Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

лашин (тĕпĕ: лаша) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Куҫа уҫатӑп, ҫурта ҫутатӑп, пирус туртса яратӑп, лӑпланнӑ хыҫҫӑн ҫуртана сӳнтеретӗп… каллех ҫавсемех умра: венгерец, хӗп-хӗрлӗ юн ӑшӗнче выртать, пичӗ-куҫӗ таткаланса пӗтнӗ, ӳкнӗ лаши айӗнчен тухасшӑн тӑрмашать хӑй; пӗчӗк салтак Иванчук, пуля ун хырӑмне лекнӗ пулнӑ, ҫӑмха пек хутланса выртнӑ та ман ҫине пӑхать, пуҫне пӑркаласах ӳлет, — ҫавӑнтах тата лашин пырши-пакартисем йӑтӑнса тухнӑ, тӑ ватӑ ури ҫинче упаленсе сӗтӗрӗнет, а пуҫне хӑй ҫаплах ун-кунӑн ҫавӑркалать, куҫӗсем вара… ну, турӑшӑн та, этемӗнни пекех пӑхаҫҫӗ.

Открою глаза, зажгу свечку, выкурю папироску, успокоюсь, потушу… опять потянулись: венгерец весь в крови, с разорванным лицом лезет из-под лошади, солдатик Иванчук, пуля в живот попала, скрутился калачиком, смотрит на меня, качает головой и воет; лошадь с выпученными потрохами тянется на четвереньках, а головой так и ищет туда и сюда, а глаза… ну, ей-богу же, как у человека.

Ашшӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Пӗри юланутпа кӗме тӑнӑччӗ — путса ларчӗ, лашин ҫурӑмӗ ҫине пускаласа ҫеҫ каялла тухрӗ…

Сунулся один, увяз, — уж по лошади пролез назад…

Ашшӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Сывӑ-и, комиссар юлташ, — терӗ вӑл, ҫуна патне ҫывхарса пырсан, хӑй лашин уттине ҫуна кӳлнӗ лашасен уттипе танлаштарса.

— Здравия желаю, товарищ комиссар, — сказал он, подъезжая вплотную и приноравливая бег лошади к ходу саней.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Мӗн кирлӗ сире? — тесе типпӗн ыйтрӗ вӑл нимӗҫле, хӑйӗн лашин йӗвенӗнчен тытнӑ ҫынран.

— Что вам угодно? — сухо спросил он по-немецки того, кто схватил под уздцы его лошадь.

Улттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Кур авӑ, чӑпӑрккине суллама та пуҫларӗ вӑл, ӑна пӗрре пӗр лашин, тепре тепӗр лашин тӳрчӗ тӗлӗнче ҫавӑрттарать.

Глядь, уже машет кнутом, вертит им над острой хребтиной то одной, то другой лошади.

Паня-Ганя // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ҫав кун вӗсем кӑнтӑртан ҫурҫӗрелле скваттерсем хӑваласа кайнӑ выльӑх кӗтӗвӗсен икӗ сукмакӗ урлӑ каҫрӗҫ; Гленарван лашин таканӗсем Блэк-Пойнт станцин клеймине — икӗ шултра трилистник паллине тусанлӑ ҫул ҫинче хӑварса пыман пулсан, отряд хыҫӗнчен юлакан йӗр ҫак кӗтӳсен йӗррисемпех арпашӑнса кайнӑ пулӗччӗ.

Дважды в течение этого дня пересекали они тропинки, проложенные стадами, которые скваттеры перегоняли с юга на север; следы, оставляемые отрядом, смешались бы с этими следами, если бы подкова лошади Гленарвана не оставляла на пыльной дороге отпечаток клейма Блэк-Пойнтской станции — два грубых трилистника.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Лашин мӑйӗ ҫумнех ӳпӗнсе, Корчагин вӗҫтерсе пырать.

Пригибаясь к шее лошади, летел Корчагин.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Сасартӑк пурте йӑшӑлтата пуҫларӗҫ: шоссепе, лашин мӑйӗ ҫинех тенӗ пӗк пӗшкӗнсе выртса, юланут килет.

Вдруг все зашевелилось: по шоссе летел, припав к шее коня, верховой.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Е тӗлӗксем кӑсӑк мар (Беловзоров тӗлӗкре хӑй лашине карас пулӑпа тӑрантарнӑ, лашин пуҫӗ йывӑҫран пулнӑ) е пуҫран шухӑшласа кӑларнисем, ӗненмелле маррисем…

Сны выходили либо неинтересные (Беловзоров видел во сне, что накормил свою лошадь карасями и что у ней была деревянная голова), либо неестественные, сочиненные.

XVI // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Григорий хӑй лашин сӑмсипе нӳрӗ куҫ хӗррисене типтерлӗн шӑлса тасатрӗ, мӑйӗнчен супне ҫакса пачӗ те утне шинель арки ҫинчен сӗлӗ ҫитерсе тӑракан Капарин патне пычӗ.

Григорий заботливо протер своему коню храп и влажные надглазницы, навесил торбу и подошел к Капарину, кормившему лошадь из полы шинели.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пурне те вӗсене шуйттан чӑмласа тӑкать! — терӗ те тӑвӑнчӑклӑн Прохор, ҫултан пӑрӑнса, йӗнер ҫинчен анчӗ, ҫурма сасӑпа темскер мӑкӑртаткаласа, лашин хырӑмсалӑхне пушатма тытӑнчӗ.

Черт их всех перебьет! — с отчаянием сказал Прохор и съехал с дороги, спешился, бормоча что-то вполголоса, начал отпускать коню подпруги.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дарья конвоирсем ҫывӑхнерех хӗсӗнкелесе тухрӗ те хӑйӗнчен темиҫе утӑмра, конвоир лашин лачкам йӗпе купарчи хыҫӗнче, Иван Алексеевичӑн чугун тӗсӗ ҫапнӑ питне асӑрхарӗ.

Дарья пробилась к конвойным и в нескольких шагах от себя, за мокрым крупом лошади конвоира увидела зачугуневшее от побоев лицо Ивана Алексеевича.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Максимка пирки вӑл акӑш-макӑш нӗрсӗр, ҫитменнине тата ҫавнашкалах ытла та тискер те шухӑ лаша тупса янӑ тесе калаҫкаларӗҫ: лашин ҫурӑмӗ урлӑ ҫутӑ кӑвак пиҫиххи евӗр шурӑ йӑрӑмлӑ йӗр каҫать иккен, учӗ пысӑк мар, анчах каснӑ-лартнӑ вӑкӑрӑнни пек йӑмӑх хӗрлӗ ҫӑмлӑскер.

Говорили про Максимку, что обзавелся он конем невиданной уродливости и столь же невиданной лютой резвости; говорили, что у Максимкина коня через всю спину протянулся природный серебряной шерсти ремень, а сам конь невысок, но длинен и масти прямо-таки бычино-красной.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл пӗрре хӑйӗн пуҫӗнчен, тепре ниҫта кайса кӗрейми выҫӑхса чӑмлакан лашин ҫилхинчен, тепре тата хӗҫӗнчен яра-яра тытрӗ.

Он хватался то за голову, то за гриву жадно жевавшего коня, то за шашку…

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Григорий, касма канлӗрех пултӑр тесе, сылтӑм енне тухма лашин чӗлпӗрне туртрӗ; офицер, ун маневрне асӑрхаса, револьвертен персе ячӗ.

Григорий дернул поводья, норовя зайти с подручной стороны, чтобы удобней было рубить; офицер, заметив его маневр, выстрелил из-под руки.

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Эпӗ офицер лашин хура-тур купарчине тата улан киверӗн ҫутӑ тимӗр хӑюллӑ тӑррине курса юлтӑм.

И я видел караковый круп офицерского коня и металлическую пластинку верха уланского кивера.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тиха колонна пуҫӗнче пыракан взвод патне чупса ҫитрӗ, тутипе вахмистр лашин чарине айванӑн пырса тӗртрӗ.

Жеребенок подскакал к головному взводу, дурашливо ткнулся мордой в пах вахмистрову коню.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кантӑк ҫине алмазпа касса йӗр тунӑ пек, ӗмӗр манмиех касӑлса кӗрсе юлчӗҫ Григорий пуҫне Прохор лашин йӗрсе пӑрахнӑ шӑлӗсем те, унӑн кӗрен шӑл тунийӗсем те, ҫӗре лаплатса ӳксе, хыҫалтан сиктерсе килнӗ казак ут чӗрнисем айне таптанса юлнӑ Прохор хӑй те Григорий кӑшкӑрнӑ сасса илтмерӗ, анчах та, ҫӗр ҫумне лапчӑтса лартнӑ Прохорӑн чалӑшса кайнӑ тутипе вырӑнӗнчен сиксе тухнӑ куҫӗсем ҫине пӑхрӗ те, вӑл этемле мар хӑрушлӑн кӑшкӑрса янине ӑнланчӗ.

Резцом, как алмазом на стекле, вырезала память Григория и удержала надолго розовые десны Прохорова коня с ощеренными плитами зубов, Прохора, упавшего плашмя, растоптанного копытами скакавшего сзади казака, Григорий не слышал крика, но понял по лицу Прохора, прижатому к земле с перекошенным ртом и вылезшими из орбит телячьими глазами, что крикнул тот нечеловечески дико.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗҫ сылтӑмалла, унтан сулахаялла сулӑнса илчӗ те, сывлӑшра, лашин чанк кӑна тӑракан хӑлхи тӗлӗнче кӑшт кӑна чарӑнса тӑнӑ хыҫҫӑн, малалла ӳкрӗ.

Шашка накренилась вправо, влево и упала вперед, задержавшись в воздухе повыше торчмя поднятых ушей коня.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий лашин антӑрлӑхне юсаса тӑнӑ вӑхӑтра витен пӗр тӗттӗм кӗтессинче темӗн тӗпӗртетнине тата хупласа хунӑ ҫӑварӗпе такам йӑлӑнса кӑшкӑрнине илтрӗ.

Поправляя на нем недоуздок, Григорий услышал топот и приглушенный крик в темном углу конюшни.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней