Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пулман сăмах пирĕн базăра пур.
пулман (тĕпĕ: пулман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Штольц пек ӑслӑ та хӗрӳллӗ ҫын ӑна килӗшнӗ, ӑна урӑх нимӗн те кирлӗ пулман, теме пулать.

Остается предположить одно, что ей нравилось, без всяких практических видов, это непрерывное, исполненное ума и страсти поклонение такого человека, как Штольц.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Юрлас пирки мӗнле? — терӗ Штольц, хӑй халиччен кунашкал пулман Ольгӑна сӑнарӗ, хӗр сӑнӗнчен пӑхса, ун шухӑшӗсене пӗлме тӑрӑшрӗ; анчах хӗр сӑнӗ ҫиҫӗм пек хӑвӑрт улшӑнса тӑрать.

— Что ваше пение? — говорил Штольц, продолжая изучать новую для него Ольгу и стараясь прочесть незнакомую ему игру в лице; но игра эта, как молния, вырывалась и пряталась.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Обломов хӑналас енӗпе Иван Матвеевичран юласшӑн пулмарӗ, ку таврара пулман ӗҫкӗ-ҫикӗпе сӑйласа пурне те тӗлӗнтерме шут тытрӗ.

Обломов не только не хотел уступить Ивану Матвеевичу, но старался блеснуть тонкостью и изяществом угощения, неизвестными в этом углу.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Агафья Матвеевна Обломов пек ҫынсене малтан сахал куркаланӑ, курсан та аякран ҫеҫ курнӑ; тен, вӗсем ӑна килӗшнӗ те пулӗ, анчах вӗсем ун ҫывӑхӗнче мар, урӑх таврара пурӑннӑ, ҫавӑнпа вӗсемпе ҫывӑхланма нимле те май пулман.

Агафья Матвеевна мало прежде видала таких людей, как Обломов, а если видала, так издали, и, может быть, они нравились ей, но жили они в другой, не в ее сфере, и не было никакого случая к сближению с ними.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ват стариксем калаҫнине итлетӗн те — кун пек пулман ҫав ӗлӗк!

Послышишь от стариков, так не то!

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Эпӗ ӑна халиччен пӗрмаях ырӑ турӑм: эпӗ пулман пулсан, тӑванӑм, вӑл выҫса та вилетчӗ е тӗрмене лекетчӗ.

Доселе я ему все благодетельствовал: ведь без меня, братец ты мой, он бы с голоду умер или в тюрьму попал.

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Хам та пӗлместӗп: тахҫантанпах ялта пулман.

— Да… не знаю: давно не был в деревне.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Нимӗнле пике те пулман: кӗпе ҫӗлекен ҫӗвӗҫ кӑна килчӗ.

Никакой барышни не было: приезжала просто портниха, которая рубашки шьет.

XVIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Пулман, — терӗ Обломов шкул ачи сассипе.

— Не был, — отвечал Обломов голосом школьника.

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Эсӗ чирлӗ пулман; санӑн пыр ыратман, — терӗ Ольга, куҫхаршийӗсене пӗрӗнтерсе.

— Ты не был болен; у тебя не болело горло, — сказала она, сдвинув брови.

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Юрату пуҫланчӗ кӑна, тетӗп эпӗ, ҫавӑнпа мӗн тунине тавӑрса илме вӑхӑт та, май та пулман.

Ново, говорю я, и потому некогда, невозможно было образумиться.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Мӗнле вара пулман ӗҫ ҫинчен калаҫмалла? — терӗ Анисья тухса кайнӑ чух.

— Как можно говорить, чего нет? — договаривала Анисья, уходя.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Асту, кун пирки калаҫнине кӑшт илтсенех, тӳрех кала: ку суя, нихҫан та ун пек пулман, пулас та ҫук, те! — пӑшӑлтатса хушса хучӗ Обломов.

— Смотри же, чуть услышишь, заговорят об этом, спросят — скажи: это вздор, никогда не было и быть не может! — шепотом добавил Обломов.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫук та, пулман та!

И нет, и не было!

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Тӑвӑл, ҫак шӑрӑх, чӑтмалла мар тӑкӑскӑ кун кунӗпех васкамасӑр пухӑннӑскер, нихӑҫан пулман вӑйпала урса кайрӗ Переброд ҫийӗн.

Гроза, медленно накоплявшаяся за весь этот жаркий, нестерпимо душный день, разразилась с необыкновенной силой над Перебродом.

XIV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Урӑхла каласан, манӑн кунта ни тӗлӗкӗмпе, ни сывлӑшӑмпа айӑпӑм пулман, мана пурпӗрех кӑшт ҫеҫ ҫапса пӑрахмарӗҫ вӗт ылханлӑскерсем…

То есть ни сном ни духом тут моей вины не было, а ведь меня чуть не убили, окаянные…

XIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Мӗншӗн пулман эпӗ ҫав вӑхӑтра унта! — кӑшкӑрса ятӑм эпӗ, тӳрленсе тӑрса та чышкӑсене чӑмӑртаса.

Зачем меня там не было в это время! — вскричал я, выпрямившись и сжимая кулаки.

XIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Олеся пичӗ сивчир чухнехи пек хӗп-хӗрлӗ ҫунса тухнӑ, хура куҫӗсем нихӑҫан пулман ҫутӑпа ялкӑшаҫҫӗ, типсе ларнӑ тутисем тарӑхуллӑн турткаланаҫҫӗ.

Лицо Олеси пылало лихорадочным румянцем, темные глаза блестели неестественно ярко, сухие губы нервно вздрагивали.

XIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Сасартӑк унӑн хӑмӑр пит-куҫӗ хӑрушла та йӗренчӗкле турткаланса илчӗ, вӑл вара макӑрса ячӗ: тутисем тӑсӑлчӗҫ те хӗррисемпе аялалла усӑнчӗҫ, питӗнчи мӗнпур шӑнӑрӗ карӑнса чӗтӗрерӗ, кӳҫ харшийӗсем, ҫамкине тарӑн йӗрсемпе пӗркелентерсе, ҫӳлелле ҫӗкленчӗҫ, куҫӗсенчен нихӑҫан пулман хӑвӑртлӑхпа пӑрҫа пекех шултра куҫҫуль тӑкӑнма тапратрӗ.

И вдруг ее коричневое лицо собралось в чудовищную, отвратительную гримасу плача: губы растянулись и опустились по углам вниз, все личные мускулы напряглись и задрожали, брови поднялись кверху, наморщив лоб глубокими складками, а из глаз необычайно часто посыпались крупные, как горошины, слезы.

XIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Ҫапах та ӑна хӑвалас текенсем нумаййӑнах пулман, вӗсем те ҫавӑнтах кая тӑрса юлнӑ…

Однако погнались за ней только немногие, да и те сейчас же отстали…

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней