Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

куҫӗсенчен (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Кала! — терӗ Петро, шӑллӗн куҫӗсенчен хӑраса, вӗсенчен пӑрӑнма тӑрӑшса.

— Говори, — приказал Петро, избегая и боясь встретиться с братом глазами.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья сулахай аллипе пӑр пек сивӗ йӑранаран ярса тытрӗ, сылтӑммипе — тумтир аркипе чӗркенӗ ачине хӑй ҫумне чӑмӑртарӗ, унтан Григорий ҫине курса тӑрӑнайми пӑхрӗ; пӗр хупӑнмасӑр пӑхакан чарса пӑрахнӑ куҫӗсенчен шӑпӑртатса тумлакан куҫҫулӗсене шӑлма та алли ерҫмест хӑйӗн.

— Аксинья левой рукой хватала холодное стремя, правой прижимая завернутого в полу ребенка, и глядела ненасытно, и не было свободной руки, чтобы утереть слезы, падавшие из широко открытых немигающих глаз.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Питӗ чуна сиввӗн тата тарӑхтарнӑн туйӑнать ӑна Евгений Николаевичӑн ҫутӑ куҫӗсенчен пӑхни.

Ей было досадно и неприятно глядеть в оголенные светлые глаза Евгения Николаевича.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫавӑн пек самантсенче унӑн хура та илемсӗр шултра хуратутсемпе тӗрленсе пӗтнӗ пичӗ ҫине усал шӑршӑллӑ тар пӑчӑртатса тухнӑ: куҫӗсенчен вӗри куҫҫуль тумламӗсем час-часах пӗрин хыҫҫӑн тепри юха-юха аннӑ.

В такие минуты на лице ее, испятнанном черными уродливо крупными родинками, выступал обильный пот, в глазах накапливались и часто, одна за другой, стекали слезы.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лашине васкавлӑн уттарса, Степан хапхаран тухрӗ, хӑй йӗнер ҫинче юпа пек ларать, Аксинья аллипеле йӑранаран тытнӑ та, аялтан ҫӳлелле, йытӑ пек, юратнӑ та ҫӑткӑннӑн, упӑшки куҫӗсенчен пӑхса утать.

Степан выехал из ворот торопким шагом, сидел в седле как врытый, а Аксинья шла рядом, держась за стремя, и снизу вверх, любовно и жадно, по-собачьи заглядывала ему в глаза.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кӗнӗ ҫын, ӑвӑс ҫулҫи пек, пӗтӗм кӗлеткипе чӗтрет; куҫӗсем тискеррӗн пӑхаҫҫӗ; хӑрушла ҫулӑм шикленнӗн тӑкӑнать куҫӗсенчен, унӑн тискер сӑн-пичӗ чун-чӗрене ҫӳҫентерет.

Весь дрожал он, как осиновый лист; очи дико косились; страшный огонь пугливо сыпался из очей; дрожь наводило на душу уродливое его лицо.

XV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Кӑштах пӗшкӗннӗ пек те ҫав куҫхаршисем, унӑн таса куҫӗсенчен пӑхаҫҫӗ пек; пӗчӗкҫеҫ тутине ӗнтӗ, вӑл вӑхӑтри ҫамрӑксем ун ҫине пӑхса тутисене ҫулакаласа илнӗ, юриех, шӑпчӑк юрри шӑрантарма тесех тунӑ тейӗн; ҫӳҫӗ вара ҫӑхан ҫунатти пек хура, ҫамрӑк йӗтӗн пек ҫемҫе (ун чух хӗрсем ҫӳҫӗсене тӗрлӗ тӗслӗ ҫинҫе хӑюсем яра-яра пӗчӗкҫӗ ҫивӗтсем туман-ха), илемлӗн кӑтраланса анать те вӑл ылтӑнпа тӗрлесе эрешленӗ кунтушӗ ҫине выртать.

Ровно нагнувшись, как будто гляделись в ясные очи; что ротик, на который глядя облизывалась тогдашняя молодежь, кажись, на то и создан был, чтобы выводить соловьиные песни; что волосы ее, черные, как крылья ворона, и мягкие, как молодой лен (тогда еще девушки наши не заплетали их в дрибушки, перевивая красивыми, ярких цветов синдячками), падали курчавыми кудрями на шитый золотом кунтуш.

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Юргин, Ленӑн куҫӗсенчен пӑхса сасартӑк шӑппӑн, анчах хавхалануллӑн хӑйсене вӑрҫӑ хыҫҫӑн мӗн кӗтни ҫинчен калаҫма пуҫларӗ.

Заглядывая в глаза Лены, Юргин вдруг тихонько, но вдохновенно заговорил о том, что ждет их после войны.

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл йытӑ умне кукленсе ларчӗ те кӑштах куҫхаршисене хӗссе, унӑн тӗксӗм те шиклӗ куҫӗсенчен тинкерсе пӑхрӗ.

Он присел на корточки перед собакой и строго, чуть сдвинув брови, посмотрел ей в темные, тревожные глаза.

IV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Андрей Дубровкӑн чее хӑмӑр куҫӗсенчен пӑхрӗ те, ассӑн сывласа янӑ хыҫҫӑн, хаҫата алла илчӗ…

Андрей посмотрел в карие, лукавые глаза Дубровки, вздохнул и взял газету…

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӗсем акӑ мӗнрен кулаҫҫӗ: чылай ҫула ҫитнӗ хӗрарӑм шӑтӑка йывӑҫ лартнӑ чухне хӑйӗн мӑнтӑркка пӗвӗпе ҫынсен куҫӗсенчен пытанмалла ҫавӑрӑнать, вара тымарсене тӳрлете-тӳрлете, ҫавӑнтах йывӑҫа хӗрес хывса илет.

Дело в том, что пожилая женщина ставила деревцо в ямку и, поворачиваясь своим грузным телом так, чтобы укрыться от людских глаз, засыпала корешки и тут же украдкой крестила стебель.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Григорий ун патне пычӗ, унӑн куҫӗсенчен тимлӗн те темле мӗскӗнле пӑхса, ҫапла каларӗ:

Григорий подошел к ней, как-то жалостно посмотрел ей в глаза и сказал:

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл юриех каласа пӗтермерӗ, тарланӑ тата хӗрелсе кайнӑ Хворостянкин ҫине хӑвӑрттӑн та тӳррӗн пӑхса илчӗ — ҫапла пӑхнипе вӑл ӑна мӗншӗн пӑчӑ пулнине, унӑн пӗр тумлам та пулсан тӳрӗ кӑмӑл-туйӑм пуррипе ҫуккине, ҫакӑ мӗнле статья пулнине ӑнланнипе ӑнланманнине, сӑмахсӑрах, унӑн куҫӗсенчен пӑхса пӗлесшӗн пулчӗ тейӗн…

Она нарочно не досказала и в упор посмотрела в глаза вспотевшему и покрасневшему Хворостянкину, — ткаим взглядом она как бы без слов хотела узнать смотря на него, почему ему стало так душно, есть или нет у него хоть капля чистой совести, понимает-ли он какой будет та статья…

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ун хыҫҫӑн алӑк хупӑнсан тата кӑшт вӑхӑтран калитке чӗриклетни илтӗнсен, Ирина Сергей патне пырса тӑчӗ, ун куҫӗсенчен шухӑшлӑн пӑхса ҫапла каларӗ:

Когда за ним закрылась дверь и через короткое время послышался скрип калитки, Ирина подошла к Сергею.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Чӑнах та мошенник вӑл, — унӑн сӑмахне пӳлчӗ Федор Лукич, — куҫӗсенчен курӑнать — ҫын мар, шуйттан…

— Мошенник он и есть, — перебил Федор Лукич, — по глазам видно — не человек, а черт…

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Комдивӑн кӑвак-симӗс куҫӗсенчен Травкин ҫине ӗлӗкхи вӑрҫӑра разведчик пулнӑ Сербиченко унтер-офицер, куҫӗсене хӗссе пӑхса, ӑна мухтаса илнӗ:

Из зеленовато-серых глаз комдива на Травкина глянул одобряющий прищуренный взгляд разведчика прошлой войны унтер-офицера Сербиченко.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Лешсем, Катя пырса кӗрсенех пӗр-пӗрин куҫӗсенчен нумай пӗлтерӗшлӗн пӑхса илсе, яланах ӑна Катьӑпа пӗччен хӑварма тӑрӑшнӑ.

Те при появлении Кати многозначительно переглядывались, неуклюже стараясь оставлять его с Катей наедине.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

— Эппин, каллех вӑрҫӑ пуҫланать, — тенӗ Бугорков, Травкинӑн тарӑн шухӑшлӑ куҫӗсенчен пӑхса.

— Значит, снова война начинается, — сказал Бугорков и посмотрел в серьезные глаза Травкина.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Ватӑ Берманӑн хӗрлӗ куҫӗсенчен шӑпӑртатсах куҫҫуль юхма пуҫларӗ.

Старик Берман, чьи красные глада очень заметно слезились.

Юлашки ҫулҫӑ // Николай Степанов. О. Генри. Юлашки ҫулҫӑ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 113-118 с.

Кондратьев айккӑн-айккӑн Егор ҫине пӑхкаларӗ, — вӑл ӑна куҫӗсенчен пӑхма тӑрӑшни палӑрчӗ, анчах машинист, аллине янах айне тӗрелесе, пирус туртрӗ, вӑкӑрсем курӑк ҫисе ҫӳрекен сӑрт тайлӑмӗ еннелле шухӑша кайса пӑхрӗ.

Кондратьев искоса посматривал на Егора, — было видно, что он желал встретиться с ним глазами, но машинист, подперев руками подбородок, курил и задумчиво смотрел на косогор, по которому уже паслись быки.

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней