чӗлӗм туртнӑран хӑйӑлтатсарах тухакан хулӑн сасӑ, юлашки сӑмахӗсене тепӗр хут юрланӑ чух, ҫинҫереххипе пӗрлешрӗ, унтан ытти сасӑсем те килӗшӳллӗн хутшӑнчӗҫ те, юрӑ мӑнаҫлӑн, ирӗклӗн те салхуллӑн шӑранма пуҫларӗ.

Густой прокуренный бас, повторив последние слова, сомкнулся с тенором, потом вступили новые слаженные голоса, и песня потекла величаво, раздольно и грустно.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑн чухне вӑл йывӑҫ тӗмӗ патӗнче чарӑнса тӑчӗ, сасӑ кӑлармасӑр кулакан Степана куҫ хӳрипе курчӗ; Аникушка, куллине чараймасӑр куклене-куклене ларса, ывӑҫ тупанӗсене тути патне рупор пек тытса, хӗрарӑм сассипе вичкӗннӗн ҫухӑрнине курчӗ:

На скаку он мельком видел остановившегося возле куста, молчаливо улыбавшегося Степана Астахова; видел, как Аникушка, приседая от смеха и сложив ладони рупором, пронзительным, бабьим голосом визжал:

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сулахай ҫыранра казаксен ҫыпӑҫусӑр юррисемсӗр пуҫне пӗр пилӗк минута яхӑн ним сасӑ та илтӗнмерӗ, унтан ҫавӑнтах алӑпа ывӑтмалли гранатӑсем шартлатса ҫурӑла пуҫларӗҫ, пулемет шӑтӑртатса кайрӗ, пӑшалсемпе тӗлли-паллисӗр пеме тапратрӗҫ, унта та кунта: «Урра-а-а! Урра-а-а! Урра-а-а!» — тесе кӑшкӑрнӑ сасӑсем инҫетелле кассӑн-кассӑн юхса саланчӗҫ.

На левой стороне минут пять не слышно было ничего, кроме несвязных казачьих песен, потом стали гулко лопаться ручные гранаты, зарокотал пулемет, разом вспыхнула беспорядочная ружейная стрельба, и далеко покатилось прерывистое: «Ура-а-а! Ура-а-а! Ура-а-а-а!»

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Иван Иваныч кӑшкӑрнӑ иккен, анчах ун сасси халӗ ӗлӗкхи пек янӑрамасть, темле пӑвӑннӑ чухнехи пек тискер сасӑ, алӑк чӗриклетнӗ пек илтӗнет.

Это крикнул Иван Иваныч, и крик его был не болтливый и убедительный, как обыкновенно, а какой-то дикий, пронзительный и неестественный, похожий на скрип отворяемых ворот.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

— Кунта пухура пирӗн партин районти комитечӗн представителӗ пур, — кӗтмен ҫӗртен илтрӗ Ксени Егор Дымшаковӑн ҫирӗп сассине, ҫак сасӑ ӑна ирӗксӗрех ура ҫине тӑратрӗ.

— У нас тут на собрании присутствует представитель районного комитета партия, — неожиданно услышала она властный голос Егора Дымшакова, и этот голос заставил ее приподняться за столом.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Юлашки сӑмахсене вӑл хӑратмалла сасӑпа каларӗ, ку сасӑ, Вершинина лӑплантарса, ҫакна ӗнентерчӗ: Коробиншӑн ӗҫре тус-юлташ ҫук иккен, ӗҫ принципӗсене пырса тивес пулсан, вӑл ниме те пӑхса тӑмасть имӗш.

Последние слова он произнес угрожающим тоном, который успокоил Вершинина и убедил его в том, что Коробин стоит выше приятельских отношений и не посмотрит ни на что, если дело коснется принципов.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑрҫнӑ сасӑ та, ҫухӑрнӑ сасӑ та илтӗннӗ — пӗтӗм халӑх ҫухӑрашса, уласа, хумханса тӑнӑ.

И бранились, и орали, созывая своих, — и вся толпа гудела, кричала и волновалась.

II // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Пур ҫӗрте те тӑратса ҫырнӑ шалчасем курӑннӑ, шалчасем ҫинче утиалсем, ҫӗтӗк-ҫурӑк кӗпе-тӑла татӑкӗсем ҫакӑнса тӑнӑ; шалашсем умӗнче, таптаса пӗтернӗ курӑк ҫинче ушкӑнӑн-ушкӑнӑн, е пӗччен-пӗччен ҫынсем ларнӑ; хӑшӗ чӗлӗм туртса ларнӑ, хӑшӗ вут чӗртне, хӑшӗ кӗпине сапласа ларнӑ; унтах пӗр ҫамрӑк арӑм ачине чӗчӗ ӗмӗртсе ларнӑ, ҫывӑхрах ача-пӑчасем картла вылянӑ, пӗчӗк ачасем выляса, йӗрсе ҫӳренӗ; карчӑк ассӑн сывласа ларнӑ; шалашсем ӑшӗнчен алӑри ачасем ӳсӗрни, амӑшӗсем ачисене ачашласа юрлани, е вӑрҫса аван мар сӑмахсем каланӑ сасӑ, е пӗр-пӗр ватӑ ҫын ассӑн сывласа Турӑ ятне асӑннӑ сасӑ илтӗннӗ.

Всюду торчали скрещенные шесты, пестрели на них одеяла, обноски и тряпки; возле палаток, на помятой траве лежали и сидели люди, то вместе, то порознь; кто курил трубку, кто разводил костер, от которого стелился голубой прозрачный дымок, кто чинил рубаху; тут же молодая мать кормила грудью ребенка, а рядом бились в засаленные карты безбородые парни, резвились и плакали дети, охала старуха; изнутри палаток слышался детский кашель, материнская тихая песенка или доносилось злое, нехорошее слово, либо старческий глубокий вздох с причитанием молитвы.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Снаряд йынӑшса шартлатнӑ тата унӑн ванчӑкӗсем вшиклесе иртнӗ сасӑсем хӑлхара сирӗлсе ҫитеймерӗҫ-ха, ҫывӑхри лачакара сывлӑш хумӗ асар-писеррӗн пырса ҫапнипе ҫӗрелле авӑннӑ хӑмӑшсем те тӳрленсе ӗлкӗреймерӗҫ — сӑрт тӗмески ҫинчен татах тепӗр хутчен тупӑ аслати пек хӑватлӑн кӗмсӗртетсе кайрӗ те, снаряд хаяррӑн ӳлесе ҫывхарнӑ сасӑ Григорий чӗрине хиврен пӑчӑртаса хӗсрӗ, йӗнер ҫумне лӑпчӑнтарчӗ.

Еще не заглох в ушах его стонущий визг и вой осколков, еще не успели подняться в ближней музге камыши, поваленные буревым давлением воздуха, с шорохом выпрямлявшиеся, — как на горе раздался гром орудийного выстрела, и вой приближавшегося снаряда снова стал давить Григория, прижимать его к седлу.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Карт сӗтеле тин кӑна ларнӑ вырӑнт сӑрӑ шинельсен кӑвак пӑтранчӑк сиксе вӗресе кайрӗ; комиссар хӑрушшӑн кӑшкӑрса янӑ пӗччен сасӑ ҫӗршер сасӑсен хӑватлӑ кӗрлевӗнче путса ҫухалчӗ.

На том месте, где недавно был ломберный стол, вскипело серое месиво шинелей; одинокий отчаянный крик комиссара потонул в слитном громе голосов.

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав хӑватлӑ ҫӑра сасӑ, тупӑ кӗпҫинчен йӑтӑнса тухса снаряд хаяррӑн шартлатса ҫурӑлнӑ сасӑпа пӗрлешсе кайрӗ те, ҫеҫенхирте майӗпен ирӗлсе ҫухалчӗ.

Густой полновесный звук вырвался из жерла комком и долго таял над степью, как белая пенка дыма, сомкнувшись с отчетливым и укороченно-резким треском разрыва.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл ҫамрӑк ачанни пек ҫаврака питне пӗркелентерчӗ, шӑл хушшипе тухакан хупӑ сасӑсене йӗр майлӑрах каласа, «ц» сасӑ вырӑнне «с» тесе («селый полк», «месяс» тесе тухрӗ унӑн), ҫемҫен калаҫрӗ.

Он морщил ребячески-округлое лицо, говорил мягко, сглаживая шипящие, вместо «ц» произнося «с»: «селый полк», «месяс» выходило у него.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Тӑн-тӑн-тӑн-тӑн! — сасартӑк чиркӳ тӑрринчен татӑлса анса, площадь тӑрӑх, урамсем, тӑкӑрлӑксем тӑрӑх янӑраса кайрӗ сасӑ; чан сасси хӑмӑррӑн явӑнса выртакан ҫурхи шыв ҫийӗн, типсе ҫитме ӗлкӗреймен шур чуллӑ тӑвайкки ҫийӗн тӗнкӗлтетсе чупрӗ, вӑрман тӗлне ҫитсен, вӗтӗ-вӗтӗ ясмӑк пӗрчисем пек тӗпренсе саланчӗ те хурлӑхлӑн йынӑшса шӑпланчӗ.

Дон-дон-дон-дон! — сорвалось с колокольни и залило площадь, улицы, проулки; над бурой гладью полой воды, над непросохшими меловыми мысами горы звон пошел перекатом, в лесу рассыпался на мелкие, как чечевица, осколки, — стеня, замер.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унтан каллех таврана ыйхӑллӑ шӑплӑх пусса илет, таҫта инҫетре-инҫетре кӑвакал аҫи кӑшт ҫеҫ илтӗнмелле сасӑпа хӑйӑлтатса чӗнни, ӑна хирӗҫ, кӑшт кунтарахран, ами нартлатса сасӑ пани хӑлхана килсе кӗрет.

Потом опять сонная тишина, далекий-далекий, чуть слышный хрипатый зов дикого селезня и ответный — поближе — кряк утки.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Григорий пуҫӗ ҫывӑхӗнчен те, Степанӑн акшар чулӗ пек шурса кайнӑ пичӗ патӗнчен те ҫав ҫивӗч сасӑ умлӑн-хыҫлӑн, вичкӗнӗн шӑхӑра-шӑхӑра иртет: чьввййӳӳ-ӳт, чьвв-ӳӳ-ӳт; хыҫалта вара, акацисен типӗ хутаҫҫисем патлатса ҫурӑлнӑ пек, пӑшал сассисем хаплатаҫҫӗ:

Над головой Григория, над меловым лицом Степана, по бокам — этот нижущий, сверлящий высвист: цьююуу-уть, цьюуу-уть, а сзади — хлопки выстрелов, как треск перезревших стручков акации:

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

«Ши-ши-ши-ши-ши! Шикки-шикки-шикки-ши!» — татти-сыпписӗр шӗввиклетсе, хӑватлӑ шыв юххи пек хумлӑн-хумлӑн авкаланса илсе янӑрать шӑхӑрнӑ сасӑ; унтан, ӑна хупласа хурса, сахалтан та пӗр вӑтӑр сасӑ пулӗ, вӑйлӑн мӗкӗрсе яраҫҫӗ:

«Фи-ю-ю-ю-ю-ю-ю! Фи-ю-ю-ю-ю-ю-ю! Фю-ю-ю!» — сплошной вибрирующей струей тек, спиралью вился высвист, и, покрывая его, гремело, самое малое, голосов тридцать:

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫӗрлехи шӑплӑха хускатса ҫырма тӑрӑх, инҫетри тупӑ сасси евӗрлӗ, ухлатакан сасӑ янӑраса кайрӗ, ун хыҫҫӑн иккӗмӗшӗ, виҫҫӗмӗшӗ…

Нарушая ночной покой гор, по ущелью прокатился глухой звук, похожий на далекий пушечный выстрел, за ним последовал второй, третий…

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫав нумай сасӑсем хушшинче пӗр хулӑн сасӑ илтӗне-илтӗне каять: «Вӑй епле!

В этом общем разноголосом хоре слышался то хриповатый бас: «А силища каковая!

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Контральтпа тухакан сасӑ — хӗрарӑм сасси — илтӗнет: «Стасю! — Ста-а-асю — пидь до мене!»

Женский контральтовый голос звал: «Стасю! Ста-а-асю! идзь до мне!»

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пырӗнчен!.. — илтӗнсе кайрӗ Григорий паллакан сасӑ, вӑкӑр сӳсменӗн тимӗрне йӑтса хашкаса чупса ҫитнӗ казакӑн сасси.

В глотку!.. — запыхавшимся знакомым голосом крикнул подбежавший казак с занозой.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней